1. [Адступалі балоты і на заходнім баку], (дзе рунелі ці жаўцелі да краю лесу палі), таксама скупыя, няўдзячныя, (хоць у іх глебе і было менш пяску).
2. [Што гэта за дарожка, можна меркаваць хоць бы з таго], (што ездзілі па ёй смела толькі ў маразы), (калі і непралазная твань навокал рабілася цвёрдая, як ток), ці ўлетку, (калі дарожка перасыхала).
3. [У двары, (што быў за гэтым), жанчына несла зелле свінні і падсвінку], (якія рохкалі і вішчалі так прагна), (што віск іх на час заглушыў усе іншыя гукі куранёўскай раніцы).
4. (Калі Васіль пад'ехаў да сенажаці), [Чарнушка ўжо выводзіў з аглабель распрэжанага каня].
5. [Адмахнуўшыся ад камароў, коса зірнуўшы на Чарнушкаў, убачыў, (што Цімох яшчэ корпаецца каля воза), і задаволена падумаў], (што пачынае раней).
Ефрасі́ння По́лацкая[1], таксама сустракаецца форма Еўфрасі́ння, імавернае[2] хроснае імя Еўпра́ксія (Параске́ва), свецкае імя Прадсла́ва (магч. 5 студзеня 1104[3], Віцебск, Полацкае княства[4]? — 23 мая 1167[5] або 25 мая 1167[6] (раней існавала меркаванне пра год смерці 1173, аднак цяпер гэтая дата лічыцца малаімавернай[7][8]), Іерусалім, Іерусалімскае каралеўства) — манахіня і ігумення праваслаўнага манастыра, асветніца. Стала першай жанчынай, кананізаванай Рускай праваслаўнай царквой у 1547 годзе, а пасля прылічанай да святых (1893).
2. [Што гэта за дарожка, можна меркаваць хоць бы з таго], (што ездзілі па ёй смела толькі ў маразы), (калі і непралазная твань навокал рабілася цвёрдая, як ток), ці ўлетку, (калі дарожка перасыхала).
3. [У двары, (што быў за гэтым), жанчына несла зелле свінні і падсвінку], (якія рохкалі і вішчалі так прагна), (што віск іх на час заглушыў усе іншыя гукі куранёўскай раніцы).
4. (Калі Васіль пад'ехаў да сенажаці), [Чарнушка ўжо выводзіў з аглабель распрэжанага каня].
5. [Адмахнуўшыся ад камароў, коса зірнуўшы на Чарнушкаў, убачыў, (што Цімох яшчэ корпаецца каля воза), і задаволена падумаў], (што пачынае раней).
Объяснение:
Ефрасі́ння По́лацкая[1], таксама сустракаецца форма Еўфрасі́ння, імавернае[2] хроснае імя Еўпра́ксія (Параске́ва), свецкае імя Прадсла́ва (магч. 5 студзеня 1104[3], Віцебск, Полацкае княства[4]? — 23 мая 1167[5] або 25 мая 1167[6] (раней існавала меркаванне пра год смерці 1173, аднак цяпер гэтая дата лічыцца малаімавернай[7][8]), Іерусалім, Іерусалімскае каралеўства) — манахіня і ігумення праваслаўнага манастыра, асветніца. Стала першай жанчынай, кананізаванай Рускай праваслаўнай царквой у 1547 годзе, а пасля прылічанай да святых (1893).