Пастаўце назоўнікі першага абзаца ў творным, а назоўнікі другога - у месным скл. адз. л.
І. Стыль, алей, далонь, сувязь, мыш, дэталь, Об, баль, боль, жаль, звычай, гусь, гаць, даль, Пціч, кроў, шыр, госць, шпіталь, шчолач, Свір, алюміній, рэч, моль, глыб, лапаць, строй, аўтамабіль, папараць, педаль, бандэроль, плынь, вадзіцель, моладзь, зааведзь, смерць.
ІІ. Бой, шалаш, Гамбург, правадыр, пух, чытач, стог, млын, мост, сем’янін, цар, Рыгор, рэвізор, арэх, начлег, продаж, Арэнбург, Кастусь, Брыль, Цімох, бераг, кажух, айсберг, Цюрых, дождж, цень, маналог, ланцуг, гарох, спіс, лоб, пірог, пасаг, сцяг, шлях, паверх.
Запішыце наступныя дзеясловы ў форме 2-й асобы адз.ліку і параўнайце іх напісанне і вымаўленне
Купацца, мыцца, аглядацца, цалавацца, цікавіцца, хвалявацца, здзіўляцца, злавацца, асмеліцца, імкнуцца, дзівіцца, сустрэцца, біцца, апранацца, падабацца.
Бацька увесь час трымае у руках лейцы и варочае беднага Гнядога и туды и сюды : гэта каб не зачапицца за чый-небудзь воз.А Гняды так стараецца дастаць канюшыну, або сена з чужога воза нибы не... ну тры дн.i..
Усю дарогу Алеся адольвали неспакойныя думки.Прывыкшы спаць у дарозе, ён заплюшчыу вочы, але яму усё мроилися дрэвы и сон зникау.Колы кацилися пациху, драбины рыпели пагражаючы, нибы вось- вось ра.сс..ыплюцца, и Алесем авалодала такая абыякавасць да усяго навакольнага,што ён нi.. разу н.е. падагнау каня.
Адзинокия дрэвы у палях, нерухомыя и бязгучныя ,н.е.. кивали н..i. адной сваёй галинкай.Ноч насунулася знянацку. Алесь н.е. зауважыу як сцямнела.На захадзе як след ад сонца засталася тольки (жоута-чырвоная паласа и тая увачавидки ра...сплывалася у цемр.ы.
Прыгадау даунину маладосць.Ды якую даунину! Хлопцам будучы таксама на заробки хадзиу,па Расе пл.ыты ганяу,вугаль палиу,лес рыхтавау. Працы перароблена не зличыць. А кольки пражыу? Глупства:только чацвёрты дз.е.сятак скончыуся,а старасць ужо сивизной у галаву ды бараду лезе.
Побач з домам маёй бабулі працякае звонкі ручаёк, які пачынаецца з крынічанькі і хутка бяжыць да рэчанькі. На яго дне ляжаць маленькія і вялікія каменьчыкі, праз якія ручаёк пераскоквае, як з парожка на парожак. Агінаючы вельмі вялікія камяні, ручаёк падзяляецца на маленькія струменьчыкі, а потым зноў збіраецца разам. Месцамі ручаёк разліваецца і становіцца настолькі спакойным, што на яго паверхні бачны толькі дробныя хвалькі, а на раслінах, якія схіляюцца да вады, сядзяць рознакаляровыя матылькі. Калі на небе няма хмарак, у такія месцы прыходзяць конікі, каб пабыць у цяньку і папіць чыстай вады. У дрэвах і кустах побач з ручаём шмат птушачак, якія звілі тут свае гняздзечкі. Часта з лесу да ручая прылятае зязюлька.
Объяснение: