No 254. Пастаўце ў сказах, дзе трэба, знакі прыпынку. Устаўце, дзе трэба, пра- пушчаныя літары. Раскрыйце дужкі.
1. Багата родная ты мова цябе стварыў і ўзнёс народ. 2. Пакружыся бусел нізка над вярбой.
3. Што ты плачаш кнігаўка?
4. Любая ты засланіла свет. 5. Трэба Ваня пагаварыць сурёзна.
6. Мова пявучаяродная мова ты ўладарка (не, ня) вызнаных скарбаў.
7. (Сцяжыначка) сцяжынка куды нас прывяла?
8. Ноч і вечар дзень світанне абняло ты (слова) краска.
9. Ах Беларусь мая ты доля мая сляза і пац_лунак маё
руне чае поле мой песнямі набіты клунак!
10. О верша радок трапяткі!
На тонкай тваёй я вішу па уцінцы.
11. Мой сыне восень астрамі цвіце і сонейкам скупым душу мне грэе.
12. Шумі шумі зялёны гаю хоць трохі сэрца супакой.
13. (Ha) што біліся вы хвалі аб кручу?
14. О Беларусь
мая шыпшына зялёны ліст чырвоны цвет У ветры дзікім (не) загінен
ч_рнобылем (не) зарасцеш. 15. Гэй ты братка Новы годзе што (с, 3) сабою нам нясеш?
16. Гэй коні Прысталі?
17. І мне (не) дасць зн_верыцца
ў жыцці тваё святло старонка дарагая!
18. Дык шумі, як шумеў
(велікан) ясакар шапаці спелы колас у пол_.
19. ІШчыра дзякуем табе
(восень) працаўніца.
20. Гісторыя Ты помніш гарады авеян_ыя славаю герояў
На далекiм востраве адбылося iвержэнне вулкана. Так называуся новы фильм. Мяне (пригласили, попробуй сам перевести) туды маi сябры. У мяне яшче есць кот Кузя, я вельмi люблю з iм размауляць. Я расказвау яму як мне (хочется, подумай как писать) туды. Вось сення дваццаць семае лiстапада, мы пайшли у кiно. Фiльм быу вельмi цiкавы!
-Нада будзе яшчэ раз туды (сходить, найди перевод) ! - казау Васька.
-Да, добра. А калi? - i тут я (вспомнил), што забыу пакармiць Кузю. - Мне пара, пака! - тут я збег.
дома я убачыу, як жалабнамяукае Кузька. Ен застауся галодны.
-Цяпер я цябе не забуду!
2) Богша спадзяваўся, што натрапіцца патрэбная сцежка, і шыбаваў напрасткі.
3) Сырыя вятры доўгай восені, якія заўсёды надакучліва шумелі ў голлі бярозы і секлі мне ў твар кроплямі дажджу, сёння эамоўклі.
4) У густым змроку хаваліся станцыйныя пуці, на якіх дзе-нідзе паблісквалі стрэлачныя ліхтары.
5) Свіцязь купае сонца ў сваёй купелі, узіраецца, усміхаючыся, у вячыстыя карункі дрэў, якія шырокім, багата вышытым поясам атуляюць яго, лашчацца да яго.