1.Адзначце складаныя бяззлучнікавыя сказы: А)Залатое калоссе адшумела ў палях, жоўтагрудая восень лісце сыпле на шлях. Б)Уначы прайшоў дождж, і зямля дыхала на поўныя грудзі. В)Грыміць гром, і бліскае маланка. Г)Дожджык мочыць-сонца сушыць. Д)Няхай у ясным небе цішыня заўседы застанецца. 2.Адзначце сказы, у якіх на месцы пропуску трэба паставіць коску: А)Замірае лета_заціхаюць далі_сірацее рэчка_халадзеюць хвалі. Б)У воду войдзеш _шчасце рая. В)Я думаў _без кахання пражыву. Г)Твой погляд запаўняе сіняву_ твой голас напаўняе наваколле. Д)Вясна мінецца_пройдзе лета. 3.Адзначце сказы,у якіх на месцы пропуску трэба паставіць працяжнік: А)Няма лесу_ няма жыцця. Б)Азірніся і ўбачыш_ля цябе я ў любую хвіліну. В)Кінеш спераду_знойдзеш ззаду. Г)Вакол спакойна дрэмле поле_блішчыць у росах сенажаць. Д)Хацеў сказаць слова_язык не варушыўся. 4.Адзначце сказы, у якіх на месцы пропуску ставіцца двукроп ́е: А) Адразу стала зразумела_дажджу сення не будзе. Б)Спадала лета_ ішоў ранні верасень. В) Ударыўдзед абухам_елка загула. Г)Прыгледзьцеся_новыя дні на вас пазіраюць у іскрах світання. Д) Па-над рэчкай лен зацвітае блакітам_ аддае вам паклон буйным коласам жыта. 5.Расстаўце знаку прыпынку і састаўце схему сказа: Па рэчцы ўзгадвалі і надвор'е_зменшала пад вечар вада_заўтра зранку будзе дождж.
Прафесар універсітэта Паркер Уілсан знаходзіць на вакзале шчанюка , адпраўленага з Японіі ў Амерыку . Так як ніхто за ім не з'яўляецца , Паркеру даводзіцца пакінуць шчанюка ў сябе. За той час , што сабака жыве ў прафесара , паміж імі ўзнікае моцнае сяброўства. Паркер вельмі моцна прывязваецца да свайго новага прыяцеля . Кожны дзень Хатiка праводзіць гаспадара да вакзала , калі той адпраўляецца на працу , а ўвечары прыходзіць да вакзала , каб сустрэць яго . У адзін з дзён прафесар раптоўна памірае на лекцыі ў універсітэце ад сардэчнага прыступу . Не дачакаўшыся гаспадара , Хатико працягваў прыходзіць на станцыю , не прапускаючы ні дня. Нягледзячы на тое , што сабаку спрабавалі забраць сваякі прафесара, ён нязменна працягваў вяртацца на станцыю . Мясцовыя гандляры і чыгуначнікі падкормлівалі Хатiка , захапляючыся яго упартасцю і адданасцю. Неўзабаве аб незвычайным сабаку даведаюцца газетчыкі , і Хатiка становіцца героем прэсы. Да канца сваіх дзён Хатiка штодня прыходзіць на станцыю да прыбыцця цягніка , і чакае да самага вечара , што вось-вось яго гаспадар выйдзе з чарговага цягніка. Ён так і не прыходзіць , але Хатiка - верны сабака - не пакідае свайго месца. На той станцыі адданы сабака і памёр, не дачакаўшыся гаспадара.