Дапоўнілі тэкст прыметнікамі вызнач іх род. зіма збіраецца ў дарогу. а ёй на сустрэч ідзе вясна з кветкамі і травамі. і сонца пасылае на зямлю свае праменні.

Восенню ў лесе Добра восенню ў лесе :жоўтыя ды чырвоныя колеры навокал, лісты з дрэў асыпаюцца ад подыху ветру, у паветры прыемна пахне грыбамі. Часам пачуецца цоканне ваверкі ці крык кімсьці спужанага крумкача. У такі час кожнаму, будзь гэта чалавек альбо жывела, хочацца пашпацыраваць па лесе, падыхаць свежым як ніколі паветрам. Кожны рыхтуецца да зімы. Шпарка скочуць па імхах зайцы, шукаючы прыдатную для зімоўкі яміну. Цягнуць у свае дуплы арэхі ды жалуды ваверкі. Восенню ў лесе паўсюль жыцце. Кожны чалавек павінен адкласці справы і выбрацца ў лес, каб на свае вочы ўбачыць сапраўдную прыгажосць восені.

Мне падабаюцца сонечныя восеньскія дні. У такія дні рознакаляровае лісце на дрэвах быццам зіхаціць. Восеньскае сонца здаецца нават ярчэйшым за летняе, магчыма, таму, што ўвосень часцей, чым летам, ідзе дождж. Шкада, што такое сонца свеціць, ды не грэе.
Мне таксама падабаецца не вельмі моцны дождж, але толькі калі на вуліцы не занадта холадна. Часам я нават знарок не бяру пасарон, каб пагуляць пад каплямі дажджу. Але ў халоднае надвор'е так рабіць няможна, бо існуе небяспека захварэць. А хварэць я не люблю.
І галоўнае, чаму я люблю восень, асабліва верасень, - гэта тое, што пачынае расці шмат грыбоў. Збіраць грыбы - мой любімы від адпачынку. Я заядлы грыбнік, як і мае бацькі. Каб была магчымасць, я не выходзіў бы з лесу. Таму верасень - мой любімы асенні месяц, а восень - мая любімая пара году. І я ніколі не пагаджуся з меркаваннем, што восень - сумная, маркотная, нудлівая пара. Проста людзі не ўмеюць заўважаць тыя нямногія радасці, якія даруе нам восень - цудоўная, на мой погляд, пара.