26. Успомніце, якія даданыя члены сказа уваходзяць у састаў выказ 1. Пятник микка падкаў да станцыі, Пасажыры адразу замітусіліся, 2. Жоўты Домiк сліпла прыткнуўся ў невялічкім ПАНСТЫМ Парку, 3, САДжу та лаўны ў скверыку і размаўляю з Вас, Калянём невядомай пароды, 4, Партызаны з гулкім хмарках белы месяц, 6, Раптам Лёнька знік пад вадой. Ды адразу ж “ур-р-р-а-а!» пайшлі ў атаку. 5. Над сажалкай пераконваўся ў ВЫШырнуў, і мы выразна пачулі АТО немае «ра-ту-у-уйте!», 7. Клас ГЛАДзеу трыма ПШырокімі вокнамі ў ШКОЛЬНЫ сад, 8, У гэты выхад- спаборніцтвы. 9. На сняданак і ў абед, на стале заўсёды хлеб. 10. У лю- 9. Улаўнейшыя нала-ырылся далека ў снене, ніка. Пакажыце іх у прапанаваных сказах, кам на майскі дзень на гарадскім стадыёне праходзілі спартыўныя тым з тыдзень тепер кідаў на иску калючы снег. 11. Міця і Валер ка ледзь не подбегам спяшаліся на электрычку, 20
Побач з домам маёй бабулі працякае звонкі ручаёк, які пачынаецца з крынічанькі і хутка бяжыць да рэчанькі. На яго дне ляжаць маленькія і вялікія каменьчыкі, праз якія ручаёк пераскоквае, як з парожка на парожак. Агінаючы вельмі вялікія камяні, ручаёк падзяляецца на маленькія струменьчыкі, а потым зноў збіраецца разам. Месцамі ручаёк разліваецца і становіцца настолькі спакойным, што на яго паверхні бачны толькі дробныя хвалькі, а на раслінах, якія схіляюцца да вады, сядзяць рознакаляровыя матылькі. Калі на небе няма хмарак, у такія месцы прыходзяць конікі, каб пабыць у цяньку і папіць чыстай вады. У дрэвах і кустах побач з ручаём шмат птушачак, якія звілі тут свае гняздзечкі. Часта з лесу да ручая прылятае зязюлька.
Пра абодзьвух хлопчыкаў можна сказаць, што яны добрыя хлопцы і добрыя, надзейныя сябры. Выпадак, апісаны ў аповядзе, не змяньшае каштоўнасці іх сяброўства. Складана даць характарыстыку іх асоб, бо з тэксту апавядання мы ведаем толькі, што Грыша лепш і лягчэй вучыцца. І ён ніколі не адмаўляе Лёне ў дапамозе па вучобе. Паводле тэксту, Лёня і Грыша ўсё робяць разам, і ва ўсім дапамагаюць адзін аднаму. Тое, што здарылася паміж імі пасля кантрольнай па дарозе дадому - выпрабаванне сяброўства, і, на мой погляд, яны яго прайшлі. Тое, што Грыша абурыўся на горшую адзнаку, не дзіўна, гэта бывае з усімі. Больш мяне здзівіла тое, што ён пакінуў сябра аднаго на дарозе. Вядома, калі б не завіруха, небяспека для жыцця, хлопцы не так востра зразумелі б, што адбылося, бо гаворка не толькі аб сяброўстве: нікога нельга пакідаць у небяспечнай сітуацыі. Але гэта - урок на ўсё жыццё, і лепш прайсці яго раней і зрабіць высновы на будучыню. Бо Грыша ўсвядоміў свой учынак, вельмі перажываў і карыў сябе за яго, не быў упэўнены, што прыяцель зразумее і даруе.
Побач з домам маёй бабулі працякае звонкі ручаёк, які пачынаецца з крынічанькі і хутка бяжыць да рэчанькі. На яго дне ляжаць маленькія і вялікія каменьчыкі, праз якія ручаёк пераскоквае, як з парожка на парожак. Агінаючы вельмі вялікія камяні, ручаёк падзяляецца на маленькія струменьчыкі, а потым зноў збіраецца разам. Месцамі ручаёк разліваецца і становіцца настолькі спакойным, што на яго паверхні бачны толькі дробныя хвалькі, а на раслінах, якія схіляюцца да вады, сядзяць рознакаляровыя матылькі. Калі на небе няма хмарак, у такія месцы прыходзяць конікі, каб пабыць у цяньку і папіць чыстай вады. У дрэвах і кустах побач з ручаём шмат птушачак, якія звілі тут свае гняздзечкі. Часта з лесу да ручая прылятае зязюлька.
Я это сочинение писала, когда в 6 классе была))
Пра абодзьвух хлопчыкаў можна сказаць, што яны добрыя хлопцы і добрыя, надзейныя сябры. Выпадак, апісаны ў аповядзе, не змяньшае каштоўнасці іх сяброўства. Складана даць характарыстыку іх асоб, бо з тэксту апавядання мы ведаем толькі, што Грыша лепш і лягчэй вучыцца. І ён ніколі не адмаўляе Лёне ў дапамозе па вучобе. Паводле тэксту, Лёня і Грыша ўсё робяць разам, і ва ўсім дапамагаюць адзін аднаму. Тое, што здарылася паміж імі пасля кантрольнай па дарозе дадому - выпрабаванне сяброўства, і, на мой погляд, яны яго прайшлі. Тое, што Грыша абурыўся на горшую адзнаку, не дзіўна, гэта бывае з усімі. Больш мяне здзівіла тое, што ён пакінуў сябра аднаго на дарозе. Вядома, калі б не завіруха, небяспека для жыцця, хлопцы не так востра зразумелі б, што адбылося, бо гаворка не толькі аб сяброўстве: нікога нельга пакідаць у небяспечнай сітуацыі. Але гэта - урок на ўсё жыццё, і лепш прайсці яго раней і зрабіць высновы на будучыню. Бо Грыша ўсвядоміў свой учынак, вельмі перажываў і карыў сябе за яго, не быў упэўнены, што прыяцель зразумее і даруе.