Назоўнік *
1
колькасць
прадмет
дзеянне
прымету прадмета
назоўнік змяняецца *
1
ліках
родах
асобах
часах
склонах
адзначце назоўнікі. *
1
давер
хадзьба
нехта
пачаць
адзначце агульныя назоўнікі. *
1
вецер.
мінск.
праца.
дабрабыт.
чылі.
адзначце адушаўлёныя назоўнікі.
1
натоўп
вадзянік
вучань
крэпасць
моладзь
лялька
адзначце абстрактныя назоўнікі.
1
год
шчасце
альтруізм
пакорліваць
нага
шаша
адзначце зборныя назоўнікі.
1
падарожжа
каменне
чаканне
моладзь
атрад
бярэзнік
адзначце правільныя сцверджанні.
1
гусь, мыш, любоў, радасць - назоўнікі жаночага роду.
конь, дзень, корань, цень - назоўнікі мужчынскага роду.
хата, праца, сініца, сабака - назоўнікі жаночага роду.
падбор, прабег, насып, подпіс - назоўнікі мужчынскага роду.
рысь, боль, вуаль, восень - назоўнікі жаночага роду.
слова "павер'е" - гэта назоўні
1
з асновай на мяккі зычны
з асновай на цвёрды зычны
з асновай на зацвярдзелы зычны
з асновай на г, к, х
ужываюцца толькі ў множным ліку наступныя назоўнікі:
1
думкі
крупы
працэсы
галасы
дзверы
суткі
Данік любуецца знешнім хараством настаўніцы, з захапленнем глядзіць на мілы твар, які абрамляе шапка кучаравых, коратка пастрыжаных валасоў, на чорныя доўгія вейкі, якія прыкрываюць жывыя карыя вочы, на белую зграбную ручку. Даніку так хацелася, каб гэтая рука легла яму на галаву. Хлопчык захапляецца непасрэднасцю, шчырасцю настаўніцы, яе здольнасцю паспачуваць чужой бядзе, парадавацца поспеху вучня, дапамагчы яму.
Пані Мар'я любіць сваіх вучняў, падтрымлівае іх стараннасць, карае нядбайнасць, верыць у духоўныя мажлівасці беларускіх дзяцей, у тое, што з цягам часу яны змогуць унесці свой уклад у духоўную скарбніцуі чалавецтва. Дзеці таксама любілі сваю «кіраўнічыху» , бо яна вылучалася інтэлігентнасцю, дэмакратызмам шчырым жаданнем навучыць, выхаваць, падтрымаць сваіх выхаванцаў.
Урокі пані Мар'і для Даніка і іншых падлеткау беларусаў сталі ўрокамі жыцця, далучэння да сусветнай літаратуры і культуры.
Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ.
Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі.
Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся.
Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.