2. Адзначце словы, якія пішуцца асобна.
1) Уцякаць (без) аглядкі;
2) сястра (за) мужам;
3) скакаць (3) разгону;
4) пасадзіць (у) пару;
5) здаваць (на) пракат.​

ВЫСКАЗЫВАНИЕ - высказанное мнение, суждение (Высказывания белорусских писателей о языке) . 

Выбирайте ваши пять: 
Не пакідайце ж мовы нашей беларускай, каб не умёрлі (Ф. Багушэвіч) 

Бяссмертнае слова, ты роднае слова! Ты крыўды, няпраўды змагло (Я. Купала) . 

Жывое ў вяках беларускае слова — Народа душа і народа хвала. Цябе абзывалі “мужыцкаю мовай”, А нам жа ты — матчынай мовай была ( А .Бачыла) 

. Магутнае слова, ты, роднае слова! Са мной ты на яве і ў сне (Я. Купала) . 

Як ты дорага мне, мая родная мова! Мілагучнае, звонкае, спеўнае слова! (Н. Гілевіч) . 

На беларускай зямлі раней чым дзе ўварвалася ў свет праменнае і мудрае друкаванае слова (М. Гамолка) . 

«Калі ласка! » - нашей роднай мовы Шчырыя і ветлівые словы (П. Броўка) 
Слова - радасць, слова - чары (Я. Колас) 
(из 
Слова – радасць, слова чары , 
Вобраз – вечна юных вёсен , 
Ёсць ты ўсюды: і ў сонцы, і ў хмары, 
Ты глядзіш праз неба просінь. 

Лашчыш слых мой, слова-ззянне , 
Атуляеш сэрца ласкай, 
Ноч і вечар, дзень, світанне 
Абняло ты, слова-краска) 

- Як гоман крынічны, як звон ручаёвы, Як плёскат бязмежных блакітных азёр, Тваё [Беларусь] зазвінела свабоднае слова, Хвалой узляцеўшы да сонца і зор (П. Броўка) . 

- Імя кранае, свеціць, як бурштын, І, ўдзячны пералівістаму слову, Зямное, крэўнае знаходжу ў тым, Што вызначае корань і аснову (А. Пысін) . 

Багата, родная ты мова, Цябе стварыў і ўзнёс народ. А вобразы якія ў словах, А параўнанняў што за ўзлёт!. . (П. Броўка) Хто забыў сваіх продкаў - сябе губляе. Хто забыў сваю мову - усё згубіў. (Ул. Караткевіч) Мова.. . Родная мова У марах, у песнях, у снах. Мае ў ёй кожнае слова Свой колер, і смак, і пах. Зліваюцца гукі ў словы І ў рэчышчы роднай мовы, Як рэкі ў мора, цякуць. ( А. Грачанікаў)Мова, Пявучая родная мова, Ты - уладарка нявызнаных скарбаў. Столькі значэнняў, гучанняў і фарбаў Мае ў сабе тваё кожнае слова.. . (А. Зарыцкі)

Кожны чалавек – гэта цэлы свет (К. Чорны). Чалавек – заўсѐды бог. Але тады, калі ѐн падобны толькі на самога сябе (Я. Скрыган). Не шукай на свеце нейкую падкову, /Што прыносіць шчасце і знішчае злосць. / Не чакай ад неба цудаў і спакою, / Ведай: / На Зямлі ты – гаспадар, не госць (П. Пруднікаў). Вада і агонь, якія пярэчаць адно аднаму, мірацца на чалавеку: і вада ачышчае яго, і агонь таксама (А. Разанаў). Калі нараджаецца чалавек, нічога ў свеце не памірае ўзамен (Г. Марчук). Кожны чалавек носіць у сабе храм. Штодзень, з году ў год. Толькі ў адных ѐн маўчыць, а ў другіх звоніць на ўсе свае званы. Але ѐсць яшчэ і трэція: званы раздзіраюць такому душу, аднак ніхто гэтага звону не чуе – чалавек не выпускае яго з сябе. Апошнія паміраюць першымі – раней за ўсіх. Ад карозіі храма, які яны носяць у сабе. А раўнадушныя сцвярджаюць – ад разрыву сэрца (Я. Сіпакоў)
Выпиши какое понравится, там где такой знак / это четверостишие