На мой взгляд, каждый из нас должен иметь лучшего друга, который может поддержать в трудную минуту. Этот человек понимает тебя с полуслова, знает о тебе даже чуть больше, чем ты сам.
К счастью, в моей жизни есть такой человек. Мою подругу зовут Оксана. Не могу сказать, что мы дружим с самого раннего детства, но, несмотря на это, имеем массу общих интересов и увлечений. Например, читаем книги одного жанра, любим вместе проводить время, увлекаемся танцами и спортом.
Также следует заметить, что мы с Оксаной очень похожи. Но дело не во внешности, а скорее в характере. Нас объединяют такие качества как доброта, отзывчивость, честность. Эти черты проявляются и по отношению друг к другу. Лично я уважаю мнение своей подруги, нередко прислушиваюсь к нему.
Большую роль сыграл в нашей дружбе и тот факт, что мы учимся в одном классе. То есть, можно сказать, всё свободное время проводим вместе. Я помню много разных событий, которые дороги нам обеим.
Я могу быть твёрдо уверена в Оксане. Она не на подлость, никогда не предаст меня. Я считаю, что самое главное в дружбе – это говорить правду, ни в коем случае не лукавить. Оксана также придерживается этого правила, и всегда открывает передо мной истину, какой бы горькой она порой не была. Моя подруга указывает мне на ошибки, пытается исправить меня в лучшую сторону. Безусловно, иногда это не очень приятно слышать, но я прекрасно понимаю, что Оксана права. Именно за это я ценю её больше всего.
Навряд ли в моей жизни повстречаются такие люди как Оксана. Я более чем уверена, что наша дружба продлиться ещё очень долго. По крайней мере, я буду делать для этого всё возможное
Малады навуковец-фалькларыст Андрэй Беларэцкі, збіўшыся са шляху падчас буры, трапляе ў радавы замак Яноўскіх — Балотныя Яліны. Яго прымае гаспадыня замка Надзея Яноўская — апошняя прадстаўніца свайго роду. Яна распавядае Беларэцкаму, што род Яноўскіх пракляты праз здраду, здзейсненую яе продкам Раманам Старым, на дваццаць пакаленняў. Надзея — дваццатае пакаленне роду, яна чакае хуткай смерці, з якой спыніцца і род Яноўскіх. Яна распавядае пра зданяў, з’яўленне якіх прадвесціць яе гібель — Дзікім паляванні, Малога Чалавека, Блакітнай Жанчыне.
Беларэцкі застаецца ў замку, каб абараніць Надзею і разблытаць клубок падзей. Ён бачыць Малога Чалавека — істоту невялікага росту з вельмі доўгімі пальцамі, якая зазірае ў вокны па начах; Блакітную Жанчыну, якая сыйшла са старадаўняга партрэта, на якую Надзея вельмі падобная. Паступова Беларэцкі знаёміцца з астатнімі жыхарамі — сваякамі Яноўскай Свеціловічам, Берманам, Дубатоўкам, паляўнічым і следапытам Рыгорам. У адзін з вечароў на балоце яго пераследуе Дзікае паляванне — група маўклівых вершнікаў на конях, якія скачуць бясшумна, свабодна перасоўваюцца па дрыгве і пакідаюць сляды старажытных падкоў. Беларэцкі цудам паспявае схавацца ў замку і з падвоенай энергіяй працягвае пошукі людзей, якія хаваюцца за Дзікім паляваннем. Разам з Рыгорам яны раскрываюць тайну гібелі бацькі Надзеі, загнанага ў балота Дзікім паляваннем за два гады да прыезду Беларэцкага. Паступова яны раскрываюць і таямніцу Дзікага палявання. Усе коннікі падпільнованыя і забітыя мясцовымі мужыкамі, коні — прадстаўнікі выміраючай пароды дрыгкантаў — патанулі ў балоце. Знікаюць і прывіды замка. Малы Чалавек аказваецца братам Бермана, вар’ятам-калекай, якога Берман выпускаў з патаемных калідораў, а Блакітная Жанчына — самой Надзяй, якая блукае па замку ў сне.
Беларэцкі ажэніцца з Яноўскай і вывязе яе з Балотных Ялін. З часам яна вылечваецца ад пастаяннага страху і лунатызму, у іх нараджаецца дзіця.
К счастью, в моей жизни есть такой человек. Мою подругу зовут Оксана. Не могу сказать, что мы дружим с самого раннего детства, но, несмотря на это, имеем массу общих интересов и увлечений. Например, читаем книги одного жанра, любим вместе проводить время, увлекаемся танцами и спортом.
Также следует заметить, что мы с Оксаной очень похожи. Но дело не во внешности, а скорее в характере. Нас объединяют такие качества как доброта, отзывчивость, честность. Эти черты проявляются и по отношению друг к другу. Лично я уважаю мнение своей подруги, нередко прислушиваюсь к нему.
Большую роль сыграл в нашей дружбе и тот факт, что мы учимся в одном классе. То есть, можно сказать, всё свободное время проводим вместе. Я помню много разных событий, которые дороги нам обеим.
Я могу быть твёрдо уверена в Оксане. Она не на подлость, никогда не предаст меня. Я считаю, что самое главное в дружбе – это говорить правду, ни в коем случае не лукавить. Оксана также придерживается этого правила, и всегда открывает передо мной истину, какой бы горькой она порой не была. Моя подруга указывает мне на ошибки, пытается исправить меня в лучшую сторону. Безусловно, иногда это не очень приятно слышать, но я прекрасно понимаю, что Оксана права. Именно за это я ценю её больше всего.
Навряд ли в моей жизни повстречаются такие люди как Оксана. Я более чем уверена, что наша дружба продлиться ещё очень долго. По крайней мере, я буду делать для этого всё возможное
Малады навуковец-фалькларыст Андрэй Беларэцкі, збіўшыся са шляху падчас буры, трапляе ў радавы замак Яноўскіх — Балотныя Яліны. Яго прымае гаспадыня замка Надзея Яноўская — апошняя прадстаўніца свайго роду. Яна распавядае Беларэцкаму, што род Яноўскіх пракляты праз здраду, здзейсненую яе продкам Раманам Старым, на дваццаць пакаленняў. Надзея — дваццатае пакаленне роду, яна чакае хуткай смерці, з якой спыніцца і род Яноўскіх. Яна распавядае пра зданяў, з’яўленне якіх прадвесціць яе гібель — Дзікім паляванні, Малога Чалавека, Блакітнай Жанчыне.
Беларэцкі застаецца ў замку, каб абараніць Надзею і разблытаць клубок падзей. Ён бачыць Малога Чалавека — істоту невялікага росту з вельмі доўгімі пальцамі, якая зазірае ў вокны па начах; Блакітную Жанчыну, якая сыйшла са старадаўняга партрэта, на якую Надзея вельмі падобная. Паступова Беларэцкі знаёміцца з астатнімі жыхарамі — сваякамі Яноўскай Свеціловічам, Берманам, Дубатоўкам, паляўнічым і следапытам Рыгорам. У адзін з вечароў на балоце яго пераследуе Дзікае паляванне — група маўклівых вершнікаў на конях, якія скачуць бясшумна, свабодна перасоўваюцца па дрыгве і пакідаюць сляды старажытных падкоў. Беларэцкі цудам паспявае схавацца ў замку і з падвоенай энергіяй працягвае пошукі людзей, якія хаваюцца за Дзікім паляваннем. Разам з Рыгорам яны раскрываюць тайну гібелі бацькі Надзеі, загнанага ў балота Дзікім паляваннем за два гады да прыезду Беларэцкага. Паступова яны раскрываюць і таямніцу Дзікага палявання. Усе коннікі падпільнованыя і забітыя мясцовымі мужыкамі, коні — прадстаўнікі выміраючай пароды дрыгкантаў — патанулі ў балоце. Знікаюць і прывіды замка. Малы Чалавек аказваецца братам Бермана, вар’ятам-калекай, якога Берман выпускаў з патаемных калідораў, а Блакітная Жанчына — самой Надзяй, якая блукае па замку ў сне.
Беларэцкі ажэніцца з Яноўскай і вывязе яе з Балотных Ялін. З часам яна вылечваецца ад пастаяннага страху і лунатызму, у іх нараджаецца дзіця.