нужен анализа стиха Р. Барадулина Заспаная раніца мжыстая,

На фарбы і гукі скупая.
Нібыта сцяжынаю мшыстаю,
Прыціхлай зямлёю ступаеш.
I вёдры прыглушана бразгаюць
Каля адсырэлае студні,
Лісцёваю дыхае брагаю,
Пакутуе восень застудай.
Цыбатай нагой жураўлінаю
Імшарамі верасень крочыць.
Ад кіслых прысмак журавінавых
Заплюшчыла сонца вочы.
Цвітуць успаміны верасам.
Няяснае мроіцца-сніцца.
I моцна жадаецца-верыцца,
Што ўсё да паўдня праясніцца.
( или стихов : "божа, паспагадай усим", "яна адна, зямля вякоу")

Я бачу маці кожны дзень. Якая яна? Трэба прыгледзецца. Твар круглявы, смуглы, з маршчынкамі каля вачэй. Вочы карыя, ясныя. Позірк часцей глыбокі і спакойны. Па ім я чытаю, ці задаволена мной мама, ці падабаюцца мае паводзіны. На жаль, часам я заўважаю сум у вачах, непакой у позірку. Мабыць, мама стамілася пасля работы. У такія моманты я імкнуся дапамагчы ёй у справах або даць магчымасць адпачыць. Валасы ў мамы цёмныя, коратка падстрыжаныя. Я бачу, што ў іх ужо прабіваецца сівізна. Але ад гэтага яна не выглядае старой. Мне падабаецца мая мама, і яна заўсёды для мяне будзе самай прыгожай і самай лепшай.

Мама - гэта першае слова дзіцяці. А колькі цяпла , клопату і любові напаўняюць гэтае слова. Мама дала нам жыццё ! Нялёгкі праца кладзецца на маміны плечы : праца , клопаты па хаце , а галоўнае - выхаванне дзяцей. Любая маці хоча , каб яе дзіця стаў сапраўдным чалавекам . Усе перашкоды ў жыцці мы пераадольваем разам з мамай. Мама пра нас клапоціцца ўсё сваё жыццё. У першы клас мы ідзем за руку разам з нашымі мамамі . Уся хатняя праца кладзецца на маму . Матчына сэрца любіць сваіх дзяцей у любых сітуацыях , з тых самых часоў , як у адзін цудоўны і незабыўны дзень жыцця мама бярэ на рукі свайго малога. Жаданне вырасціць дзіцяці , які апраўдае ўсе надзеі і чакання , з гэтага дня займае ўсе думкі маці , і толькі дзіцяці цяпер непадзельна належыць яе любячае матчына сэрца . Мы часам не цэнім мам , забываючы пра тых цяжкасцях і праблемах , якія звальваюцца на мам , а яны ў цяжкую хвіліну заўсёды побач і гатовыя дапамагчы нам . Толькі з мамай мы падзелімся сваімі сакрэтамі і таямніцамі , і , вядома ж , яна заўсёды нам дапаможа . Мне здаецца , што без мамы гэты свет быў бы нецікавым , сумным , таму што мама - гэта сонейка , якое свеціць нам кожны дзень.