36. Прачытайце словы, абазначце ў іх суфіксы. Ці ёсць у гэтых слова канчаткі? Запішыце словы ў форме часу адзіночнага ліку мужчынскага і жаночага роду. Абазначце канчаткі і суфіксы запісаны дзеясловаў. Мыць - ... піць - ... ліць - ... шыць - ...
Зіма - цудоўная і казачная пара года. Прырода засынае, набывае загадкавасць, навеивает пачуцце казкі. Зімой прыгожа як у садзе, так і ў дварах, як у поле, так і на рэчцы, але прыгажэй за ўсе ў лесе! Шпацыраваў я як-то раз раніцай. Ледзь вытаптаная, вузенькая, як быццам выстелена мяккім палатном сцяжынка, прывяла мяне ў лес. Гэта месца ніколі мяне не прыцягвала. Я проста не заўважаў у ім нічога асаблівага. Але гэтым раніцай яно было выдатным. Беласнежны снег ляжаў ўсюды: на галінках дрэў, якія стаялі нерухома, як быццам зачараваныя; на маленькіх круглых хмызняках, якія дзякуючы багаццю снегу былі падобныя на велізарныя снежныя камякі. На роднай зямлі, пад якой спіць непробудным сном зяленая траўка, якая чакала вясновага цяпла. Усе заціхла. Нават вецер не хацеў псаваць гэтую цішыню. Я прайшоў крыху наперад і першы праменьчык ранішняга сонейка паказаўся ўдалечыні за соннымі дрэвамі. Я ішоў па лесе, і сэрца мае трымцела ад такога зачаравання. Беласнежны снег храбусцеў пад нагамі, гэты хруст мне вельмі падабаўся, я нават не ведаю чаму, але з самага дзяцінства гэты гук заўседы выяўляў ўва мне толькі пазітыўныя эмоцыі. Марозік щепал носік і шчочкі, шчыра вам прызнаюся, я крыху азяб, але дадому ісці не хацеў. Пачаў дзьмуць легкі ветрык. Ен надаў прыродзе бляску і арыгінальнасці. Струшивая з верхавін соснаў, дубоў, іў і кленаў точеные, маленькія беласнежныя сняжынкі.
(число)асоба
(лицо)I спражэньне
(I спряжение)II спражэньне
(II спряжение)адзiночныя
ты
ён, яна, яночакаю, бяру
чакаеш, бярэш
чакае, бярэгляджу, бачу
глядзіш, бачыш
глядзіць, бачыцьмножнымы
вы
янычакаем, бяром
чакаеце, берыцё (-е)
чакаюць, бяруцьглядзім, бачым
глядзецё (-е), бачыце
глядзяць, бачаць
канчаткi спражэньняў
(окончания спряжений)iнфiнiтыў
(инфинитив)прыклады
(примеры)адзiночны лiк
(ед. число)множны лiк
(множ. число)I-у, -ю-ом, -ём,
-ам, -ем-аць
-цi
-ыць
-iць
-чы
-уць, -ець, -оцьчакаць, вязаць
класьцi, месьцi
жыць, мыць, бачыць
пiць, бiць, лiць, вiць
пячы, секчы, легчы
дзьмуць, мацнець-эш, -еш, -аш-аце, -яце,
-еце, -эце-э, -е, -а-уць, -юцьII-у, -ю-ым, -iм-iць
-ыць
-ець
-ацьрабiць, марозiць
марыць
глядзець, трымцець
ляжаць-ыш, -iш-ыце, -iце-ыць, -iць-аць, -яць
Шпацыраваў я як-то раз раніцай. Ледзь вытаптаная, вузенькая, як быццам выстелена мяккім палатном сцяжынка, прывяла мяне ў лес. Гэта месца ніколі мяне не прыцягвала. Я проста не заўважаў у ім нічога асаблівага. Але гэтым раніцай яно было выдатным. Беласнежны снег ляжаў ўсюды: на галінках дрэў, якія стаялі нерухома, як быццам зачараваныя; на маленькіх круглых хмызняках, якія дзякуючы багаццю снегу былі падобныя на велізарныя снежныя камякі.
На роднай зямлі, пад якой спіць непробудным сном зяленая траўка, якая чакала вясновага цяпла. Усе заціхла. Нават вецер не хацеў псаваць гэтую цішыню. Я прайшоў крыху наперад і першы праменьчык ранішняга сонейка паказаўся ўдалечыні за соннымі дрэвамі. Я ішоў па лесе, і сэрца мае трымцела ад такога зачаравання. Беласнежны снег храбусцеў пад нагамі, гэты хруст мне вельмі падабаўся, я нават не ведаю чаму, але з самага дзяцінства гэты гук заўседы выяўляў ўва мне толькі пазітыўныя эмоцыі. Марозік щепал носік і шчочкі, шчыра вам прызнаюся, я крыху азяб, але дадому ісці не хацеў. Пачаў дзьмуць легкі ветрык. Ен надаў прыродзе бляску і арыгінальнасці. Струшивая з верхавін соснаў, дубоў, іў і кленаў точеные, маленькія беласнежныя сняжынкі.