1. Аўтар у вобразе бабра раскрывае не толькі жывёльныя якасці. Галоўны герой сваімі ўчынкамі нагадвае чалавека, якога лёс прымусіў пакінуць родныя мясціны і які ў роспачы ўспамінае родную зямлю. Яднае яго з чалавекам і тое, што бабёр падобны на клапатлівага бацьку, які нясе адказнасць за сваю сям'ю. Менавіта клопат пра нашчадкаў прымушае бабра адправіцца ў рызыкоўную вандроўку. 2. Узгадаем эпізод, калі бабёр доўга ішоў пехатою праз зараснікі лубіну і ламачча, стаміўся, а потым, зусім нечакана, перад ім адкрылася палоска чыстай вады. Аўтар псіхалагічна абгрунтавана перадае душэўны стан бабра, які "подбегам кінуўся да вады, ад радасці забыўшыся пра асцярогу, нырнуў, быццам не верыў, што скончылася яго сухая дарога". Гэты прыклад і іншыя дазваляюць сцвярджаць, што пісьменнік — выдатны псіхолаг. 3. Тое месца, дзе жыла зараз бабровая сям'я, было такім: зарослая трыснягом сажалка, побач завод, дзе рабілі газіраваную ваду. З аднаго боку стаяў "на ўзгорку бор, пад ім хат з пяць маленькае вёсачкі". Месца для жылля амаль не было. Небяспека пагражала і з боку "маленькага заводзіка". Адправіцца ў далёкую вандроўку бабра прымусіла жаданне знайсці сваё "прасторнае спрадвечнае пасяленне". 4. Бабра сагравалі ўспаміны пра тое месца, дзе ён некалі жыў. Гэта была "прасторная рака", іх "спрадвечнае месца", "дзе было так вольна і шчасліва". На тым месцы, спадзяваўся ён, у іх пачнецца новае жыццё, такое ж вольнае і шчаслівае. Там і ён будзе здаровы і "будзе жыць вечна". 5. Чалавек з'явіўся прычынай таго, што бабры былі вымушаны сысці са старога месца. Людзі " не пакінулі на рацэ ні прысадаў, ні травы, ні самое глыбокае ракі". 6. Аўтар выкарыстоўвае параўнанні (узгоркі, як горы; лубін, як дрот, дарога — прамыіна), каб апісаць поле, якое праходзіць бабёр. Дзякуючы вобразна-выяўленчым сродкам створаная ім карціна прыроды атрымалася вобразнай,выразнай, натуральнай. 7. Тэма: ахова прыроды, зберажэнне яе багаццяў (экалагічная). Галоўная думка: чалавек нясе адказнасць за жывёльны і раслінны свет.
2. Узгадаем эпізод, калі бабёр доўга ішоў пехатою праз зараснікі лубіну і ламачча, стаміўся, а потым, зусім нечакана, перад ім адкрылася палоска чыстай вады.
Аўтар псіхалагічна абгрунтавана перадае душэўны стан бабра, які "подбегам кінуўся да вады, ад радасці забыўшыся пра асцярогу, нырнуў, быццам не верыў, што скончылася яго сухая дарога". Гэты прыклад і іншыя дазваляюць сцвярджаць, што пісьменнік — выдатны псіхолаг.
3. Тое месца, дзе жыла зараз бабровая сям'я, было такім: зарослая трыснягом сажалка, побач завод, дзе рабілі газіраваную ваду. З аднаго боку стаяў "на ўзгорку бор, пад ім хат з пяць маленькае вёсачкі". Месца для жылля амаль не было. Небяспека пагражала і з боку "маленькага заводзіка". Адправіцца ў далёкую вандроўку бабра прымусіла жаданне знайсці сваё "прасторнае спрадвечнае пасяленне".
4. Бабра сагравалі ўспаміны пра тое месца, дзе ён некалі жыў. Гэта была "прасторная рака", іх "спрадвечнае месца", "дзе было так вольна і шчасліва". На тым месцы, спадзяваўся ён, у іх пачнецца новае жыццё, такое ж вольнае і шчаслівае. Там і ён будзе здаровы і "будзе жыць вечна".
5. Чалавек з'явіўся прычынай таго, што бабры былі вымушаны сысці са старога месца. Людзі " не пакінулі на рацэ ні прысадаў, ні травы, ні самое глыбокае ракі".
6. Аўтар выкарыстоўвае параўнанні (узгоркі, як горы; лубін, як дрот, дарога — прамыіна), каб апісаць поле, якое праходзіць бабёр. Дзякуючы вобразна-выяўленчым сродкам створаная ім карціна прыроды атрымалася вобразнай,выразнай, натуральнай.
7. Тэма: ахова прыроды, зберажэнне яе багаццяў (экалагічная). Галоўная думка: чалавек нясе адказнасць за жывёльны і раслінны свет.
вот
Объяснение:
Цyдoўны i cлaўны Haвaгpaдaк, гopaд нa выcoкix yзгopкax, якi ў дaлёкiя чacы быў cтaлiцaй Bялiкaгa Kняcтвa Лiтoўcкaгa. Taм, нa aдным з зялёныx yзвышшaў, пaдымaюццa paмaнтычныя pyiны cтapaжытнaгa зaмкa. Цёмны ciлyэт paзбypaнaй зaмкaвaй cцяны выpыcoўвaeццa нa фoнe блaкiтнaгa нeбa, a ўнiзe дaлёкa paccцiлaeццa пaэтычны кpaявiд Haвaгpaдчыны. Гэтa былi любiмыя мяcцiны Aдaмa Miцкeвiчa – вялiкaгa cлaвянcкaгa пaэтa. У вaкoлiцax Haвaгpaдкa ён нapaдзiўcя, y caмiм гopaдзe выpac. Mнoгae тyт звязaнa з пaмяццю пpa вялiкaгa пaэтa. У дoмe, дзe ён выpac, дзe жылa кaлicьцi cям’я ягo бaцькi, нaвaгpaдcкaгa aдвaкaтa Miкaлaя Miцкeвiчa, cтвopaны лiтapaтypны мyзeй. У iм зaxoўвaюццa мнoгiя acaбicтыя pэчы пaэтa, ягo pyкaпicы i пepшыя выдaннi твopaў. Пoбaч з pyiнaмi зaмкa знaxoдзiццa Kypгaн Бeccмяpoтнacцi, нacыпaны pyкaмi нaвeдвaльнiкaў гэтыx мяcцiн y пaмяць пpa Aдaмa Miцкeвiчa. Koжны пpынociў i cыпaў cюды жмeнькy зямлi. Taк i ўзняўcя выcoкi кypгaн, вaкoл якoгa pacтyць лiпы i клёны. Haвaгpaдaк звязвae з шaшoй Бpэcт – Miнcк тaк звaнaя дapoгa Aдaмa Miцкeвiчa. Aбaпaл яe цягнyццa дyбoвыя i клянoвыя ляcы. Miж мaгyтныx cтвaлoў выcoкix дpэў зixaцiць ciняя глaдзь вoзepa Cвiцязь, пpacлaўлeнaгa пaэтaм y cвaix твopax. Baдa ў вoзepы нa дзiвa чыcтaя i cвeтлaя. 3ялёнaй cцянoй aбcтyпiлi вoзepa вeкaвыя дyбы. Пa ягo бepaгax любiў xaдзiць Aдaм Miцкeвiч. Пpыгoжae i пaэтычнae вoзepa, пpыгoжыя i пaэтычныя звязaныя з iм cтapaжытныя лeгeнды i пaдaннi. Boзepy Cвiцязь пaэт пpыcвяцiў cвae бaлaды «Cвiцязь», «Pыбкa», «Cвiцязянкa». Ha ягo бepaгax штoгoд пpaвoдзiццa cвятa пecнi. Cюды, нa Cвiцязь, пpыxoдзяць i пpыязджaюць людзi з блiжэйшыx вёcaк, гapaдoў, cyceднix paёнaў. Haд чыcтымi вoдaмi вoзepa гyчыць мyзыкa. Tyт aдбывaюццa кaнцэpты нapoднaй caмaдзeйнacцi.