Васіль Быкаў "Сотнікаў" Тут яны сядзелі тады ўтрох і курылі, чакаючы, пакуль двое, што пайшлі на хутар, не пададуць сігнал ісці следам. Тым не менш Рыбак усё ж асцярожнічаў, асабліва пасля няўдалага заходу ў Гліняны, дзе яны, пэўна, трапілі б у рукі немцаў, калі б не адзін дзядзька, сустрэты імі з дровамі. Найгоршае для Сотнікава было ў тым, што гэта быў яго першы і яго апошні франтавы бой, да якога камбат рыхтаваўся, мабыць, з таго першага дня, калі яго прызвалі на службу. Не верылася нават, што гэта той самы хутар, на які яны наведваліся ўвосень. Сотнікаў тут ішоў упершыню, нічога не ведаў і спадзяваўся на Рыбака, які тутэйшыя месцы аблазіў яшчэ ўвосень, без следу, калі іхні атрад толькі збіраў свае сілы ў Гнілым балоце.
Тут яны сядзелі тады ўтрох і курылі, чакаючы, пакуль двое, што пайшлі на хутар, не пададуць сігнал ісці следам.
Тым не менш Рыбак усё ж асцярожнічаў, асабліва пасля няўдалага заходу ў Гліняны, дзе яны, пэўна, трапілі б у рукі немцаў, калі б не адзін дзядзька, сустрэты імі з дровамі.
Найгоршае для Сотнікава было ў тым, што гэта быў яго першы і яго апошні франтавы бой, да якога камбат рыхтаваўся, мабыць, з таго першага дня, калі яго прызвалі на службу.
Не верылася нават, што гэта той самы хутар, на які яны наведваліся ўвосень.
Сотнікаў тут ішоў упершыню, нічога не ведаў і спадзяваўся на Рыбака, які тутэйшыя месцы аблазіў яшчэ ўвосень, без следу, калі іхні атрад толькі збіраў свае сілы ў Гнілым балоце.
2. Але Юнона7, баба злая, —
Адроддзя панскага, ліхая! —
Шукала ўсё яго згубіць...
3. У калёсы села, пакацілась,
Якраз ў Эола апынілась.
4. "...Эней з траянцамі плыве.
Спіхні яго ты, сват, у мора..."
5. I вось Эол, галень схапіўшы,
На паншчыну склікаць пачаў,
I ўсе ён ветры распушчаў,
Бурліць ім мора наказаў.
6. Ачухаўшысь, ўскрычаў Эней:
«О, цар-царэвіч, тат Нептун!
Не буду прад табой брахці,
Змілуйся, мора ты зміры..."
7. Вось досыць ветрам тут дзякацца, —
З Нептунам зналі, які жарт...
8. Венера з кірмашу вярнулась
(На Ушэсці, відзіш ты, была)
Ды аб Энеянку дачулась...
9. "Дапрэ Энеянка да Рыму
I будзе тама ён царом..."
10. Плыў, плыў, аж уваччу зазелянелась,
I мора горш ад талакна прыелась...
11. «Глядзеце, братцы, вунь сяло!»
12. О, артыкульная Дыдона!
Ты нас у крэпасць запішы...
13. Расхарапушыўся Эней,
Аж іскры сыплюць ад лапцей...