1932 жылы әскерге шақырылғаннан кейін Отан алдындағы борышын өтейді. Әскери дайындық кезінде білім алып, мергендік өнерге машықтанады. 1933 жылы полктық мектепті бітіреді. 1934 жылы әскерден келгенде запастағы командир болады. Одан кейінгі уақыттарында білімін жетілдіріп (Ленинградтың қаржы академиясында қысқа мерзімдік курстан өтеді), банк саласында қызмет етеді.
1936 жылы Қызыл Армия қатарына командир ретінде қайта шақырылып әскери қызметтер атқарады. Ол ортаазиялық әскери округтың 315-ші атқыштар полкына командир болып тағайындалады. Бір жылдан кейін оның полкы ерекше Қызылтулы Қиыр Шығыс Армиясының бөліміне қосылады. Ал Бауыржан жарты ротаның командирі болады.
Ұлы Отан Соғысының басталмай тұрғаны кезінде Бауыржан Момышұлы 105-ші атқыштар дивизиясының қарамағындағы артиллериялық атқыштар бөлімшесінің командирі қызметінде болады. Алайда, 1941 жылдың қаңтарында тәжірибелі сардар Алматыға қайтарылады. Сол жылдың жаз айларынан бастап жаңадан құрылған 316-шы атқыштар дивизиясының штабына Қазақстан мен Қырғызстан елінен сарбаздары жинай бастайды. Бауыржан қайта жасақталған дивизияның 1073-ші атқыштар полкының атқыштар батальонына командир болып тағайындалды. Ары қарай қайнаған соғыс майданы басталып кетеді.
Объяснение:
Не могу перевгодит, можеш сделать мой ответ лучшим PLEASE.
Когда-то давно, не далеко от берега моря жил мальчик. Мальчику было лет семь-восемь. Звали его Георгий. Но не было у него друзей. Но была мечта.Самая искренняя какую только можно найти. Хотел он иметь хотя бы одного друга. С которым он бы мог гулять и вселиться целыми днями. У самого берега моря, на Ведьминой горе, было маленькое поселение. Мальчик часто заглядывал туда с бабушкой когда они шли продавать ягоды или грибы, что насобирали в лесу. Одного ясного дня, когда они снова пошли на рынок дабы продать дары леса, он встретил очень красивую девочку которая почему-то плакала. Спросивши ее что случилось та ответила ему что закинула мячик на дерево и не может достать. Георгий сразу же понял что должен малышке с мячиком и полез на дерево. Пробираясь сквозь ветки дерева он все таки нашел взглядом мяч, и доставши его спустился на землю. Он торжественно вручил его заплаканной девчонке. Та представилась, звали ее Маргоша. Она поблагодарила парня и побежала к друзьям.. парень вздохнул и пошел обратно к бабушке. Поздно вечером, парень решил прогуляться к морю. Долго он стоял там. Мечтал о том, как было бы хорошо иметь друзей. Играть с ними в мяч, догонялки...И тут к нему подошла та девочка, которой он еще утром достал с дерева мяч, а с ней еще пару детей. -Не хочешь погулять с нами возле берега?, - спросила Марго и улыбнулась. -Хочу! - ответил мальчишка и они побежали к берегу. И вот так мальчик обрел друзей. Им было весело вместе, он наконец получил то, о чем так долго мечтал. настоящих и верных друзей!
1932 жылы әскерге шақырылғаннан кейін Отан алдындағы борышын өтейді. Әскери дайындық кезінде білім алып, мергендік өнерге машықтанады. 1933 жылы полктық мектепті бітіреді. 1934 жылы әскерден келгенде запастағы командир болады. Одан кейінгі уақыттарында білімін жетілдіріп (Ленинградтың қаржы академиясында қысқа мерзімдік курстан өтеді), банк саласында қызмет етеді.
1936 жылы Қызыл Армия қатарына командир ретінде қайта шақырылып әскери қызметтер атқарады. Ол ортаазиялық әскери округтың 315-ші атқыштар полкына командир болып тағайындалады. Бір жылдан кейін оның полкы ерекше Қызылтулы Қиыр Шығыс Армиясының бөліміне қосылады. Ал Бауыржан жарты ротаның командирі болады.
Ұлы Отан Соғысының басталмай тұрғаны кезінде Бауыржан Момышұлы 105-ші атқыштар дивизиясының қарамағындағы артиллериялық атқыштар бөлімшесінің командирі қызметінде болады. Алайда, 1941 жылдың қаңтарында тәжірибелі сардар Алматыға қайтарылады. Сол жылдың жаз айларынан бастап жаңадан құрылған 316-шы атқыштар дивизиясының штабына Қазақстан мен Қырғызстан елінен сарбаздары жинай бастайды. Бауыржан қайта жасақталған дивизияның 1073-ші атқыштар полкының атқыштар батальонына командир болып тағайындалды. Ары қарай қайнаған соғыс майданы басталып кетеді.
Объяснение:
Не могу перевгодит, можеш сделать мой ответ лучшим PLEASE.
У самого берега моря, на Ведьминой горе, было маленькое поселение. Мальчик часто заглядывал туда с бабушкой когда они шли продавать ягоды или грибы, что насобирали в лесу.
Одного ясного дня, когда они снова пошли на рынок дабы продать дары леса, он встретил очень красивую девочку которая почему-то плакала. Спросивши ее что случилось та ответила ему что закинула мячик на дерево и не может достать. Георгий сразу же понял что должен малышке с мячиком и полез на дерево. Пробираясь сквозь ветки дерева он все таки нашел взглядом мяч, и доставши его спустился на землю. Он торжественно вручил его заплаканной девчонке. Та представилась, звали ее Маргоша. Она поблагодарила парня и побежала к друзьям.. парень вздохнул и пошел обратно к бабушке.
Поздно вечером, парень решил прогуляться к морю. Долго он стоял там. Мечтал о том, как было бы хорошо иметь друзей. Играть с ними в мяч, догонялки...И тут к нему подошла та девочка, которой он еще утром достал с дерева мяч, а с ней еще пару детей.
-Не хочешь погулять с нами возле берега?, - спросила Марго и улыбнулась.
-Хочу! - ответил мальчишка и они побежали к берегу.
И вот так мальчик обрел друзей. Им было весело вместе, он наконец получил то, о чем так долго мечтал. настоящих и верных друзей!
Вообщем как-то так:3