5. Знайдзіце памылкі ў лексічнай спалучальнасці слоў. Падбярыце да няправільна ўжытых слоў паронімы і запішыце сказы ў адпаведнасці з лексічнымі нормамі беларускай літаратурнай мовы.
1. Маючы абанент на наведаванне басейна ў першым паўгоддзі, мы значна палепшылі свой стан здароўя. 2. Да парушальніка закона нарэшце былі прыняты абмежаваныя меры. 3. Адрасат паслаў пісьмо на адрас, які выклікаў павагу ў жыхароў гэтага горада. 4. Беларускае Палессе вядома ва ўсім свеце сваімі балотнымі тэрыторыямі. 5. У мяне заўсёды выклікалі шчырую павагу і захапленне бескарысныя ўчынкі людзей. 6. Вытворная практыка, якая праходзіць на пятым курсе, найбольш набліжае студэнтаў да адукаванага працэсу сучаснай школы. 7. Гасцінны бізнес набывае даволі шырокае развіццё ў нашай краіне. 8. Мужчынскія і жаноцкія абавязкі ў сям’і трэба адрозніваць з ранняга дзяцінства. 9. У гэтым мястэчку камяністыя будынкі былі заўсёды вялікай рэдкасцю. 10. Нарэшце ў выніку шматгадовай партызанскай барацьбы гэта афрыканская маленькая краіна набыла статут незалежнай дзяржавы.
назо́ўнік — часьціна мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытаньні «хто? », «што? ». у сказах могуць зьяўляцца дзейнікам, дапаўненьнем, радзей — выказьнікам, акалічнасьцю ды азначэньнем. назоўнікі падзяляюцца на агульныя і ўласныя, адушаўлёныя і неадушаўлёныя, асабовыя і неасабовыя, канкрэтныя і абстрактныя, зборныя, рэчыўныя.
назоўнік у беларускай мове адрозьніваецца паводле роду (мужчынскі, жаночы, ніякі), ліку (адзіночны, множны) ды склону (назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны, месны, дадаткова — клічны). дадаткова маюць тры скланеньні: першае, другое, трэцяе.