Да нязменных самастойных часцін мовы адносіцца; лічэбнік; прыслоўе; в) прыназоўнік 4. Якая з самастойных часцін мовы не скланяецца; а) прыметнік; б) займеннік; в) дзеяслоў 5. Гэтыя часціны мовы самастойна не з'яўляюцца членамі сказа: а) назоўнік, дзеяслоў, прыслоўе; б) лічэбнік, прыметнік, займеннік; в) часціца, выклічнік, прыназоўнік

Буря в стакане воды – большие волнения по ничтожному поводу
Вилами по воде писано – еще не известно как будет, исход не ясен, по аналогии: «бабушка надвое сказала»
Водой не разлить – большие друзья, о крепкой дружбе
Воду в решете носить – попусту тратить время, заниматься бесполезным делом Аналогично: толочь воду в ступе
Воды в рот набрал – молчит и не желает отвечать
Возить воду (на ком-л. ) – обременять тяжелой работой, пользуясь его покладистым характером
Вывести на чистую воду – разоблачить темные дела, уличить во лжи
Выйти сухим из воды – остаться безнаказанным, без плохих последствий
Деньги как вода – имеется в виду та легкость, с которой они тратяться
Дуть на воду, обжегшись на молоке — излишне осторожничать, помня о ошибках
Как в воду глядел – как будто знал заранее, предвидел, точно предсказал события
Как в воду канул – пропал, бесследно, без вести исчез
Как в воду опущенный – печальный, грустный
Как вода сквозь пальцы – тот, кто легко уходит от преследования
Как две капли воды – очень похожи, неотличимы
Как не знаешь брода, то не лезь и в воду – предупреждение не принимать поспешных действий
Как рыба в воде – чувствовать себя уверенно, очень хорошо ориентироваться, хорошо в чем-либо разбираться,
Как с гуся вода – все человеку нипочем
Много воды утекло с тех пор – много времени
Носить воду в решете – попусту тратить время
Седьмая вода на киселе – очень дальнее родство
Спрятать концы в воду – скрыть следы преступления
Тише воды, ниже травы – скромно, незаметно себя вести
Толочь в ступе воду – заниматься бесполезным делом.

(Я не знаю белорусского языка, но ты так напиши).

Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. Рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. А ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. Як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. Рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу.
Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.
Найбольш цікавае апавяданне "Сын Буры". У гэтым апавяданні сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопец вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння.
Вобраз Сына Буры арыгінальны і не сустракаецца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.