Напачатку ён ходзіць да дзеда і робіць выгляд, што яму цікава яго слухаць, у той час, калі яго сябры крадуць яблыкі, пасля ён баіцца, што дзед здагадваецца, чаму прыходзіць да яго Кастусь, ён не хоча, каб той расказаў яго бацьку. А ў апошні вечар Кастусь сумняваецца, ці жадае ён рабіць тое, што прапануюць яму хлопцы, тым больш, што дзед яму падабаецца, ён добры і не сквапны, наадварот заўсёды частуе хлопчыка яблыкамі. У фінале твора, калі ён бачыць нямоглага дзядулю, яго погляды карэнным чынам мяняюцца, яму становіцца сорамна, ён перажывае за дзядулю, яму прыкра і сумна. Можна зрабіць вывад, што ніколі больш хлопец не будзе такім чынам паступаць.
Драма Янкі Купалы “Раскіданае гняздо” распавядае гісторыю адной беларускай сям’і, у якой адабралі зямлю. Спачатку бацька, а потым сын судзяцца з панам, змагаюцца за свой кавалачак.
Такіх гісторыяў было шмат на беларускіх землях. Сваім творам Янка Купала адлюстраваў роспач цэлага народу, які шукае праўды і справядлівасці, і не знаходзіць. Адсюль і назва твору – “Раскіданае гняздо”. Гняздо тут – гэта не толькі сям’я і дом Зяблікаў. Дарэчы, прозвішча Зяблікі – таксама сімвалічнае ў творы. Быццам яны птушкі, гняздо якіх разбурылі, растапталі жорстка і бесчалавечна. Але, праз гэтую асабістую гісторыю раскіданым гняздом Янка Купала называе ўсю Беларусь, абагульняе лёсы цэлага народу.
У творах Янкі Купалы нацыянальнае адраджэнне заўсёды займае цэнтральную пазіцыю. Ён шчыра перажывае за лёс беларусаў, якім выпадае адно выпрабаванне за другім на шляху да простага чалавечага шчасця – працаваць на сваёй зямлі і жыць спакойна. Менавіта шчасце і з’яўляецца галоўнай філасофскай праблемай твора “Раскіданае гняздо”. Кожны з герояў драмы марыць пра шчасце, але кожны бачыць яго па-свойму. У выніку мы бачым канфлікт, знешні і ўнутраны, паміж героямі і паміж рэчаіснасцю, якая руйнуе, топча надзеі і “раскідвае” ушчэнт птушынае гняздо.
Объяснение:
Напачатку ён ходзіць да дзеда і робіць выгляд, што яму цікава яго слухаць, у той час, калі яго сябры крадуць яблыкі, пасля ён баіцца, што дзед здагадваецца, чаму прыходзіць да яго Кастусь, ён не хоча, каб той расказаў яго бацьку. А ў апошні вечар Кастусь сумняваецца, ці жадае ён рабіць тое, што прапануюць яму хлопцы, тым больш, што дзед яму падабаецца, ён добры і не сквапны, наадварот заўсёды частуе хлопчыка яблыкамі. У фінале твора, калі ён бачыць нямоглага дзядулю, яго погляды карэнным чынам мяняюцца, яму становіцца сорамна, ён перажывае за дзядулю, яму прыкра і сумна. Можна зрабіць вывад, што ніколі больш хлопец не будзе такім чынам паступаць.
Драма Янкі Купалы “Раскіданае гняздо” распавядае гісторыю адной беларускай сям’і, у якой адабралі зямлю. Спачатку бацька, а потым сын судзяцца з панам, змагаюцца за свой кавалачак.
Такіх гісторыяў было шмат на беларускіх землях. Сваім творам Янка Купала адлюстраваў роспач цэлага народу, які шукае праўды і справядлівасці, і не знаходзіць. Адсюль і назва твору – “Раскіданае гняздо”. Гняздо тут – гэта не толькі сям’я і дом Зяблікаў. Дарэчы, прозвішча Зяблікі – таксама сімвалічнае ў творы. Быццам яны птушкі, гняздо якіх разбурылі, растапталі жорстка і бесчалавечна. Але, праз гэтую асабістую гісторыю раскіданым гняздом Янка Купала называе ўсю Беларусь, абагульняе лёсы цэлага народу.
У творах Янкі Купалы нацыянальнае адраджэнне заўсёды займае цэнтральную пазіцыю. Ён шчыра перажывае за лёс беларусаў, якім выпадае адно выпрабаванне за другім на шляху да простага чалавечага шчасця – працаваць на сваёй зямлі і жыць спакойна. Менавіта шчасце і з’яўляецца галоўнай філасофскай праблемай твора “Раскіданае гняздо”. Кожны з герояў драмы марыць пра шчасце, але кожны бачыць яго па-свойму. У выніку мы бачым канфлікт, знешні і ўнутраны, паміж героямі і паміж рэчаіснасцю, якая руйнуе, топча надзеі і “раскідвае” ушчэнт птушынае гняздо.