1. Спісаць, уставіць прапушчаныя знакі прыпынку, падкрэсліць адасобленыя члены
сказа.
1)Усё лета за выключэннем некалькіх дзён было цёплае надвор’е. 2) Пры гэтай хаце
апроч сянец нічога не было. 3) Сёння Міхась дзяжурыў замест сябра. 4) На голых
дрэвах замест лісця паклалі шэрань маразы. 5) Велічная і гордая яна таго вартая.
6)Узрадаваны я паскорыў крок. 7) Паабапал дарогі было поле жоўтае ад іржышча. 8)
Шчодра напоеныя ранішняй расой апусціліся долу спелыя жытнёвыя каласы. 9)
Вёска дрэмле ў лянівых праменнях майскага сонца пустая разамлелая. 10) Мядовы
пах чабору змешваецца з густым настоем нагрэтай сонцам зямлі. 11) Яе сарамлівую
дзяўчыну выбралі членам праўлення. 12) Выдатны майстар беларускага слова Якуб
Колас карыстаўся любоўю народа. 13) За дзесяць гадоў навучання чалавек вырастае
як асоба.
14) Корань валяр’яну вядомы як сродак для заспакаення нервовай сістэмы. 15) У
лесе хутка пачала расці трава прабіваючы вострымі іголкамі леташняе прэлае лісце.
16) Уздымаючыся горы ўсё больш і больш затулялі неба. 17) Нягледзячы на мароз
на вуліцы было многа народу. 18) Працаваў ён спусціўшы рукавы. 19) Шкодна
чытаць лежачы. 20) Пры самой дарозе у густым зарасніку ядлоўцу і крушыны на
струхнелым дрэве сядзеў Сымон Ракуцька.
Нерухома стаяў густы, амярцвелы лес, шчыльна прытуліўшы верхавіны да верхавін,
пераплёўшы галіны, акрыўшыся белымі шатамі крохкай, шапаткой шэрані.
Назбіраўшы яшчэ сушняку, Міколка з дзедам расклалі невялікі агонь, і ён весела патрэскваў, асвятляючы бліжэйшыя дрэвы і згушчаючы цені за ім.
Адштурхоўваючыся, як вёсламі, сваімі вялікімі заднімі лапамі, бабёр хутка і бясшумна плыве па рацэ.
Вось, затрымліваючы паступова ход, ён падплывае да берага.
Сеўшы на заднія лапы, выгнуўшы спіну і абапіраючыся на
хвост, бабёр лёгка перагрызае асінавую галіну.
Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. Рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. А ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. Як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. Рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу.
Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.
Найбольш цікавае апавяданне "Сын Буры". У гэтым апавяданні сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння.
Вобраз Сына Буры арыгінальны і не сустракаецца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.