А6.Адзначце нумары сказаў, у якіх трэба паставіць дзве коскі:
1)Яловы лес дзе я іду цёмны i густы.
2)Mipoн прытрымліваўся погляду што чалавек усё можа зрабіць калі толькі захоча.
3)Наведвайце бацькоў пакуль яны жывыя пакуль дымяцца коміны нагрэйцеся ў бацькоў.
4)Старая леснічоўка з саламяным дахам што наехаў на вокны як вялікая шапка на вочы чалавеку стаяла адразу за крынічкай.
5)Вядома таксама што адзін дурань можа задаць столькі пытанняў на якія не адкажуць сто разумнікаў.
А7. Адзначце нумары сказаў, у якіх на месцы пропуску трэба паставіць двукроп'е:
1)Неба спрэс ycцілалі хмары сонца не паказвалася ад рання.
2)Азірнуўшыся, бачу пасярод вуліцы заклапочана грабецца певень з чарадою курэй.
3)Я застываю у вялікім здзіўленні i радасці на авеяным
ужо халоднымі acеннімі вятрамі голым пятачку вялікая сям'я баравікоў
4)Першыя замаразкі прыхапілі пад вокнамі вяргіні ___
яны пабляклі, пачарнелі.
5) Вада знаходзіцца ў стане вечнага руху ад сонца яна па-
руе, з пары робяцца хмары, з хмар ідзе дождж.
А8. Адзначце нумары сказаў, у якіх на месцы пропуску трэба па-
ставіць працяжнік:
1)Паглядзіш з вежы уніз галава закружыцца.
2)Спявала-залівалася ластаўка у чыімсьці здзiчэлым садзе
стракатала сарока.
3)Спярша ён нічога не заўважыў, а пасля прыгледзеўся i
страсянуўся ад сполаху між елак стаяў худы, з белаватымі
праплешынамі на баках воўк.
4)З ракі моцна пацягнула ciверам людзі пачалі настаўляць
каўняры, подбегам абмінаючы адзін аднаго.
5)Вырві дзеда з гэтай зямлі разлучы з лесам, ляснымі ручаямі дзед змарнее, засохне, як засыхае дрэва, вырванае з роднай глебы.
А9. Адзначце нумары сказаў, у якіх на месцы першага пропуску (') трэба паставіць двукроп'е, а на месцы другога (2) — коску:
1)Хто клапоціцца пра захаванне прыроды 1 той ведае 2
грыбы трэба нізка зразаць.
2)Усё ў прыродзе цешыла слых непаўторнай мелодыяй 1
Нёман спяваў старадаўнюю калыханку роднага краю 2 у
звонкім шамаценні лісця чулася усхваленне сонцу i вадзе 2
птушкі пераклікаліся на розныя галасы.
4)3 трох бакоў сажалку абступалі шматлікія кусты 1 на-
хіляўся над ёю вербалоз i старая вярба 2 буяла вакол разнатраўе.
4)Як распранаецца восенню лазняк 1 амаль не заўважыш 2 скурчыцца, прыціхне, ссыпле лісце сабе пад ногі.
5)На галоўнай магістралі горада шумна 1 туды i назад ідуць
людзі 2 бягуць аўтамашыны.
6)Усё вакол знаёмае да болю 1 збягаюць незабудкі да вады 2 сядае важна бусел на таполю 2 ад ластавак абвіслі правады.
А10. Адзначце нумары сказаў, у якіх на месцы пропуску трэба паставіць коску:
I) Рэдка _ калi пачуеш тут дапытлівы цокат вавёркі, вясёлы посвіст сініцы.
2)Была якраз такая пара сутак _ калі ўжо i не ноч, але ж яшчэ i не раніца.
3)Да заставы было далекавата, i _ пакуль ішлі, Грышка расказваў пагранічніку пра сваё жыццё.
4)Я пішу Марынцы, каб _ як скончыць інстытут, вярталася ў Мінск.
Мне захацелася прайсціся па знаёмых мясцінах, а _ калі
удасца, дык i палавіць рыбкі.
All. Адзначце нумары складаназалежных сказаў, у якіх паўтор злучнікаў (злучальных слоў) апраўданы, не з'яўляецца памылкай:
1)Паводле традыцыйных народных уяўленняў, на Дзяды душы продкаў злятаюцца на зямлю, каб даведацца, ЯК жывуць ix нашчадкі, ЯК захоўваюць яны радаводныя звычаі
2)Летні вецер гойдаў гнуткія верхавіны, за ЯКІЯ , здавалася, чапляліся лёгкія хмары, ЯКІЯ плылі на ўсход.
3)А яшчэ казалі людзі, ШТО ў вёсцы, ШТО прыляпілася да аднаго з берагоў возера, жыла дзяўчына-сіраціна па iмені Найрыта.
4)Чуваць было, ЯК побач цixa лапатала лісце асіны, ЯК цыркау конік у траве..
А12. Адзначце нумары сказаў, у якіх дапушчана пунктуацыйная памылка:
1)У паветры было па-зімоваму добра: бадзёры мароз, парывісты вецер, які час ад часу заносіў аднекуль здалёк пару-другую сняжынак — першых вестуноў i разведчыкаў зімы.
2)Miж бочкамі павукі пaзвiвaлi сабе гнёзды i нельга было зайсці ў камору, каб не абчапляцца павуціннем.
3)Неўзабаве я прыцішыў крок: нi шпарка icцi, нi тым больш бегчы па сцежцы было нельга, бо на ёй, выслізганай як не да бляску, кожны маленечкі каменьчык і нават якое каліва засохлай зямлі балюча калоліся ў ногі.
4)Вясна адшумела ўжо, стаіць пачатак лета, сонца няшчадна награвае асфальт i камень i як нi паліваюць зранку вуліцы, а шызы налёт пылу відзён на лісці дрэў i на кветніках, што вузкай стракатай палоскай працягнуліся уздоуж тратуараў цэнтральнай магістралі.
Вдали от городской суеты и шума, от шумных автомобилей,вереницей мчащихся по автострадам,оставляя за собой завесу густого дыма,смешанного с пылью;далеко от тысяч прохожих,что снуют по улицам кто куда ,едва не сбивая друг друга с ног, вырос уютный и мирный уголок,где я родилась.
Здесь-мой дом родной,мои друзья и близкие серцб люди. Каждый ,даже самый мелкий,закоулок родного поселка мне знаком. С каждой місцинкою связаны свои особые воспоминания.
Вот под тем деревом мы прятались от той страшной осенней ливни,а вон там-малышами вплоть до самой поздней ночи играли в снежки. Наверное,то были самые веселые годы моей жизни. Все мы были равны,нам было все равно,кто во что одет и из богатой он семьи. Мы просто умели радоваться жизни. Мы смотрели на мир через призму своего детского восприятия так широко,как только умели. Мы могли наслаждаться простыми вещами так,будто через мгновение их уже не будет.
Наверное,правду говорят,что места,где ты родился и провел детство ,всегда будут святыми. Я буду помнить век родной дом,где всегда пахло свежей бабушкиной выпечкой и чаем с малиновым вареньем. Буду помнить родную улицу,что в первые годы моей жизни казалась мне огромным мегаполисом,а вишни у дома-настоящими великанами,что тянули свои руки, вплоть до самого голубого поднебесья. С трепетом в душе я буду вспоминать школу,где провела,наверное,лучшие годы своей жизни.
И в каком бы уголке Земного шара я не была ,я всегда буду возвращаться мыслями в родные Зализцы - поселок моего беззаботного детства
Кожны з нас бесперапынна звязаны з тым месцам, дзе нарадзіўся і вырас. І дзе б ён не знаходзіўся яго заўсёды будзе прыцягваць да роднага месцы. У кожнага чалавека ёсць дзве радзімы: маленькая і вялікая. Малая - гэта вёска ці горад, вуліца, дом, дзе ты нарадзіўся. А вялікая - гэта краіна, дзяржава, грамадзянінам якой ты з'яўляешся. Трэба любіць і абараняць сваю радзіму. Я люблю сваю краіну, свой горад і бабулін дом у вёсцы. Бо ў вёсцы прайшло ўсё маё дзяцінства. Вилино - мая родная вёска. Калі я была яшчэ маленькай, я часта хварэла з-за гэтага не хадзіла
у дзіцячы садок, а мама з татам пастаянна былі на працы.
Таму мяне адвозілі да бабулі ў вёску, там я праводзіла вельмі шмат часу. Улетку мы з бабуляй заўсёды садзіліся на ровары і ехалі да мора. На пляжы я бывала кожны дзень. Любіла плаваць і загараць на сонейку. Я ўвесь час бегала басанож, залівалася вадой. Мне падабаўся бабулін дом, ён быў невялікі і вельмі ўтульным. У бабулі па гаспадарцы былі куры, свінкі і козачка. Я вельмі любіла піць казінае малако, бо яно карыснае. Мне ніколі не было сумна ў вёсцы. Бо там у мяне былі сябры, мы ўвесь час будавалі халабуды, гулялі ў розныя гульні. Калі прыходзіў час вяртацца ў горад, мне заўсёды было сумна расставацца з бабуляй і з роднай вёскай. Таму я заўсёды была ў прадчуванні, калі зноў змагу прыехаць сюды і ўбачыць бабушку.С кожным годам мая вёска ўсё больш і больш зменьваецца, расце і добраўпарадкоўваецца. Ёсць прасторная плошча, утульны сквер і парк дзе растуць цудоўныя дрэвы і пярэстыя пахучыя клумбы. Уздоўж тратуарнай дарожкі растуць магутныя, гордыя таполі. Тут няма вялікіх крам, няма салідных офісаў. Ціхія панадворкі дораць заспакаенне і радасць. Дома, пабудаваны прыкладна ў 60-я гады, высяцца ва ўсе свае пяць паверхаў. У вёсачцы заўсёды захоўваецца чысціня. Пару кіламетраў і можна ўбачыць мора. Атрымаць асалоду ад марскім свежым паветрам. Назіраць за парылымі чайкамі ў небе. Вясной, зімой і восенню тут ціха і глуха асабліва ў зімовы перыяд. Аднак улетку сюды прыязджаюць немалая колькасць турыстаў з розных гарадоў і краін, каб атрымаць асалоду ад прыгажосцю пейзажаў і выкупацца ў Чорным моры. Я вельмі люблю сваю вёсачку не толькі за прыгожыя пейзажы, але і за час баўлення там. Мая родная вёска выгадавала мяне, бо тут я пакінула мноства радасных успамінаў. Хоць я цяпер ужо не дзіця і бабулі няма ў жывых, я ўсё роўна працягваю ездзіць у сваю родную вёску.
Объяснение: