У Беларусі шмат прыгожых гарадоў: старажытных з іх шматвяковымі замкамі і цэрквамі, як Полацк, і маладых індустрыяльных гарадоў, як Салігорск. І ўсё ж такі, на маю думку, самы прыгожы горад нашай краіны - гэта Мінск, па сумяшчальніцтве сталіца Беларусі і мой родны горад. Мінск - палітычны, эканамічны, культурны, навуковы і транспартны цэнтр Беларусі. Горад прыцягвае новых жыхароў, як агеньчык свечкі матылькоў. Сюды з'язджаюцца для вучобы і ў пошуках працы з усіх абласных і раённых цэнтраў, гарадоў і вёсак. Менавіта таму Мінск з'яўляецца самым густанаселеным горадам рэспублікі: тут пражывае больш за два з паловай мільёны чалавек з дзевяці з паловай мільёнаў насельніцтва краіны. Мінск размешчаны ў самым цэнтры Беларусі на рацэ Свіслач. На жаль, у горадзе засталося зусім няшмат месцаў некранутай прыроды. А тыя, што засталіся, вельмі моцна забруджаныя. Усё гэта плата за выгоды цывілізацыі і паскораную індустрыялізацыю. Але як жа часам хочацца прагуляцца па чыстым парку і выкупацца ў чыстай рэчцы! Я, напрыклад, з задавальненнем гуляю па парку Чалюскінцаў, які знаходзіцца недалёка ад майго дома: купляю марожанае і бязмэтна блукаю па алеях, атрымліваючы асалоду ад відаў прыроды. У Мінску шмат і іншых магчымасцяў для адпачынку. Тут мноства кінатэатраў, стадыёнаў, музеяў. Мой любімы кінатэатр - Аўрора. Мы часта ходзім туды з сябрамі, каб атрымаць асалоду ад навінак сусветнага кінематографа. Для гасцей горада ў Мінску больш за ўсё будуць цікавымі яго архітэктурныя славутасці. Хоць у Мінску не вельмі шмат па-сапраўднаму старажытных архітэктурных помнікаў з-за таго, што яго неаднаразова разбуралі да падмурка падчас войнаў, тут усё яшчэ ёсць, на што паглядзець, напрыклад, Траецкае прадмесце, "Чырвоны касцёл", Кафедральны сабор Дзевы Марыі, будынак гарадской ратушы, з больш сучасных пабудоў - Тэатр оперы і балета, галоўны будынак Акадэміі навук і шмат чаго іншага. Увогуле, у горадзе знойдуцца забавы на любы густ. Прыязджайце да нас у Мінск, не пашкадуеце.
Мой пакой зусім не вялікі, але вельмі ўтульны. Тут ёсць усё, што неабходна для камфортнага жыцця. На сценах майго пакоя паклееныя папяровыя шпалеры блакітнага колеру з узорам з кветак. На падлозе ляжыць карычневы лінолеум. Столь пафарбаваная белай фарбай, як і рамы. Пад акном стаіць мой ложак. Ён засланы прыгожым покрывам, якое пашыла мая мама з абранай мною тканіны. На акне вісяць шторы такога ж колеру, што і покрыва. Наогул, колеры ў маім пакоі падабраныя вельмі гарманічна. Дыван на падлозе таксама выдатна ўпісваецца ў агульную каляровую гаму. Справа ад дзвярэй стаіць шафа. Там я трымаю ўсю сваю вопратку. Вопраткі ў мяне шмат, таму шафа здаецца даволі маленькай. Частку адзення даводзіцца класці ў камоду, якая стаіць побач з шафай. Паміж шафай і ложкам стаіць стол. Тут я раблю ўрокі. На стале стаіць ноўтбук. У стале ляжаць мае пісьмовыя прыналежнасці, а таксама розныя патрэбныя дробязі. Каля стала стаіць стул, а над сталом вісіць паліца, дзе я складваю свае любімыя кнігі. Мой пакой - мая крэпасць. Бацькі ніколі не заходзяць у мой пакой, не пастукаўшы. Я сам выбіраю абстаноўку свайго пакоя і сам прыбіраю ў ім. Мне вельмі падабаецца мой пакой. Я не прамяняю яго ні на які іншы.
Мінск - палітычны, эканамічны, культурны, навуковы і транспартны цэнтр Беларусі. Горад прыцягвае новых жыхароў, як агеньчык свечкі матылькоў. Сюды з'язджаюцца для вучобы і ў пошуках працы з усіх абласных і раённых цэнтраў, гарадоў і вёсак. Менавіта таму Мінск з'яўляецца самым густанаселеным горадам рэспублікі: тут пражывае больш за два з паловай мільёны чалавек з дзевяці з паловай мільёнаў насельніцтва краіны.
Мінск размешчаны ў самым цэнтры Беларусі на рацэ Свіслач. На жаль, у горадзе засталося зусім няшмат месцаў некранутай прыроды. А тыя, што засталіся, вельмі моцна забруджаныя. Усё гэта плата за выгоды цывілізацыі і паскораную індустрыялізацыю. Але як жа часам хочацца прагуляцца па чыстым парку і выкупацца ў чыстай рэчцы! Я, напрыклад, з задавальненнем гуляю па парку Чалюскінцаў, які знаходзіцца недалёка ад майго дома: купляю марожанае і бязмэтна блукаю па алеях, атрымліваючы асалоду ад відаў прыроды.
У Мінску шмат і іншых магчымасцяў для адпачынку. Тут мноства кінатэатраў, стадыёнаў, музеяў. Мой любімы кінатэатр - Аўрора. Мы часта ходзім туды з сябрамі, каб атрымаць асалоду ад навінак сусветнага кінематографа.
Для гасцей горада ў Мінску больш за ўсё будуць цікавымі яго архітэктурныя славутасці. Хоць у Мінску не вельмі шмат па-сапраўднаму старажытных архітэктурных помнікаў з-за таго, што яго неаднаразова разбуралі да падмурка падчас войнаў, тут усё яшчэ ёсць, на што паглядзець, напрыклад, Траецкае прадмесце, "Чырвоны касцёл", Кафедральны сабор Дзевы Марыі, будынак гарадской ратушы, з больш сучасных пабудоў - Тэатр оперы і балета, галоўны будынак Акадэміі навук і шмат чаго іншага.
Увогуле, у горадзе знойдуцца забавы на любы густ. Прыязджайце да нас у Мінск, не пашкадуеце.
На сценах майго пакоя паклееныя папяровыя шпалеры блакітнага колеру з узорам з кветак. На падлозе ляжыць карычневы лінолеум. Столь пафарбаваная белай фарбай, як і рамы.
Пад акном стаіць мой ложак. Ён засланы прыгожым покрывам, якое пашыла мая мама з абранай мною тканіны. На акне вісяць шторы такога ж колеру, што і покрыва. Наогул, колеры ў маім пакоі падабраныя вельмі гарманічна. Дыван на падлозе таксама выдатна ўпісваецца ў агульную каляровую гаму.
Справа ад дзвярэй стаіць шафа. Там я трымаю ўсю сваю вопратку. Вопраткі ў мяне шмат, таму шафа здаецца даволі маленькай. Частку адзення даводзіцца класці ў камоду, якая стаіць побач з шафай.
Паміж шафай і ложкам стаіць стол. Тут я раблю ўрокі. На стале стаіць ноўтбук. У стале ляжаць мае пісьмовыя прыналежнасці, а таксама розныя патрэбныя дробязі. Каля стала стаіць стул, а над сталом вісіць паліца, дзе я складваю свае любімыя кнігі.
Мой пакой - мая крэпасць. Бацькі ніколі не заходзяць у мой пакой, не пастукаўшы. Я сам выбіраю абстаноўку свайго пакоя і сам прыбіраю ў ім.
Мне вельмі падабаецца мой пакой. Я не прамяняю яго ні на які іншы.