В
Все
М
Математика
О
ОБЖ
У
Українська мова
Х
Химия
Д
Другие предметы
Н
Немецкий язык
Б
Беларуская мова
М
Музыка
Э
Экономика
Ф
Физика
Б
Биология
О
Окружающий мир
У
Українська література
Р
Русский язык
Ф
Французский язык
П
Психология
О
Обществознание
А
Алгебра
М
МХК
Г
География
И
Информатика
П
Право
А
Английский язык
Г
Геометрия
Қ
Қазақ тiлi
Л
Литература
И
История

(1) Пачуўся шум птушыных крылаў, з галін старой грушы сыпану снег. (2) Вялікая птушка з зялёна-фіялетавымі крыламі, якая заляцела на высокую грушу, уладкавалася на галіне і пачала спяваць. (3) Я з зан хапленнем слухаў яе песню. (4) Гэтую прыгожую госцо-спяваку я бачыў разоў пяць за зіму, але так і не даведаўся, да якога віду птушак яна належыць. (5) Зімою яна маўчала (Павелел Валасюка). 8. Дапоўніце сцвярджэнне. у тэксце пад No складаназалежны сказ з даданай дапаў - няльнай часткай; сродак сувязі паміж часткамі

Показать ответ
Ответ:
romamarunp016li
romamarunp016li
12.03.2023 11:07
1. [Адступалі балоты і на заходнім баку], (дзе рунелі ці жаўцелі да краю лесу палі), таксама скупыя, няўдзячныя, (хоць у іх глебе і было менш пяску). 

2. [Што гэта за дарожка, можна меркаваць хоць бы з таго], (што ездзілі па ёй смела толькі ў маразы), (калі і непралазная твань навокал рабілася цвёрдая, як ток), ці ўлетку, (калі дарожка перасыхала).

3. [У двары, (што быў за гэтым), жанчына несла зелле свінні і падсвінку], (якія рохкалі і вішчалі так прагна), (што віск іх на час заглушыў усе іншыя гукі куранёўскай раніцы).

4. (Калі Васіль пад'ехаў да сенажаці), [Чарнушка ўжо выводзіў з аглабель распрэжанага каня].

5. [Адмахнуўшыся ад камароў, коса зірнуўшы на Чарнушкаў, убачыў, (што Цімох яшчэ корпаецца каля воза), і задаволена падумаў], (што пачынае раней).
0,0(0 оценок)
Ответ:
steshaaaaa1
steshaaaaa1
18.01.2021 09:11
Жыццё - гэта вялікі падарунак прыроды. Але проста нарадзіцца недастаткова. Адведзены час на гэтай Зямлі трэба пражыць годна, каб не было сорамна ні перад кім. Жыццё кожнага чалавека поўнае эмоцый, і наша задача складаецца ў тым, каб зрабіць гэтыя эмоцыі станоўчымі. 

Анатоль Вярцінскі, сучасны беларускі паэт, - майстар філасофскай паэзіі. У сваіх вершах ён звяртаецца да агульначалавечых праблем. Меня зацікавіў яго твор "Жыццё даецца, каб жыццё тварыць". Аўтар хоча сказаць нам, што значыць жыць. Не проста існаваць, а іменна жыць. Любоў, дабрыня, клопаты - усё гэта суправаджае дзіця, якое толькі нарадзілася, і калі яно вырасце, то будзе павінна жыццёвую "ніць віць і далей - любоўю, справай дзейнай ды словам, што ад працы неаддзельна".

Наша жыццё поўнасцю залежыць ад учынкаў, якія мы здзяйсняем. Кожнага чалавека хвалюе, што ж застанецца пасля яго. А калі мы чытаем такія матываваныя светлыя вершы, то хочацца пакінуць нешта, што дапамагло б нашым нашчадкам, што пакінула б у іх толькі добрыя ўспаміны і пачуццё гонару. Да гэтага заклікае і Вярцінскі:

Жыццё даецца, как жыццё тварыць.
Не марнаваць, не нішчыць, не бурыць, - 
Тварыць!

Пасля гэтых радкоў з'яўляецца жаданне, каб памяць пра цябе жыла доўга. Аўтар звяртаецца да чытача з жыць не ціха, а ярка, каб розныя колеры былі ў жыцці людзей, каб было што ўспомніць, інакш "якая ад жыцця карысць?"
  
Другі твор пісьменніка "Чалавек маленькага роста" таксама разказвае пра жыццё людзей, але крыху з іншага боку. Ён сцвяржае, што мы не можам выбіраць нашу знешнасць:

«Чалавек маленькага роста,
чаму не рос, па чыёй віне?»
Чалавек адказвае проста:
«Гэта залежыць не ад мяне».

Тое ж самае - і пра розум:

«Чалавек маленькага розума,
мог ты быць разумнейшым ці не?»
Чалавек гаворыць цвяроза:
«Гэта залежыць не ад мяне».

Але калі аўтар запытваецца ў чалавека "душы маленькай", то не атрымлівае адказу. Анатоль Вярцінскі запэўнівае нас ў тым, што мы можам быць Людзьмі, нават калі не можем выбіраць нашу знешнасць і нашы здольнасці. Таму і маўчыць чалавек, бо "хібам нашым ёсць апраўданне, подласці апраўдання няма". 

Тое, як мы паводзім сябе з іншымі людзьмі ў розных абставінах, паказвае наш характар, наша "я". Аўтар робіць вынік: знешнасць не галоўнае. Чалавек можа быць непрыгожым, але са светлай душой, і да яго будуць цягнуцца людзі. А вось калі чалавек прыгожы, але з "беднай душой", то ніхто не будзе з ім сябраваць. Кожны чалавек здольны выбіраць: быць яму добразычлівым, цікавым ці злым, дрэнным.

Такім чынам, у вершах Анатоля Вярцінскага мы можам убачыць тонкую філасофскую лінію, якая выказвае думкі пісьменніка, яго адносіны да жыцця. Яго творчасць вучыць нас добрым учынкам як для сябе, так і для іншых. І калі б я сустрэў Анатоля Вярцінскага, то я б сказаў яму "дзякуй!" за яго творы і за яго любоў і павагу да душы чалавека.
0,0(0 оценок)
Популярные вопросы: Беларуская мова
Полный доступ
Позволит учиться лучше и быстрее. Неограниченный доступ к базе и ответам от экспертов и ai-bota Оформи подписку
logo
Начни делиться знаниями
Вход Регистрация
Что ты хочешь узнать?
Спроси ai-бота