Я очень люблю животных. Это поистине наши братья меньшие, без которых жизнь была бы скучна и бессмысленна. Я всегда хотела, чтобы у меня был маленький пушистый друг – котенок. Мама долго не хотела брать котенка, говорила, что домашний питомец – это не только красивый пушистый комочек, это еще живое существо, за которым нужно ухаживать, следить, что он вовремя покушал, чтобы не испортил мебель и не разорвал занавески. Но я упорно настаивала на своем. И вот однажды мама пришла с работы и принесла чудесного маленького котенка. Мама нашла его у подъезда. На улице было холодно, он жалобно пищал, замерз и хотел есть. Мама взяла его в дом. Вот так у меня появился Пушок. Теперь Пушок подрос и стал большим и красивым котом. Он очень крупный и тяжелый, и когда он много поест, то ему тяжело ходить. Наш Пушок серенький, с белыми пятнышками на лапках, шее и чуть-чуть на хвосте. У кота большие и выразительные глаза. Когда я что-то говорю Пушку или иногда ругаю, он смотрит на меня так внимательно, и мне кажется, что он все-все понимает, только разговаривать не умеет. Бывает, что у Пушка глаза отливают зеленым цветом, мне так это нравится. У кота очень пушистый хвост, на котором часто собирается разный мусор. Я всегда слежу за тем, чтобы у Пушка была гладкая и расчесанная шерсть. Мама купила специальную расческу для кошек, и я расчесываю нашего домашнего питомца. Пушку очень нравится, когда его расчесывают и гладят. Он сразу начинает мурлыкать и подставлять голову прямо под руку. Особенно нашему коту нравится, когда его гладят и чешут за ушками. Наш Пушок очень разборчив в еде. Он любит сметану, молоко, ряженку, свежую рыбу и сухой корм. Когда мы с папой ходим на рыбалку, для Пушка специально ловим мелкую рыбешку. Я очень люблю своего питомца. Он для меня – не живая игрушка, а настоящий друг, пусть даже и не умеет разговаривать, а только мяукать и мурлыкать.
Даволі цікавы пытанне, ці лёгка быць маладым. Кожны можа даць на гэтае пытанне, адказ выдатным ад іншых.
Мне хочацца падзяліцца ўласным меркаваннем. Маладым быць нялёгка, але цікава. Перад намі шмат магчымасцяў, у нас ёсць права выбару, як менавіта зладзіць сваё жыццё.
У сучасным свеце, які з'яўляецца актыўным, моладзі не гэтак проста выбраць правільную жыццёвую дарогу, вельмі складана вызначыцца з выбарам прафесіі. Усё гэта звязана з тым, што перад намі вялікі выбар жыццёвых магчымасцяў.
Галоўнае, я лічу, моладзь не павінна ісці па нахільнай дарозе, бо гэтая дарога ні да чаго добрага не прывядзе. Але нават, калі гэта здарылася, важна, каб своечасова падумаць і зразумець, што ідзем не па дакладным жыццёвым шляху. Выдатна, калі старэйшае пакаленне, сочыць за нашымі поспехамі і жыццём. Яны павінны працягваць моладзі руку дапамогі, але ні ў якім выпадку нельга, каб дарослае пакаленне навязвала нам сваю жыццёвую пазіцыю.
Мне здаецца, дарослыя павінны быць разумнейшыя, і накіроўваць маладое пакаленне на правільную жыццёвую дарогу.
Бо, што не кажы, нам, маладым, вельмі важная дапамога старэйшых, дзе справай, а дзе словам.
Кожны малады чалавек, альбо дзяўчына мараць аб шчасным будучыні. Але ці ведае кожны з іх пра тое, каб дасягнуць у жыцці поспеху, неабходна вельмі шмат працаваць.
Толькі праца і цярпенне дапамогуць нам, дасягнуць жаданага. Вядома, правільныя жыццёвыя парады і падтрымка дарослых, таксама немалаважныя для паспяховага будучыні маладога пакалення.
Цалкам дакладная прыказка «без працы не вылавіш і рыбкі з сажалкі». Бо з юных гадоў нам неабходна вучыцца, каб знайсці сваё месца ў жыцці. Для нас вучыцца, пакуль што, азначае, што і працаваць.
Маладое пакаленне павінна быць адважным і не баяцца цяжкасцяў. Бо калі цяжка перажываць няўдачы, у жыцці будзе вельмі цяжка. Жыццё, штука даволі складаная, і яна перыядычна будзе, прыносіць нам, то добрыя, то дрэнныя сюрпрызы.
Таму, можна сказаць, што быць маладым, не вельмі лёгка, як думаюць старэйшае пакаленне. Але радуе адно, у маладых усё жыццё наперадзе.
Мне хочацца падзяліцца ўласным меркаваннем. Маладым быць нялёгка, але цікава. Перад намі шмат магчымасцяў, у нас ёсць права выбару, як менавіта зладзіць сваё жыццё.
У сучасным свеце, які з'яўляецца актыўным, моладзі не гэтак проста выбраць правільную жыццёвую дарогу, вельмі складана вызначыцца з выбарам прафесіі. Усё гэта звязана з тым, што перад намі вялікі выбар жыццёвых магчымасцяў.
Галоўнае, я лічу, моладзь не павінна ісці па нахільнай дарозе, бо гэтая дарога ні да чаго добрага не прывядзе. Але нават, калі гэта здарылася, важна, каб своечасова падумаць і зразумець, што ідзем не па дакладным жыццёвым шляху. Выдатна, калі старэйшае пакаленне, сочыць за нашымі поспехамі і жыццём. Яны павінны працягваць моладзі руку дапамогі, але ні ў якім выпадку нельга, каб дарослае пакаленне навязвала нам сваю жыццёвую пазіцыю.
Мне здаецца, дарослыя павінны быць разумнейшыя, і накіроўваць маладое пакаленне на правільную жыццёвую дарогу.
Бо, што не кажы, нам, маладым, вельмі важная дапамога старэйшых, дзе справай, а дзе словам.
Кожны малады чалавек, альбо дзяўчына мараць аб шчасным будучыні. Але ці ведае кожны з іх пра тое, каб дасягнуць у жыцці поспеху, неабходна вельмі шмат працаваць.
Толькі праца і цярпенне дапамогуць нам, дасягнуць жаданага. Вядома, правільныя жыццёвыя парады і падтрымка дарослых, таксама немалаважныя для паспяховага будучыні маладога пакалення.
Цалкам дакладная прыказка «без працы не вылавіш і рыбкі з сажалкі». Бо з юных гадоў нам неабходна вучыцца, каб знайсці сваё месца ў жыцці. Для нас вучыцца, пакуль што, азначае, што і працаваць.
Маладое пакаленне павінна быць адважным і не баяцца цяжкасцяў. Бо калі цяжка перажываць няўдачы, у жыцці будзе вельмі цяжка. Жыццё, штука даволі складаная, і яна перыядычна будзе, прыносіць нам, то добрыя, то дрэнныя сюрпрызы.
Таму, можна сказаць, што быць маладым, не вельмі лёгка, як думаюць старэйшае пакаленне. Але радуе адно, у маладых усё жыццё наперадзе.