Падкрэсліце ў тэксце займеннікі, чым яны з'яўляюцца ў тэксце: люблю цябе, жыцце, любоўю кроунай. я не нахлебнік твой. я на зямлю не для таго прыйшоў, каб жменяй поўнай уцехі браць. я — аддаваць люблю.

. Наш дзядзька, мiлы наш Антонi,

Ў дзiцячым часта быў палоне...

2. А чым жа Лiпава так мiла?

Чым так дзяцей яно манiла?

I што за Лiпава такое?

3. А найважнейшая тут мэта

Звярнуць з дарогi i да цёткi

Зайсцi на час якi кароткi

Тарэсяй звалась цётка гэта.

4. О, дзядзька ў меў многа

Даняць працiўнiка малога!

5. А дзядзька моўчкi стаў збiрацца:

Дастаў сякерку i свярдзёлак,

Пад паху сунуў ён аполак

На латакi i на падстаўкi

Ды вынуў два гаршкi з-пад лаўкi.

- Ну, хто са мною йдзе? - пытае.

6. А дзядзька ўперадзе тралюе

I галаву ўгару ўскiдае,

Бярозу добрую шукае ...

7. А хто б яшчэ мог болей цямiць,

Таму б адразу прыйшло ў памяць,

Што дзядзька бульбу драў на клёцкi,

Каб згатаваць не па-жаноцку.

8. - Ну, дзядзька, як на смак, прызнайся?

- Пакудства, брат, i не пытайся!

Объяснение:

Партизаны Буров и Войтик едут на станцию Мостище, чтобы казнить предателя, местного мужика Сущеню. Но каждый из них, в итоге, окажется в тумане.

Туман в повести Быкова отнюдь не белесая пелена, которая может, как и прикрыть, так и таить в себе опасность. Туман – это то, во что преобразилась жизнь с приходом войны. Туман это “предательство” Сущени, который молил о смерти на виселице, рядом с товарищами. И злой туман – та участь, которую даровал ему умный немец Гроссмайер. Туман это нелепые попытки Войтика думать и жить в войну, согласуясь с довоенными правилами. Туман – долг партизана Бурова застрелить Сущеню, с которым пусть не близко, но раньше приятельствовал.