6. Чаму, едучы з вёскі дадому, сёстры не пажадалі спыніцца каля могілак. Чаму Сцяпан не захацеў ехаць разам з імі і выйшаў з машыны? 7. Навошта Сцяпан вярнуўся і ўзяўся за работу? Як такі ўчынак змяніў ваша ўяўленне пра вобраз гэтага героя?
8. Чаму апавяданне заканчваецца сцэнай зладжанай працы маці і
сына? Якія думкі (сэнс) уклаў пісьменнік у гэту сцэну?​

Мы сустракалiся вельмi рэдка, гады у рады.
Грыбоу у лесе, хоць касой касi!
Яны хоць заутра далучылi б чужую тэрыторыю да сваёй, ды рукi кароткiя.
Перш чым сварыцца, падумай, каб не наламаць залiшне дроу.
Мой дзед быу не лыкам шыты, усе умеу рабiць сваiмi рукамi.
Каб не ганяцца за двумя зайцамi, трэба вырашыць, хто з патэнцыяльных жанiхоу табе патрэбны.
У чарзе было сапрауднае вавiлонскае стоупатварэнне.
Вось насмяшыу - наступiу кату на пяту!
Мужык i жонка - абое рабое.
Здраднiкi - "пятая калона" любой дзяржавы.

Праблема якая хвалюе мяне - гэта абыякавасць. Людзі павінны быць перш за ўсё неабыякавымі. Абыякавасць - хвароба, якая ўразіла многіх людзей. Праўда, я не ведаю, як вылечыць гэтую хваробу. Па-мойму, аднымі пропаведзямі тут нічога не зробіш. Адзін мой сябар, у якога, як і ў мяне, мэта жыцця - змагацца з людскіх абыякавасцю, марыць у будучыні стаць вялікім палітычным дзеячам і выклікаць якім-небудзь чынам ўсеагульны стрэс. Так, людзей трэба абудзіць. Павінна паўстаць нейкая сітуацыя, калі ў людзях прачнецца любоў і спачуванне да бліжняга. Бо нездарма ж існуе меркаванне, што з маўклівай згоды абыякавых здзяйсняюцца ўсе самыя страшныя злачынствы ў гэтым свеце. Я не кажу, што гэтыя якасці зусім зніклі; няма, яны ёсць, але яны спяць, як мядзведзь які лёг на зіму ў спячку. Вядома, я катэгарычна супраць, каб такі стрэсавай сітуацыяй з'явілася вайна; яна сама па сабе жудасная, але што-то павінна ўскалыхнуць людзей, інакш жыццё зойдзе ў тупік.( и не благодарите)