В
Все
М
Математика
О
ОБЖ
У
Українська мова
Д
Другие предметы
Х
Химия
М
Музыка
Н
Немецкий язык
Б
Беларуская мова
Э
Экономика
Ф
Физика
Б
Биология
О
Окружающий мир
Р
Русский язык
У
Українська література
Ф
Французский язык
П
Психология
А
Алгебра
О
Обществознание
М
МХК
В
Видео-ответы
Г
География
П
Право
Г
Геометрия
А
Английский язык
И
Информатика
Қ
Қазақ тiлi
Л
Литература
И
История

Кантрольная тэставая работа за 10 клас ВЫНІКОВЫ ТЭСТ ЗА 10 КЛАС

А1. Адзначце словы, вымаўленне якіх не супадае з напісаннем:

у спрэчцы;

скібіна;

з ліпеня;

разьбяр;

ураджай.

А2. Адзначце радкі, дзе абедзве падкрэсленыя галосныя з’яўляюцца націскнымі:

азалія, шуфель;

сівізна, украінец;

эксперт, цяжар;

цьмяны, фартух;

маленькі, прадзед.

А3. Адзначце словы, у якіх пішацца літара а:

сальфеджы_;

прор_зь;

ветэ_ран;

в_астразубы;

бухгалт_р.

А4. Адзначце словы, у якіх пішацца літара у:

бакала_р;

на _року;

земле_ладальнік;

індывіду_м;

паехаў _ вёску.

А5. Адзначце словы, у якіх пішацца апостраф:

пад_ём;

шматмоў_е;

грыл_яж;

аб_ехаць;

раз_юшаны.

А6. Адзначце выпадкі правільнага чаргавання зычных у аснове слова:

берагу – беражэш;

вуха – у вусе;

трывога – у трывозе;

прасіць – прашу;

плямінка – плямінке.

А7. Адзначце словы, якія пішуцца з вялікай літары:

Лопе дэ (В,в)ега;

(М,м)ікалаеўшчына;

туманнасць (А,а)ндрамеды;

вядомы (П,п)ушкініст;

(К,к)андыдат педагагічных навук.

А8. Адзначце выпадкі, у якіх выдзеленыя словы ўжыты ў пераносным значенні:

шчабятаў хлопчык;

калючае слова;

вострая сякера;

кіслы яблык;

заліцца чырванню.

А9. Адзначце сінанімічныя рады:

разумны, мудры, таленавіты;

дрэнны, кепскі, нікчэмны;

мароз, замаразкі, марозіць;

носчык, носьбіт;

імгненне, момант, міг.

А10. Адзначце словы, якія пішуцца разам:

1) паветра_ачышчальнаяя ўстаноўка;
2) авія_канструктар;

3) паў_Еўропы;

4) буда_кашалёўскі аўтобус;

5) высока_паэтычны твор.

А11. Адзначце назоўнікі з канчаткам -у(-ю):

ступень бакалаўр_;

няма патэнт_;

у рэзерв_;

прыгожы з твар_;

старонкі тэкст_.

А12. Адзначце выпадкі, у якіх дапушчаны памылкі ў дапасаванні да роду назоўнікаў:

пачарнелы каліўе;

з запявалай Сашам;

прыйшла дэпутат Патапава;

плеценае пано;

згубленая рукапіс.

А13. Адзначце дзеясловы, якія ўжываюцца з канчаткамі –уць, -юць у форме 3-й асобы множнага ліку цяперашнягаа часу:

блукаць;

бачыць;

лавіць;

хацець;

марыць.

А14. Адзначце лічэбнікі, якія запісаныы правільна:

сямнаццатая вясна;

восемдзесят школ;

пяццюдзесяццю выканаўцамі,

абедзвюма сёстрамі;

трымястамі рублямі.

А15. Адзначце сказы, у якіх на месцы пропуску трэба ўжыць займеннік цябе:

Мой нізкі паклон _ , зямля, на якой я з’явіўся на свет.

Я сумую па _, мой родны горад.

Я пазнаю _ па тваёй ласкавай усмешцы.

Новы светлы час прыйшоў - перакрэсліў ён мой шлях да _.

Хто ж _ табе паверыць?

А16. Адзначце правільна ўтвораныя і запісаныя дзеепрыметнікі:

купленныя;

адзетыя;

пасеянае;

адпрасаваныя;

падстаўляны.

А17. Адзначце сказы, у якіх дзеепрыслоўі ужыты правільна:

Пабываўшы ў кабінеце дырэктара, дзеці зрабілі правільныя вывады.

Прыходзячы раніцай на заняткі, у класе заўсёды было яшчэ цёмна.

Дразды, пераймаючы салаўіныя пералівы, сустракалі раніцу адмысловым перасвістам.

Даведаўшыся пра вызваленне Мінска, нас акрыліла надзея хутка вярнуцца ў родныя мясціны.

Пісаўшы работу, я ўвесь час аб нечым думаў.

А18. Адзначце прыслоўі і блізказначныя ім словы, якія пішуцца асобна:

паварочвала (на) права;

выгляд (з) надворку;

узяць (пад) паху;

(рамантычна) настроены;

(па) сваяцку прыязны.

А19. Адзначце сказы, у якіх часціца не пішацца асобна:

Але быў салаўіны вечар, і прытварацца (не) варта. Стаю, які ёсць, перапоўнены радасным болем.

Яшчэ (не) раз у час трывожны ўспомню край, дзе мы раслі.

Максім падумаў, што ён цяпер зусім (не) патрэбны.

(Не) далёка, па той бок дарогі, хтосьці заспяваў.

Спякота была (не) сцерпная, рэдка такая здараецца ў чэрвені.

А20. Адзначце сказы, дзе пішацца ні:

Н_ злічыць у небе ясных зорак.

Іван мне н_ сват н_ брат.

Рука ў яе была лёгкая: што н_ пасадзіць – усё расце.

Хоць н_ труслівы я дзяціна, але затросся, як асіна.

Як бы цяжка н_ было, ведай: шчасце прыйдзе.​

Показать ответ
Ответ:
Tina2103
Tina2103
15.03.2022 03:54
Было гэта даўно. Адразу ж пасля вайны. У голад...

Маці прынесла аднекуль акрайчык хлеба. Доўга-доўга раз-глядала яго, нюхала, паварочвала і так і гэтак, нібыта не веры-ла вачам сваім, што на далоні ў яе ляжыць хлеб — сапраўдны жытні хлеб, спечаны з чыстай, без ніякае домесі, мукі, на паду печы, на свежым дубовым лісці, пражылкі якога так прыгожа адбіліся на скарынцы. Потым яна нейк, як мне падалося, аж надта борзда і неахайна разламала акрайчык напалову: адзін кавалак дала мне, а другі палажыла на стол, пад абрус. — Гэта Толіку... Вернецца з лесу — то павячэрае... Сама ж, узяўшы капаніцу, пайшла на агарод акопваць бульбу.

Я вельмі хацеў есці. I той кавалачак хлеба, што дала мне маці, з'еў, праглынуў мігам. I , вядома, ані не наеўся, толькі растравіў яшчэ болып свой голад. Хвілін колькі я не мог нідзе знайсці сабе месца: чамусьці лазіў на печ, пад ложак, выбягаў на двор і зноў вяртаўся назад у хату. Потым усё ж не вытры-маў. Падсеў да стала, адгарнуў абрус, узяў у сваю руку той ка-валачак хлеба, што пакінула маці Толіку, майму старэйшаму брату. Не есці ўзяў. Проста так, паглядзець. Палюбавацца хле-бам, як любавалася маці. I тады раптам мне здалося, што маці мяне абдзяліла, брату пакінула хлеба намнога болып, чым дала мне. Ад братавага кавалачка я адшчыкнуў крошачку. Укінуў яе ў рот. Пачаў жаваць. Калі пракаўтнуў, не заўважыў, як пальцы мае самі, не пытаючы ў мяне на тое згоды, адшчыкнулі яшчэ крошку. Маленечкую, малюпасенькую крошачку...

Схамянуўся я тады, калі на маёй далоні асталася абшчыпа-ная з усіх бакоў скарыначка. Што я нарабіў? Што скажуць маці, брат, калі вернуцца дахаты?..

Хуценька-хуценька я палажыў скарыначку на стол, акрыў яе абрусам. Але спакуса з'есці хлеб увесь, каб яго і духу не было ў хаце, каб ім і не пахла нават, была такая неадольная, што я не выцерпеў — зноў падсеў да стала, узяў скарыначку ў рукі і ўкінуў яе ў рот...

Брат вярнуўся з лесу, як заўсёды, позна. Ён цэлы дзень быў на леспрамгасаўскай дзялянцы, абсякаў сучча, зарабляў гро-шы, каб было на што сям'і жыць. Дома есці ў нас не было нічога. I спаць брат лёг у той вечар галодны. Ён доўга варочаў-ся, не засынаў.

Ніхто — ні маці, ні Толік — ні ў чым мяне не папракнулі. Ні ў той вечар, ні пасля. Яны былі старэйшыя, я меншы.

Але калі я цяпер успамінаю той хлеб, які належала з'есці брату і які з'еў я, і той вечар, калі брат лёг спаць галодны, мне робіцца не па сабе. Здаецца, аддаў бы ўсё, каб толькі не было ў мяне такога ўспаміну, каб як-небудзь пазбыцца, выкінуць яго са сваёй галавы. Лепей бы я быў тады галодны, лепей бы я лёг спаць не еўшы! Хай бы не я, а брат з'еў мой хлеб!..

Ды не! Таго, што было, не вернеш, не пераробіш. I з памяці сваёй, якбыніхацеў, невыкінеш. Не, невыкінеш!.. (466слоў)
0,0(0 оценок)
Ответ:
vovsanna
vovsanna
15.03.2022 03:54
Было гэта даўно. Адразу ж пасля вайны. У голад...

Маці прынесла аднекуль акрайчык хлеба. Доўга-доўга раз-глядала яго, нюхала, паварочвала і так і гэтак, нібыта не веры-ла вачам сваім, што на далоні ў яе ляжыць хлеб — сапраўдны жытні хлеб, спечаны з чыстай, без ніякае домесі, мукі, на паду печы, на свежым дубовым лісці, пражылкі якога так прыгожа адбіліся на скарынцы. Потым яна нейк, як мне падалося, аж надта борзда і неахайна разламала акрайчык напалову: адзін кавалак дала мне, а другі палажыла на стол, пад абрус. — Гэта Толіку... Вернецца з лесу — то павячэрае... Сама ж, узяўшы капаніцу, пайшла на агарод акопваць бульбу.

Я вельмі хацеў есці. I той кавалачак хлеба, што дала мне маці, з'еў, праглынуў мігам. I , вядома, ані не наеўся, толькі растравіў яшчэ болып свой голад. Хвілін колькі я не мог нідзе знайсці сабе месца: чамусьці лазіў на печ, пад ложак, выбягаў на двор і зноў вяртаўся назад у хату. Потым усё ж не вытры-маў. Падсеў да стала, адгарнуў абрус, узяў у сваю руку той ка-валачак хлеба, што пакінула маці Толіку, майму старэйшаму брату. Не есці ўзяў. Проста так, паглядзець. Палюбавацца хле-бам, як любавалася маці. I тады раптам мне здалося, што маці мяне абдзяліла, брату пакінула хлеба намнога болып, чым дала мне. Ад братавага кавалачка я адшчыкнуў крошачку. Укінуў яе ў рот. Пачаў жаваць. Калі пракаўтнуў, не заўважыў, як пальцы мае самі, не пытаючы ў мяне на тое згоды, адшчыкнулі яшчэ крошку. Маленечкую, малюпасенькую крошачку...

Схамянуўся я тады, калі на маёй далоні асталася абшчыпа-ная з усіх бакоў скарыначка. Што я нарабіў? Што скажуць маці, брат, калі вернуцца дахаты?..

Хуценька-хуценька я палажыў скарыначку на стол, акрыў яе абрусам. Але спакуса з'есці хлеб увесь, каб яго і духу не было ў хаце, каб ім і не пахла нават, была такая неадольная, што я не выцерпеў — зноў падсеў да стала, узяў скарыначку ў рукі і ўкінуў яе ў рот...

Брат вярнуўся з лесу, як заўсёды, позна. Ён цэлы дзень быў на леспрамгасаўскай дзялянцы, абсякаў сучча, зарабляў гро-шы, каб было на што сям'і жыць. Дома есці ў нас не было нічога. I спаць брат лёг у той вечар галодны. Ён доўга варочаў-ся, не засынаў.

Ніхто — ні маці, ні Толік — ні ў чым мяне не папракнулі. Ні ў той вечар, ні пасля. Яны былі старэйшыя, я меншы.

Але калі я цяпер успамінаю той хлеб, які належала з'есці брату і які з'еў я, і той вечар, калі брат лёг спаць галодны, мне робіцца не па сабе. Здаецца, аддаў бы ўсё, каб толькі не было ў мяне такога ўспаміну, каб як-небудзь пазбыцца, выкінуць яго са сваёй галавы. Лепей бы я быў тады галодны, лепей бы я лёг спаць не еўшы! Хай бы не я, а брат з'еў мой хлеб!..

Ды не! Таго, што было, не вернеш, не пераробіш. I з памяці сваёй, якбыніхацеў, невыкінеш. Не, невыкінеш!.. (466слоў)
0,0(0 оценок)
Популярные вопросы: Беларуская мова
Полный доступ
Позволит учиться лучше и быстрее. Неограниченный доступ к базе и ответам от экспертов и ai-bota Оформи подписку
logo
Начни делиться знаниями
Вход Регистрация
Что ты хочешь узнать?
Спроси ai-бота