Я ні разу не быў на рыбалцы. І вось аднойчы , на летніх вакацыях , дзядзька Гена , наш сусед , вырашыў паехаць на рыбалку са сваімі дзецьмі , Сашкой і Сяргейкам . Яны ездзяць на адзін вясковы сажалка , размешчаны недалёка ад лесу . Я з імі сябрую . І мяне яны таксама запрасілі. Тата дастаў мне з каморкі вуду. Мы ўсталі рана раніцай , на світанні. Я, нават калі хаджу ў школу , так рана не прачынаецца . Былі яшчэ змрок і сонца не асвяціла зямлю як след. Але спаць ужо не хацелася. Бо мы ж ехалі на рыбалку. Мы з хлопчыкамі пагрузіліся на задняе сядзенне машыны і паехалі . Ехаць трэба было доўга , на нейкія асаблівыя возера , дзе шмат рознай рыбы. І я марыў , што злаўлю так шмат, што ўсе здзівяцца. Дзядзька Гена сказаў, што трэба прыехаць, пакуль раса на траве яшчэ не высахла. І калі мы прыбылі , я адразу выскачыў з машыны і кінуўся на траву. Яна была мокрая. Я апусціўся на калені і прыгледзеўся . На кожнай травіне вісела па некалькі вясёлкавых кропелек , прыгожых як каштоўнасці. Але неўзабаве сонца пачало прыпякаць і яны высахлі. Сажалка быў невялікім , другі бераг, зарослы чаротам , быў добра бачны. Сажалка з двух бакоў быў акружаны лесам , а вада ў сажалцы здавалася чорнай.
Дзядзька Гена сказаў мне стаяць на невялікім мастку . Першы раз ён мне дапамог закінуць вуду , а потым я рабіў гэта сам. Мой паплавок вельмі часта сыходзіў пад ваду. Але калі я выцягваў вуду , то там нічога не было , нават чарвяка на кручку . Але адзін раз паплавок зноў пайшоў пад ваду , я пацягнуў , але выцягнуць нічога не змог, цягнуць было цяжка. "Дзядзька Гена , - закрычаў я , - у мяне зачапілася ! " Ён хутка прыбег і сказаў, што гэта ў мяне вялікая рыба і каб я цягнуў асцярожна. Ён сказаў , што не будзе дапамагаць і што я павінен выцягнуць яе сам, тады я сапраўдны рыбак . Я пастараўся - і выцягнуў . Гэта быў вялікі сом . Ён апынуўся самай буйной рыбай з усіх, якія мы злавілі ў той дзень. Так я стаў рыбаком.
Мы ўсталі рана раніцай , на світанні. Я, нават калі хаджу ў школу , так рана не прачынаецца . Былі яшчэ змрок і сонца не асвяціла зямлю як след. Але спаць ужо не хацелася. Бо мы ж ехалі на рыбалку. Мы з хлопчыкамі пагрузіліся на задняе сядзенне машыны і паехалі . Ехаць трэба было доўга , на нейкія асаблівыя возера , дзе шмат рознай рыбы. І я марыў , што злаўлю так шмат, што ўсе здзівяцца.
Дзядзька Гена сказаў, што трэба прыехаць, пакуль раса на траве яшчэ не высахла. І калі мы прыбылі , я адразу выскачыў з машыны і кінуўся на траву. Яна была мокрая. Я апусціўся на калені і прыгледзеўся . На кожнай травіне вісела па некалькі вясёлкавых кропелек , прыгожых як каштоўнасці. Але неўзабаве сонца пачало прыпякаць і яны высахлі. Сажалка быў невялікім , другі бераг, зарослы чаротам , быў добра бачны. Сажалка з двух бакоў быў акружаны лесам , а вада ў сажалцы здавалася чорнай.
Дзядзька Гена сказаў мне стаяць на невялікім мастку . Першы раз ён мне дапамог закінуць вуду , а потым я рабіў гэта сам. Мой паплавок вельмі часта сыходзіў пад ваду. Але калі я выцягваў вуду , то там нічога не было , нават чарвяка на кручку . Але адзін раз паплавок зноў пайшоў пад ваду , я пацягнуў , але выцягнуць нічога не змог, цягнуць было цяжка. "Дзядзька Гена , - закрычаў я , - у мяне зачапілася ! " Ён хутка прыбег і сказаў, што гэта ў мяне вялікая рыба і каб я цягнуў асцярожна. Ён сказаў , што не будзе дапамагаць і што я павінен выцягнуць яе сам, тады я сапраўдны рыбак . Я пастараўся - і выцягнуў . Гэта быў вялікі сом . Ён апынуўся самай буйной рыбай з усіх, якія мы злавілі ў той дзень. Так я стаў рыбаком.
Маёвая песня
Па- над белым пухам вішняў,
Быццам сіні аганёк,
Б*ецца, ўецца шпаркі, лёгкі
Сінякрылы матылёк.
Навакол усё паветра
Ў струнах сонца залаіых,
Ён дрыжачымі крыламі
Звоніць ледзьве чутна ў іх.
І ліецца хваляй песня -
Ціхі, ясны гімн вясне.
Ці не сэрца напявае,
Навявае яго мне?
Ці не вецер гэта звонкі
Ў тонкіх зёлках ўапаціць?
Або мо сухі, высокі
Ля ракі чарот шуміць?
Не паняць таго ніколі
Не разведаць, не спазнаць:
Не даюць мне думаць зыкі,
Што ляцяць, дрыжаць, звіняць.
Песня рвецца і ліецца
На раздольны, вольны свет.
Але хто яе пачуе?
Можа, толькі сам паэт.
Асн. думка: трэба і нам прыслухоўвацца да прыроды, каб паняць прыроду.
Гаворыцца пра прыроду.
Прысвечаны вясне, усёй прыродзе.