А6.Адзначце нумары сказаў, у якіх трэба паставіць дзве коскі:
1)Яловы лес дзе я іду цёмны i густы.
2)Mipoн прытрымліваўся погляду што чалавек усё можа зрабіць калі толькі захоча.
3)Наведвайце бацькоў пакуль яны жывыя пакуль дымяцца коміны нагрэйцеся ў бацькоў.
4)Старая леснічоўка з саламяным дахам што наехаў на вокны як вялікая шапка на вочы чалавеку стаяла адразу за крынічкай.
5)Вядома таксама што адзін дурань можа задаць столькі пытанняў на якія не адкажуць сто разумнікаў.
А7. Адзначце нумары сказаў, у якіх на месцы пропуску трэба паставіць двукроп'е:
1)Неба спрэс ycцілалі хмары сонца не паказвалася ад рання.
2)Азірнуўшыся, бачу пасярод вуліцы заклапочана грабецца певень з чарадою курэй.
3)Я застываю у вялікім здзіўленні i радасці на авеяным
ужо халоднымі acеннімі вятрамі голым пятачку вялікая сям'я баравікоў
4)Першыя замаразкі прыхапілі пад вокнамі вяргіні ___
яны пабляклі, пачарнелі.
5) Вада знаходзіцца ў стане вечнага руху ад сонца яна па-
руе, з пары робяцца хмары, з хмар ідзе дождж.
А8. Адзначце нумары сказаў, у якіх на месцы пропуску трэба па-
ставіць працяжнік:
1)Паглядзіш з вежы уніз галава закружыцца.
2)Спявала-залівалася ластаўка у чыімсьці здзiчэлым садзе
стракатала сарока.
3)Спярша ён нічога не заўважыў, а пасля прыгледзеўся i
страсянуўся ад сполаху між елак стаяў худы, з белаватымі
праплешынамі на баках воўк.
4)З ракі моцна пацягнула ciверам людзі пачалі настаўляць
каўняры, подбегам абмінаючы адзін аднаго.
5)Вырві дзеда з гэтай зямлі разлучы з лесам, ляснымі ручаямі дзед змарнее, засохне, як засыхае дрэва, вырванае з роднай глебы.
А9. Адзначце нумары сказаў, у якіх на месцы першага пропуску (') трэба паставіць двукроп'е, а на месцы другога (2) — коску:
1)Хто клапоціцца пра захаванне прыроды 1 той ведае 2
грыбы трэба нізка зразаць.
2)Усё ў прыродзе цешыла слых непаўторнай мелодыяй 1
Нёман спяваў старадаўнюю калыханку роднага краю 2 у
звонкім шамаценні лісця чулася усхваленне сонцу i вадзе 2
птушкі пераклікаліся на розныя галасы.
4)3 трох бакоў сажалку абступалі шматлікія кусты 1 на-
хіляўся над ёю вербалоз i старая вярба 2 буяла вакол разнатраўе.
4)Як распранаецца восенню лазняк 1 амаль не заўважыш 2 скурчыцца, прыціхне, ссыпле лісце сабе пад ногі.
5)На галоўнай магістралі горада шумна 1 туды i назад ідуць
людзі 2 бягуць аўтамашыны.
6)Усё вакол знаёмае да болю 1 збягаюць незабудкі да вады 2 сядае важна бусел на таполю 2 ад ластавак абвіслі правады.
А10. Адзначце нумары сказаў, у якіх на месцы пропуску трэба паставіць коску:
I) Рэдка _ калi пачуеш тут дапытлівы цокат вавёркі, вясёлы посвіст сініцы.
2)Была якраз такая пара сутак _ калі ўжо i не ноч, але ж яшчэ i не раніца.
3)Да заставы было далекавата, i _ пакуль ішлі, Грышка расказваў пагранічніку пра сваё жыццё.
4)Я пішу Марынцы, каб _ як скончыць інстытут, вярталася ў Мінск.
Мне захацелася прайсціся па знаёмых мясцінах, а _ калі
удасца, дык i палавіць рыбкі.
All. Адзначце нумары складаназалежных сказаў, у якіх паўтор злучнікаў (злучальных слоў) апраўданы, не з'яўляецца памылкай:
1)Паводле традыцыйных народных уяўленняў, на Дзяды душы продкаў злятаюцца на зямлю, каб даведацца, ЯК жывуць ix нашчадкі, ЯК захоўваюць яны радаводныя звычаі
2)Летні вецер гойдаў гнуткія верхавіны, за ЯКІЯ , здавалася, чапляліся лёгкія хмары, ЯКІЯ плылі на ўсход.
3)А яшчэ казалі людзі, ШТО ў вёсцы, ШТО прыляпілася да аднаго з берагоў возера, жыла дзяўчына-сіраціна па iмені Найрыта.
4)Чуваць было, ЯК побач цixa лапатала лісце асіны, ЯК цыркау конік у траве..
А12. Адзначце нумары сказаў, у якіх дапушчана пунктуацыйная памылка:
1)У паветры было па-зімоваму добра: бадзёры мароз, парывісты вецер, які час ад часу заносіў аднекуль здалёк пару-другую сняжынак — першых вестуноў i разведчыкаў зімы.
2)Miж бочкамі павукі пaзвiвaлi сабе гнёзды i нельга было зайсці ў камору, каб не абчапляцца павуціннем.
3)Неўзабаве я прыцішыў крок: нi шпарка icцi, нi тым больш бегчы па сцежцы было нельга, бо на ёй, выслізганай як не да бляску, кожны маленечкі каменьчык і нават якое каліва засохлай зямлі балюча калоліся ў ногі.
4)Вясна адшумела ўжо, стаіць пачатак лета, сонца няшчадна награвае асфальт i камень i як нi паліваюць зранку вуліцы, а шызы налёт пылу відзён на лісці дрэў i на кветніках, што вузкай стракатай палоскай працягнуліся уздоуж тратуараў цэнтральнай магістралі.
пакуль рыцар у чорным адважна сек толькі ворагаў, книпроде падабраўся да літавора і смяротна яго параніў. убачыўшы гэта, невядомы волат кінуў камандора долу адным ударам мяча. бой быў выйграны. рымвид і чорны рыцар схіліліся над параненым князем.
голас параненага не быў падобны на голас князя літавора. чорны вершнік пасадзіў яго да сябе ў сядло і адвёз у замак. там ён памёр, а на плошчы ўзвялі пахавальны вогнішча, да якога прывязалі яшчэ жывога дзітрыха фон книпроде. жыхары навагрудскага замка ў жалобе па любімаму князю. жрэц ўжо сабраўся падпаліць вогнішча пад апранутым у латы целам князя, як раптам чорны рыцар спыніў цырымонію. ён зняў шлем, і народ убачыў літавора, жывога і здаровага. на вогнішчы ляжаў, не князь, а яго жонка, выдатная гражына.
сказаўшы гэта, князь кінуўся ў агонь
у навагрудку выдавец знайшоў пастарэлага княгіні, які і распавёў усё астатняе.
начная размова гражыны з князем не дапамог - літавора з насмешкай адмовіў жонцы. тады княгіня загадала пажу адправіць немцаў дадому, чым смяротна абразіла магістра ордэна. гражына пайшла да мужа, каб іць яму аб магчымай бітве з немцамі, і заспела князя што сплю. тады княгіня надзела даспехі мужа і заняла яго месца. прачнуўшыся, літавора усё зразумеў і паспяшаўся на поле бою, але гражыну выратаваць не паспеў.
пакуль рыцар у чорным адважна сек толькі ворагаў, книпроде падабраўся да літавора і смяротна яго параніў. убачыўшы гэта, невядомы волат кінуў камандора долу адным ударам мяча. бой быў выйграны. рымвид і чорны рыцар схіліліся над параненым князем.
голас параненага не быў падобны на голас князя літавора. чорны вершнік пасадзіў яго да сябе ў сядло і адвёз у замак. там ён памёр, а на плошчы ўзвялі пахавальны вогнішча, да якога прывязалі яшчэ жывога дзітрыха фон книпроде. жыхары навагрудскага замка ў жалобе па любімаму князю. жрэц ўжо сабраўся падпаліць вогнішча пад апранутым у латы целам князя, як раптам чорны рыцар спыніў цырымонію. ён зняў шлем, і народ убачыў літавора, жывога і здаровага. на вогнішчы ляжаў, не князь, а яго жонка, выдатная гражына.
сказаўшы гэта, князь кінуўся ў агонь
у навагрудку выдавец знайшоў пастарэлага княгіні, які і распавёў усё астатняе.
начная размова гражыны з князем не дапамог - літавора з насмешкай адмовіў жонцы. тады княгіня загадала пажу адправіць немцаў дадому, чым смяротна абразіла магістра ордэна. гражына пайшла да мужа, каб іць яму аб магчымай бітве з немцамі, і заспела князя што сплю. тады княгіня надзела даспехі мужа і заняла яго месца. прачнуўшыся, літавора усё зразумеў і паспяшаўся на поле бою, але гражыну выратаваць не паспеў.