І вось Свеце дванаццаць гадоў. Дзень прайшоў на ўра. З самай раніцы Свеце падарылі родныя падарылі падарункі. Мама падарыла кнігу Робін Гуд. Тата фарбы і палатно. Бабуля французскі шалік. Дзядуля прыгожы касцюм у школу. Пры гэтым цеплым лiстападаýскiм днём было вельмі весела. Пасля школы Імянінніца чакала сяброў і бацькоў. Яна выйшла на вуліцу пагуляць у класікі. Але раптам дзяўчынка пачула мяўканне. Паглядзела на дрэве і вось ... Маленькі кацяня глядзеў прама ў душы. Ён быў рябистый з вялікім белай плямай на грудкі. Лапкі гэтак жа былі белыя. Дрэва было ня высока, але Сьвета была маленькага росту і не даставаў. Яна прасіла дапамогу ў дарослых і суседзяў: - Цётка Фера дапамажыце! Надзея Дмитревна, вы можаце дастаць котёнка ?! Кірыл Станіслававіч, шаноўны, вам рукой дастаць! Людміла Пракопаўна і Раман Рамановіч пачакайце! Сябры пачалі збірацца, але ніхто таксама дапамагчы не мог. І толькі калі прыйшоў тата, дапамог. Ён спакойным крокам прынёс лесвицу і дастаý. Усё дзикавалися и дзякавали Свету и Бацьку. З таго часу Эрык, стаць з Светай.Гэта стало для Светы галоуным падарункам!
Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ. Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі. Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся. Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.
Свецiн падарунак
І вось Свеце дванаццаць гадоў. Дзень прайшоў на ўра. З самай раніцы Свеце падарылі родныя падарылі падарункі. Мама падарыла кнігу Робін Гуд. Тата фарбы і палатно. Бабуля французскі шалік. Дзядуля прыгожы касцюм у школу. Пры гэтым цеплым лiстападаýскiм днём было вельмі весела. Пасля школы Імянінніца чакала сяброў і бацькоў. Яна выйшла на вуліцу пагуляць у класікі. Але раптам дзяўчынка пачула мяўканне. Паглядзела на дрэве і вось ... Маленькі кацяня глядзеў прама ў душы. Ён быў рябистый з вялікім белай плямай на грудкі. Лапкі гэтак жа былі белыя. Дрэва было ня высока, але Сьвета была маленькага росту і не даставаў. Яна прасіла дапамогу ў дарослых і суседзяў: - Цётка Фера дапамажыце! Надзея Дмитревна, вы можаце дастаць котёнка ?! Кірыл Станіслававіч, шаноўны, вам рукой дастаць! Людміла Пракопаўна і Раман Рамановіч пачакайце! Сябры пачалі збірацца, але ніхто таксама дапамагчы не мог. І толькі калі прыйшоў тата, дапамог. Ён спакойным крокам прынёс лесвицу і дастаý. Усё дзикавалися и дзякавали Свету и Бацьку. З таго часу Эрык, стаць з Светай.Гэта стало для Светы галоуным падарункам!
Вроде все...
Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ.
Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі.
Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся.
Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.