Любоў да сваіх вытокаў — гэта не проста пачуццё, а інстынкт усяго жывога. Такі ж самы, як інстынкт самазахавання. I чым мацнейшы ён у чалавеку, тым мацнейшая яго сувязь з родным карэннем, тым устойлівей будзе чалавек стаяць на зямлі. Вяртанне дадому - вяртанне па «святое штосьці», без якога чалавек нетрывушчы ў гэтым свеце, нежыццястойкі.Бацькоўскі дом — святое месца для кожнага чалавека, якое лечыць душу, гоіць раны, сунімае боль. Над бацькавай хатай часцей і верагодней, чым дзе-небудзь, можа заззяць высокае неба ідэала. У родным доме хутчэй можа адкрыцца раней нязнанае, проста і лёгка вырашыцца тое, што было тупіковым і невырашальным. Наведаць любога чалавека, калі той чакае нашага прыходу, — добрая справа, наведаць жа бацькоў — святая. Бацькі чакаюць нас заўсёды. Таму не трэба забываць прыязджаць да іх час ад часу і атрымліваць асалоду ад размоў з блізкімі і роднымі.
Кожны чалавек мае свой талент: хтосьці мае выдатны голас, хтосьці можа выказаць сваю душу ў пластыцы. Многія дзеляцца з людзьмі сваімі думкамі з дапамогай вершаў і прозы, а хтосьці трымае ў руках пэндзаль, якім малюе геніяльныя творы жывапісу, графікі, авангардызму. Усе гэтыя ўменні, якія перадаюцца з пакалення ў пакаленне, тыя магчымасці, якія даюць нам прыродай, выдатныя. Але існуе «талент чалавечнасці», якім надзелены далёка не кожны, але ён неабходны на больш, чым іншыя. Асабліва цяпер, калі грамадства пакутуе ад недахопу такіх важных для чалавека якасцяў, як адданасць, ветлівасць... Для мяне «талент чалавечнасці» выяўляецца ў справядлівасці, у «руху» да іншых людзей, адданасці, бескарыслівай дапамогі, сяброўства. Усё гэта зыходзіць ад любові людзей адзін да аднаго, якую многія, на жаль, згубілі. Нас сапсавала адчуванне ўласнасці, зайздрасць, імкненне да багацця, нажытага знявагай і абразай чалавека. Бясспрэчна, да чалавечнасці можна аднесці яднанне чалавека з прыродай, любоў да жывога і жаданне захаваць жыватворныя сокі бясконцай прыгажосці і гармоніі існасьці навакольнага.
Кожны чалавек мае свой талент: хтосьці мае выдатны голас, хтосьці можа выказаць сваю душу ў пластыцы. Многія дзеляцца з людзьмі сваімі думкамі з дапамогай вершаў і прозы, а хтосьці трымае ў руках пэндзаль, якім малюе геніяльныя творы жывапісу, графікі, авангардызму. Усе гэтыя ўменні, якія перадаюцца з пакалення ў пакаленне, тыя магчымасці, якія даюць нам прыродай, выдатныя. Але існуе «талент чалавечнасці», якім надзелены далёка не кожны, але ён неабходны на больш, чым іншыя. Асабліва цяпер, калі грамадства пакутуе ад недахопу такіх важных для чалавека якасцяў, як адданасць, ветлівасць... Для мяне «талент чалавечнасці» выяўляецца ў справядлівасці, у «руху» да іншых людзей, адданасці, бескарыслівай дапамогі, сяброўства. Усё гэта зыходзіць ад любові людзей адзін да аднаго, якую многія, на жаль, згубілі. Нас сапсавала адчуванне ўласнасці, зайздрасць, імкненне да багацця, нажытага знявагай і абразай чалавека. Бясспрэчна, да чалавечнасці можна аднесці яднанне чалавека з прыродай, любоў да жывога і жаданне захаваць жыватворныя сокі бясконцай прыгажосці і гармоніі існасьці навакольнага.