2.Арфаграфічная работа. Уставіць прапушчаныя арфаграмы. Ч…рніла, п…р…с…ленец, перапі…чык, прые…джы, ка…ьба, пя…чаны, ра…н, а…кцыён, ц…плыня, в…снянка, карэ…е, дроб…зь, п…даль, ч…мадан, во…чык, бут…рбро…, арх…олаг, ма…чын, аб…ліск, выл…е, …уголле, параш…т, кап…ё, здароў…е, ра…чырванець, а…чапіць, пя…чотны, ч…мп…н, задр…маць, інтэрв…ю, бац…каў, сало…кі, аб…езд, выкла…чык, м…дз…в…дз…ня, ві…ланчэль, …орд…н, радас…ны, …часце.

3.Пішам правільна. Выправіць ў словах памылкі.

Ад’яжджаць, группа, стагодзе, салаў’і, хлопец-ўдалец, хрызантэма, жанчына-урач, мільон, ззянье, сеелка, пяшчынка, пясчотны, сялянін, дзевіз, двесьце, даслеччык, Кузма, прозьба, Улляна, дзешка, ад’ест, вакуўм, гладыолус, дзевяты, купьё, сержант, трыо, збяражеш, рыльеф, дзьве, вунія, солнца, вакно, збожа, смяесся, кравяны, л’е, мядзьвець.

4.Праверачная работа па раздзеле “Фанетыка і арфаэпія. Графіка і арфаграфія”.

Со…нца – кр…ніца жы…я. …этая ісціна в…домая ч…лавеку з пачатку яго …історыі. Уся …ейнасць ч…лавека залеж…ц… ад прам…ністага дзё…ага св…ціла. З …сходам со…нца пач…наецца працо…ны …ень, з со…нцам з…вязаны з…мена пораў года і раскла… сельскападарчых работ. Таму яшч… ў да…ніну ўзнікла патр…ба ў назіра…ях за со…нцам. Стараж…тныя астраномы маглі пра…казваць сонечныя зац…ме…і, умелі ар…ентавацца па со…нцы.
Сё…я со…ца – гало…ны астранамічны аб…ект нашага бліж…йшага Сусвету. А…іная з усіх в…домых зорак, якая гр…е сваім
ц…плом З…млю, …нікал…ную планету, на якой існуе разумнае жы…ё.

Мне пашанцавала нарадзіцца ў адным з самых маладых і прыгожых гарадоў Беларусі - у Салігорску. Пра яго я і хачу Вам расказаць.
У гэтым годзе майму роднаму гораду спаўняецца 58 гадоў. Для горада гэта зусім не вялікі ўзрост. Салігорск яшчэ расце і развіваецца, аб чым сведчаць шматлікія будоўлі, новыя мікрараёны, жылыя дамы, школы, дзіцячыя сады і супермаркеты.
Салігорск - невялікі горад. Яго плошча - ўсяго пятнаццаць кіламетраў квадратных. У той жа час, гэта другі па колькасці насельніцтва горад Мінскай вобласці. Салігорск - густанаселены горад. Новых жыхароў сюды прыцягваюць кар'ерныя магчымасці, развітая інфраструктура, прыгажосць горада.
Салігорск з'яўляецца раённым цэнтрам. Ён размешчаны на рацэ Случ. На яе берагах ёсць абсталяваныя месцы для адпачынку. Побач з горадам знаходзіцца Салігорскае вадасховішча. У горадзе ёсць лесапаркавая зона, дзе мясцовыя жыхары з задавальненнем збіраюць грыбы і ягады. На жаль, у апошні час усё большая частка лесапаркавай зоны высякаецца, каб даць месца пашырацца гораду. Мабыць, хутка апошні буйны зялёны куток знікне назаўсёды. Але пакуль што, ў параўнанні з іншымі гарадамі Беларусі, Салігорск - зялёны горад. Тут мноства дрэў, газонаў, кветнікаў. Вясной і летам ад усяго гэтага проста немагчыма адвесці погляд.
Экалагічную абстаноўку ў горадзе псуюць размешчаныя вакол калійныя камбінаты, дзякуючы якім і ўзнік Салігорск. Аднак там пастаянна ўкараняюцца найноўшыя тэхналагічныя распрацоўкі, якія зніжаюць колькасць шкодных выкідаў у паветра і дазваляюць бяспечна жыць у горадзе.
Салігорск з'яўляецца прамысловым горадам. Тут знаходзяцца такія вядомыя не толькі на тэрыторыі Беларусі, але і за мяжой буйныя прадпрыемствы, як "Беларуськалій", "Калінка", "Купалінка", "Пасат".
У нашым горадзе ёсць, дзе добра правесці вольны час. У Салігорску ёсць свой кінатэатр, палац культуры, музей, бібліятэкі. Ёсць тут і рэстараны, бары, клубы і кафетэрыі.
На мой погляд, гораду не хапае яшчэ адной паліклінікі. Наша адзіная паліклініка абслугоўвае больш за сто тысяч насельніцтва горада, а таксама насельніцтва ўсяго раёна. Таму там вельмі вялікія чэргі, а да спецыялістаў практычна немагчыма трапіць. На жаль, замест таго, каб пабудаваць другую паліклініку, у горадзе ўзводзяцца чарговыя супермаркеты і забаўляльныя цэнтры.
Але я ўсё роўна люблю свой горад і не прамяняў бы яго ні на які іншы.

Фразеологизмы подчеркнуты:

Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ.
Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі. 
Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся. 
Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.