Наступіў студзень. Зіма ў поўным разгары. З кожным днём мацнеюць маразы. Сыпле і сыпле снег, шчыльна ўкрываючы сонную зямлю белым пакрывалам. А калі выдасцасярод завірух і непагадзі бязветраны дзянёк, дык здаецца, што наваколле застыла ў цішы. Асабліва самотна ў такі час у лесе — быццам ніводнай жывой душы няма. Але лес жыве. І аб гэтым сведчаць шматлікія сляды, пакінутыя яго жыхарамі на бялюткім снезе. Калі пашанцуе, то ў зімовым лесе можна пачуць і сапраўдную звонкую песеньку. Гэта крыжадзюб — адзіная птушка нашых лясоў, якая выседжвае птушанят нават у самыя моцныя маразы. Заліваецца каля свайго гнязда, якое надзейна схавана ад сцюжы і ветру ў самай гушчыні яловых лапак. Але зіма ёсць зіма. Цяжка даводзіцца ўгэтую пару лясным жыхарам. Раскопваюць капытамі снег у пошуках летапшяй травы алені і казулі, ціснуцца да жытла чалавека сінічкі і снегіры. Кожны прыстасоўваецца, як можа.
Асабліва самотна ў такі час у лесе — быццам ніводнай жывой душы няма. Але лес жыве. І аб гэтым сведчаць шматлікія сляды, пакінутыя яго жыхарамі на бялюткім снезе. Калі пашанцуе, то ў зімовым лесе можна пачуць і сапраўдную звонкую песеньку. Гэта крыжадзюб — адзіная птушка нашых лясоў, якая выседжвае птушанят нават у самыя моцныя маразы. Заліваецца каля свайго гнязда, якое надзейна схавана ад сцюжы і ветру ў самай гушчыні яловых лапак.
Але зіма ёсць зіма. Цяжка даводзіцца ўгэтую пару лясным жыхарам. Раскопваюць капытамі снег у пошуках летапшяй травы алені і казулі, ціснуцца да жытла чалавека сінічкі і снегіры. Кожны прыстасоўваецца, як можа.
Я вельмі люблю
Беларусь і ганаруся тым, што жыву ў гэтай цудоўнай краіне. У ёй шмат выдатнага —
прыемныя людзі, камфортны клімат, багатая гісторыя. Але я больш за ўсё ў сваёй
краіне цаню прыроду. Увогуле, мне падабаецца гуляць, я часта адкрываю для себе
нешта новае. Беларусь — краіна, багатая на лясы, рэкі і азёры. «Сінявокая» —
так часта кажуць пра яе. У розных рэгіёнах Беларусі розныя рэкі і азёры. А вось
што датычыцца лясоў — яны проста цудоўныя! У беларускіх лясах растуць
розныя дрэвы — як дрэвы з ігліцай, так і з лісцем. Самая лепшая пара для
таго, каб атрымліваць асалоду ад наведвання лесу — гэта, канешне, лета.
Здорава паехаць у вёску, рана-рана, калі сонца толькі ўзбіраецца на неба,
выйсці з хаты ды пайсці ў грыбы ці ў ягады. Ды і проста пагуляць па лесе,
ловячы кожны птушыны спеў і прыродны гук — тое, чаго часам не хапае ў
паўсядзённым жыцці вялікіх гарадоу.