Адзначце складаныя сказы з бяззлучнікавай і злучальнай сувяззю частак:
1) Цёмныя ночы тояць нейкі ўрачысты сгіакой, і неба ніжэй нахіляецца да зямлі, каб падслухаць яе адвечную скаргу (Я. Колас).
2) 1 Іад лугам пырхалі лёгкія матылькі, гулі пчолы, выцалоўваючы званочкі кветак, а ў сонечным гіераліве заліваліся радасцю жаваранкі (А. Камароўскі).
3) Ціха было, непрывычна, не шумела галькаю хваля, і недзе далё­ка, за санаторыем, абзываўся горад сігналамі машын, гулам матораў (А. Жук).
. 4) Маці спачатку засмяялася ад нечаканасці, а потым на твары яе з’явіўся неспакой, сінявата-шэрыя, стомленыя вочы трывожна ўставіліся на дзяўчынку (Л. Кулакоўскі).
5) Рэзка і пранізліва празвінеў званок, вучні ўздрыгнулі ад нечаканасці, але не кінуліся з класа, наадварот, уражаныя пачутым, сцішыліся (А. Наварыч).

Галоунае прызначэнне кнігі – захоўваць веды, назапашаныя стагоддзямі, і перадаваць іх наступным пакаленням. дзякуючы гэтаму стаў магчымы прагрэс чалавецтва ў апошнія стагоддзі ў галіне навукі. кнізе мы абавязаны тым, што і сёння захапляцца шэдэўрамі старажытнай літаратуры. зносіны з кнігай чалавеку развівацца і ўдасканальвацца. бо для таго, каб зразумець сэнс, які аўтар імкнецца данесці да чытача, трэба чытаць ўдумліва i уважліва, падключаць свой уласны вопыт, умець аналізаваць інфармацыю. яшчэ да вынаходства тэхналогіі друку, кнігі перапісваліся ад рукі, а іх вокладкі ўпрыгожваліся каштоўнымі камянямі. дзякуючы кнігам і падручнікам мы можам прасачыць эвалюцыю светапогляду чалавека, грамадскай прылады, этычных нормаў. кнігі захоўваюць усю вядомую гісторыю нашага існавання на зямлі. сёння кніга губляе свае пазіцыі ў адносінах да іншых высокатэхналагічных сродкау камунікацыі (камп'ютар, тэлевiзар, iнтэрнэт, тэлефон i электронныя кнігі, значна палягчаюць і паскараюць доступ да патрэбнай чалавеку інфармацыі. але чытачоу кніг заўсёды будзе шмат, бо з друкаванай кнігай быццам маеш зносіны з жывым чалавекам.

Велізарныя скрыпучыя дзверы закінутага ангара павольна адчыніліся перад невялікай групай людзей, якія пасяліліся тут некалькі дзесяцігоддзяў назад.  

У наступную хвіліну некалькі тонкіх пальцаў пашырылі шурпатую шчыліну праходу,   цемная цень хутка слізганула ў пакоі і, праз некалькі крокаў, ужо павісла над бестурботна спячай дзяўчынай.  

Вецер напружанага чакання павольна калыхаў восеньскую траву, бледна-рудую, як і апошнія прамяні сонца, якія запомнілі жыхары гэтых месцаў яшчэ да таго, як неба пакрылі шэрыя хмары.    

І пасля доўгага тысячагоддзя чаканняў вам усе роўна трэба было яшчэ цэлых дзевяць дзен для таго, каб забраць тое, што па праве належыць вам.  

У чалавека былі вялікія і моцныя рукі і чорны плашч па-над беласнежнай формы, толькі гэта і засталося ў галаве хлопчыка праз столькі гадоў: рост, чорны плашч і рукі...  

На яго паглядзела дзяўчына, твара якой быў выбелены для надання ей больш арыстакратычнага выгляду.