Адзначце сказы, у якіх паміж аднароднымі членамі, звя- занымі злучнікамі, патрэбна паставіць дзве коскі:
Неўзабаве яны выехалі на кароткую прыгожую
вуліцу. (А. Ч.) каналов энне
б) Дзень спякотны і вясёлы з песняй жніўнаю прый-
шоў. (Бр.) и Rolag Ragoн по
в) Усё ў лесе набывала казачны дзівосны характар.
(Лыньк.)
ontstas
Люблю я ўзгоркі і насып-кургані сіняй далечы праз-
рысты туман. (К-с). aorco Raнorschun xony
д) У лесе растуць кедры і лістоўніцы дубы і ліпы бяро-
зы і клёны... (Грах.)
Вецер птушкай біўся ў вокны ныў шумеў стагнаў і
апаўшым лісцем мокрым шыбы засыпаў. (М. Т.)
€) То тут то там віднеліся паселішчы. (Гал.) не
(PA)
К пацаите правільны разбор па членах сказа:
а.
У аповесці «Сотнікаў» намаляваныя падзеі 1942 г., калі партызанскі атрад пасылае двух байцоў на заданне. Сотнікава і Рыбака трэба будзе расстарацца пражытак для сваіх баявых таварышаў, якія апынуліся ў цяжкім становішчы. Атрад акружаны, а ў ім жанчыны, дзеці, параненыя. Аўтар праводзіць сваіх герояў праз цэлы шэраг звычайных сітуацый, даючы магчымасць кожнаму праявіць сябе. У чытача можа скласціся ўражанне аб слабасці і непрыстасаванасці Сотнікава, які не адрозніваецца фізічнай сілай і моцным здароўем. Затое Рыбак спачатку здаецца чалавекам, здольным вырашыць любыя праблемы.
Выпрабаванне палонам па-новаму асвятляе характары герояў. Кожны з іх дзейнічае ў гэтай сітуацыі, зыходзячы з уласных маральных уяўленняў. Сотнікаў, кволы і слабы з выгляду, дзівіць чытача дзіўным самавалоданнем і мужнасцю. «Што ж, трэба было сабраць у сабе апошнія сілы, каб з годнасцю сустрэць смерць ... Інакш навошта тады жыццё? Занадта нялёгка дастаецца яна чалавеку, каб безразважна ставіцца да яго канца », - робіць ён свой маральны выбар. Інакш паводзіць сябе Рыбак. Ён хітруе, лоўчыя, уступае ў двайную гульню з немцамі, спрабуючы выгандляваць сабе жыццё. Ён не хоча станавіцца здраднікам і ўсімі сіламі імкнецца застацца ў жывых. Аўтар паказвае, што маральны правіну ў гэтым выпадку непазбежны, і Рыбак, сам не жадаючы таго, прыходзіць да здрады і становіцца катам свайго таварыша. Для Быкава вельмі важна ўбачыць вытокі маральнай перамогі і паразы герояў. Усё жыццё Сотнікаў прад'яўляў сабе суровы і сумленны рахунак. «І ён ні разу не схлусіў ні бацьку, ні каму-небудзь іншаму, за ўсё трымаў адказ, гледзячы людзям у вочы". Не на сваю хваробу, ён ідзе на цяжкае заданне, а патрапіўшы ў палон, годна і мужна прымае непазбежнае. У Рыбака ж заўсёды была некаторая маральная слабінку. Ён усё жыццё «умудраўся знайсці які-небудзь выхад».
Ёсць у лёсе любога чалавека падзея, якое ставіць яго перад праблемай маральнага выбару, якое вызначае ўсю яго жыццё, агаляе яго духоўную сутнасць. Для пакалення Васіля Быкава такім падзеяй стала вайна. Пісьменнік-франтавік зноў і зноў звяртаецца да гэтай тэме, нібы баючыся не паспець расказаць чытачу аб самым галоўным, што адкрыла яму гэта страшнае выпрабаванне. Быкаў даследуе логіку чалавечага паводзінаў у экстрэмальнай сітуацыі, агаляе яго ўнутранае душэўнае проціборства. Прынцыпова важным для пісьменніка з'яўляецца погляд на вайну праз прызму асобнай чалавечага лёсу. Такі погляд пазбаўлены прыблізнасці і фальшы. Праблема адказнасці чалавека-вось што хвалюе пісьменніка. Яго героі заўсёды знаходзяцца ў працэсе духоўнай эвалюцыі, маральнага росту, і кожны іх учынак прыадчыняе чытачу змест іх унутранага свету. Асновай сюжэтаў твораў Быкава з'яўляецца сітуацыя выбару.
У аповесці "Сотнікаў" намаляваныя падзеі 1942 года, калі