Мова і літаратура

патрэбна напiсаць сачыненне на тэму "каб каб прануць нас да слёз, сам зарыдай паэт" па ўрыўку "у яго быу свет " iз паэмы "сымон-музыка" якуба коласа (на старонку)

урывак з паэмы:

у яго быў свет цікавы,
свае вобрязы, жыццё,
і ў душы яго ўсе з’явы
сваё мелі адбі
так, і праўда: не падобны быў
сымонка на другіх:
гэта быў хлапчук асобны.
у яго вачах жывых
думка нейкая бліскала,
утаропіцца, глядзіцы
і на губках смех, бывала,
заблукае,
бедны хлопчык быў загнаны,
у бацькоў нялюбы сын,
бо відочныя заганы
і меў толькі ён адзін.
не такі, як усе дзеці,
нейкі вырадак, дзіўны,
нёс віну за ўсё на свеце,
вінаваты без віны.
з ім і дзеці не дружылі,
не прымалі да гульні,
і ў самоце прахадзілі
веснавыя яго дні.
і любіў ён адвіноту,
бо так лепей было жыць:
тут ён мог себе у ахвоту
песні пець і гаманіць.
вось улетку дык равдольна:
выйдзе з хаты ў поле, луг:
цёпла ўсюды і прывольна,
сонце многа, чысты дух.
на каменьчык сядзе ў збожжы
не схіснецца і маўчыць,
ловіць сэрцам спеў прыгожы‚
як жытцо загаманіць,
як эазвоняць, заіграюць
мушкі, конікі, жучкі
і галоўкай заківаюць,
засмяюцца васількі.
спеў у сэрцы адклікаўся,
і так добранька было,
што сымонка сам смяяўся,
усё смяялася, цвіло.
заміраў тады хлапчынка,
і здавалася яму,
што ён знае, як травінка
сваю думае думу,
што гаворыць жытні колас,
і аб чым шуміць ячмень,
і чаго спявае ўголас
мушка, конік, авадзень,
што ўгары над срэбрам жыта
пяе жаваранак той
так прыгожа-самавіта,
і зачым у высь блакіту
ідзе ветрык пехатой,
у высь тую, дзе хмурынкі
над зямлёй плятуць вянкі

50
​​

У  каждого есть свой родной  город.с которым связаны все моменты жизни.я родилась  в замечательном городе  барановичи.барановичи хоть и маленький город,но здесь есть  множество красивых мест, захватывают дух.барановичи  чистый,красивый,уютный  город.здесь находятся различные памятники,музеи,парки,которые  имеют важное значение.если приедет турист,то обязательно надо  сходить в музей поровозов.в этом музее есть мнго старх  поездов,можно полюбовться а  них,зайти внуторь и почувствовать как-будто тымашинист.этот  музей  отражает  "сущность"нашего  города  вить  барановичи  появился  благодалю  тому  что  здсь  проходили  поезда. можно  сходить в кроевеческий музей,здесь есть множество чучелов животных,национальная одежда,фотографии старого города и многое  другое.можно  посетить старый парк,а так же молодой  парк,здесь находятсяя карусели,различные развлечения,поп-корн и много-много фантанов.я считаю,что барановичи лучший город.именно  поэтому приглашаю всех сюда!

«жыція ефрасінні полацкай» («аповесці жыцця і смерці святой і блажэннай і найпадобнейшай еўфрасінні, ігуменні манастыра святога спаса і найсвяцейшай ягонай маці, што ў горадзе полацку»): пачынаецца «жыці» зваротам: « ўважлі памякчыўшы нівы сэрцаў вашых, і прыміце ў іх насенне ўратавальнага жыцця найпадобнейшай той, яе подзвігі і працу святую і любоў да бога».князь усяслаў меў многа сыноў. у меншага яго сына георгія нарадзілася дзяўчынка, якую назвалі прадславай. была яна вельмі здольнай да кніжнай навукі. шырока разышлася слава пра яе мудрасць і прыгажосць. князі пачалі пасылаць да бацькі прадславы сватоў. даведаўшыся, што яе збіраюцца выдаць замуж, юная князёўна сказала сабе: «што ж учынілі нашыя роды, якія былі да нас? жаніліся і выходзілі замуж і княжылі, але не вечна жылі; жыццё іх праплыло, і загінула іхняя слава, быццам прах, горай за павуцінне». прадслава пайшла ў манастыр і пастрыглася ў манашкі пад імем ефрасіння. бацька, даведаўшыся, што зрабіла яго любая дачка, моцна перажываў.спачатку ефрасіння жыла ў мураванай келлі ў царкве святой сафіі. потым епіскап ілья па божаму знаку адправіў маладую манашку ў сяльцо, дзе стаяла царква святога спаса. стаўшы ігуменняй, ефрасіння пострыгу сясцёр гарыславы і звеніславы.за 30 тыдняў ефрасінняй была пабудавана каменная царква святога спаса і створаны пры ёй манастыр. у другую збудаваную царкву ефрасіння унесла, з дазволу царградскіх цара мануіла і патрыярха лукі, абраз божай маці, напісаны пры жыцці яе.сабрала ефрасіння ўсіх сваіх братоў і аб'явіла аб рашэнні ісці ў іерусалім. перад загадала епіскапу дыянісію пастрыгчы пляменніц кірыяну і волыу, назваўшы адну агаф'яй, другую — яўфіміяй.дайшоўшы з братам даві і сястрой еўпраксіяй да іерусаліма, ефрасіння цалавала гроб госпадаў, прасіла ў малітве бога, каб прыняў яе дух у святым горадзе. калі«божым занядужыла і пачала хварэць», то паслала купіць сабе іну ў камры святой багародзіцы. праз 24 дні ефрасіння «аддала душу ў рукі бога і ўвайшла ў пакоі нябесныя». твор заканчваецца пахвалой ефрасінні полацкай.держи: )