Мінулае - настаўнік! Мінулае нас часта вучыць як жыць цяпер. Нам трэба вучыцца на памылках. На сваіх і чужых.Ёсць шмат розных прымавак на гэтую тэму. Вось адна з іх: Разумны вучыцца на чужых памылках, а дурань на сваіх.Аднак разумным можна лічыць і таго хто змог навучыцца на сваіх памылках і больш іх не повторять.Однако мамым лепшым будзе не толькі вучыцца на сваіх памылках, але і пераймаць чужы вопыт.Мінулае нас шмат чаму вучыць ... Нам трэба запамінаць свае памылкі і перадаваць вопыт ад іх іншым. Бо гэта адна з мэтаў нашага жыцця! Мінулае - добрый настаўнік!
Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ. Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі. Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся. Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.
Мінулае нас часта вучыць як жыць цяпер. Нам трэба вучыцца на памылках. На сваіх і чужых.Ёсць шмат розных прымавак на гэтую тэму. Вось адна з іх: Разумны вучыцца на чужых памылках, а дурань на сваіх.Аднак разумным можна лічыць і таго хто змог навучыцца на сваіх памылках і больш іх не повторять.Однако мамым лепшым будзе не толькі вучыцца на сваіх памылках, але і пераймаць чужы вопыт.Мінулае нас шмат чаму вучыць ... Нам трэба запамінаць свае памылкі і перадаваць вопыт ад іх іншым. Бо гэта адна з мэтаў нашага жыцця! Мінулае - добрый настаўнік!
Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ.
Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі.
Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся.
Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.