25 3-4 . расстаўце знакі прыпынку пры простай мове. словы аўтара выдзелены курсівам. 1) вось дачытаю старонку і сяду за ўрокі угаворвае сам сябе максім. 2) бабуля, а дзе хаваецца ўлетку мароз спытала ўнучка. 3) дзеці прапанавалі бабульцы (д, д)авайце мы вам дапаможам паднесці сумкі. 4) брава, дзед пахвалілі талаша вайскоўцы. 5) маці шчасліва пляснула рукамі (я, я)кая ж ты прыгожая стала, аленка! 6) няўжо мы спалохалі бусла спытаў міканор. 7) дзякую вам, цётачка расчулена сказала ева. 8) ну, а як тваё прозвішча гаворыць настаўнік даніку (п, п)адыдзі да стала і скажы нам усім. 9) будзе дожджык шэпча жыта (д, д)ым пайшоў наніз. 10) ціха шэпчуць за парканам дзеці (в, в)унь новая настаўніца ідзе. 5-6 ў. расстаўце знакі прыпынку. словы аўтара выдзелены курсівам. 1) кажа ён старэйшаму сыну сцяпану ідзі ты сынку пільнаваць яблыкі. 2) колькі людскім пакаленням свяцілі гэтыя зоркі разважаў сам з сабою настаўнік. 3) сонейка пабачыўшы міхася падумала бедны хлопчык. 4) ну дачушка бацька кажа у шчаслівы пуць! 5) вясна ідзе думае міканор (п, п)ара рыхтавацца да сяўбы. 6) што самае галоўнае было ў маім жыцці пытаецца сам у сябе васіль сухамлінскі і дае вычарпальны адказ (л, л)юбоў да дзяцей. 7) ад правадніцы строгай чую стаіць наш поезд сем хвілін. 8) хадзем заўтра ў лес прапанаваў мне нечакана яшка (г, г)рыбоў багата нарасло. 9) хораша ў вас тут сказаў федзя (м, м)ясцінка – любата. 10) дадому пойдзеш ці ў бібліятэку спытаў пецька. 7-8 ў. расстаўце знакі прыпынку пры простай мове. 1) іван васільевіч ласкава спытаў і доўга мы з табой вось так стаяць будзем. 2) але ж чакай прыгразіў я птушцы і выйшаў з-за куста (я, я) цябе ўсё роўна прысачу. 3) чаго сохнеш, як дзяўчына на выданні жартуе дзед і раіць (п, п)айдзі па вуліцы прабяжыся. 4) калі аддзяляецца рой растлумачыў пчаляр (п, п)чолы бяруць з сабой у хабатках мёду на трое сутак. таму яны ў гэты час і не жаляць. 5) мусіць, туман сёння невядома чаму падумаў андрэй. 6) не чапай ты лепш медыцыны заступіўся фельчар за сваю прафесію (б, б)о нічога ты ў ёй не разумееш. 7) чалавек заўжды спадзяецца сказала гаспадыня і дадала (н, н)ават наперакор розуму. 8) прысядзь мякка папрасіла паўліна. 9) дзед, прывітанне раптам пачуўся звонкі дзіцячы голас і тут жа дабавіў (м, м)ы ўсе прачнуліся даўно, а цябе няма. 10) перастаньце абодва пачаў супакойваць тата і ўжо больш цвёрда сказаў (с, с)лязьмі гору не паможаш. 9 ў. выпраўце памылкі ў сказах з простай мовай. 1) “іван карнеевіч! ” – нечакана гучна сказаў забаўскі. – і я прашу 2) “дзівак! чаму я не прыехаў сюды раней? – дакараў пятро самога сябе”. 3) “не чапай ты лепш медыцыны, – заступіўся фельчар за сваю прафесію, – бо нічога ты ў ёй не разумееш”. 4) “няўжо мы спалохалі бусла? – спытаў макар і, агледзеўшыся на лугавіну, тут жа ўсклікнуў. – глядзі вунь туды, глядзі, пятрусь! ” 5) “няўжо я не здолею – пытаецца сам у сябе алег і сам жа сабе адказвае, – не, не змагу”. 6) маці незадаволена паглядзела на дзяўчыну і ледзь прыкметна прыжмурыла вока. “сціхні, – гаварыў гэты яе знак: – пераступі старому”. 7) “пачакайце. вось уселімся ў новую хату, – усміхнуўшыся, адказала ганна мікалаеўна – першым госцем будзеце”. 8) “як гэта лётчыкі бачаць у цемнаце? – дзівіўся мікола, – і прылятаюць дакладна туды, куды трэба”. 9) “я – дваццаць трэці! ” – закрычаў пілот у эфір. – іду на пасадку”. 10) “мяркуйце аб чалавеку па яго справах, а не па яго словах”, – адказаў дзядзька.
