нужны ответы на все задания... Это Белорусский язык.

У чыстым полі бег ручаёк. Цякла яго вада па каменьчыках, з парожка на порожак пералівалася. То на сонейку іскрылася, то ў цяньку серабрылася, калі хмаркі сонца засланялі. Над прахалодным раўчуком ў летнюю спёку любілі лятаць птушачкі. На вярбу, што раскінулася над раўчуком, часта прылятала зязюлька. Яна гадзінамі кукавала над вадою, абяцаючы камусьці доўгія гады жыцця. У траве цвыркалі конікі. Наўкол раіліся матылькі. Я любіў сядзець на беразе ручая і назіраць, як яго струменьчыкі і хвалькі бягуць, пераліваюцца, струменяцца. Я мог гадзінамі сядзець і ўяўляць, як вада з крынічанькі бяжыць да рэчанькі і затым адтуль адпраўляецца ў далёкае падарожжа ў акіян. У такія моманты я зайздросціў гэтаму ручайку і яго волі. Хацеў бы і я з такой жа лёгкасцю ўцячы ад усяго і ўсіх і пабачыць увесь свет.

Зма. Дн становяцца карацей, але гэта не перашкаджае атрымлваць асалоду ад прыгажосц змовай прыроды. Гледзячы акно, я бачу цудоную карцну.  

Усё пакрыта неем: драты, лак, трава галнк дрэ. Бярозы прыгожыя свам срэбным убранн. Мароз, апранаючы у ней, робць х казачна прыгожым, падобным на вырабы з незвычайнага отдалкатнага крышталя. ней на травке галнках дрэ ледзь прыкметна афарбоваецца аранжавыя адценн, якя дораць промн заходзячага сонца, якое цхенька намякае нам на наблжэнне ночы. Сонца павольна хлцца да гарызонту. Закат мякк, неба свеццца бледна-чырвоным святлом. Небасхл отдалкатны пухнаты, як пере. Здаецца, вось-вось з яго пасыпяцца буйныя камяк снегу, якя закружацца вхуры. Аблок на небе малююць незвычайныя зоры.  

Прыгожая змовая прырода, ёю можна любавацца бясконца.