Мы заўсёды жадаем адзін аднаму шчасця на розныя святы. Нават калі развітваемся, мы кажам: “Шчасліва!”. А што азначае гэта слова? У кожнага сваё тлумачэнне. З навуковага пункту гледжання — гэта філасофская катэгорыя, якая мае на ўвазе ідэальны стан душы. Звычайна людзі падзяляюцца на шчаслівых і тых, хто не бачыць свайго шчасця. А яно складаецца з дробязей, якія даступныя кожнаму, толькі трэба навучыцца іх заўважаць. Нам проста дадзена жыццё і ніякай інструкцыі да яго не існуе, мы самі яе ствараем. Мы творцы сваёй долі, свайго шчасця. Людзі намагаюцца знайсці яго ў грошах, але чалавек хутка прывыкае да ўсяго. Няма нічога, што зрабіла б яго шчаслівым назаўсёды. Але кожны з нас можа ўспомніць хвіліны, калі без асаблівай прычыны на абліччы з’яўлялася ўсмешка сапраўды шчаслівага чалавека. Зараз, калі сачыць за навінамі, можна пачуць страшныя рэчы: падлеткі, якія толькі пачынаюць сваё жыццё, вырашаюць закончыць яго самагубствам, бо лічаць сябе няшчаснымі з-за нейкіх дробязей, якія здарыліся з імі. Сучасная моладзь ранімая і песіместычная, а менавіта новае пакаленне — будучае краіны. Наш час дае шмат магчымасцей падлеткам знаходзіцца ў ідэальным стане душы: удасканальвацца, займацца той дзейнасцю, якая падабаецца. А калі ўявіць, што ўсе людзі, якія лічаць сябе няшчаснымі, закончаць жыццё самагубствам. Колькі тады шчаслівых застанецца на свеце? “Жыццё даецца, каб жыццё тварыць. Не марнаваць, не нішчыць, не бурыць”. А якое ж яно хуткаплыннае! Таму мы павінны пакінуць след пасля сябе. Жыццёвая мудрасць вучыць: калі ты з’явіўся на свет — ты плакаў, а вакол цябе ўсе радаваліся, зрабі ж так, каб, калі ты будзеш пакідаць свет, усе плакалі, а ты адзін усміхаўся. Трэба берагчы жыццё. Быць шчаслівым і рабіць такім увесь свет. Шчасце нельга сарваць, злавіць, затрымаць, за яго трэба змагацца. І кожны чалавек змагаецца за нешта сваё, асаблівае. Але не ўсе бачаць, што шчасце — гэта яскравае сонейка, празрыстае і чыстае неба над галавой, цёплая ўсмешка матулі, падтрымка бацькі, каханне. Шчасце знаходзіцца побач. Паглядзіце на сваіх родных — вы маеце магчымасць бачыць, падыдзіце да іх — вы можаце хадзіць, скажыце, як вы іх любіце, — вы можаце гаварыць, абдыміце родных — вы умееце адчуваць. Вы шчаслівыя!
У свеце чалавек не адзінокі, яго акружаць іншыя людзі. Ёсць бацькі, якія аб ім клапоцяцца, сваякі, браты і сёстры. А яшчэ ў чалавека ёсць сябры. І як выдатна, калі яны сапраўдныя! Каго ж можна назваць сапраўдным сябрам? Я лічу, што гэта чалавек, які заўсёды гатовы прыйсці табе на дапамогу, выручыць з любой бяды. Нездарма народная мудрасць абвяшчае: “Сябар пазнаецца ў бядзе”. Але я лічу, што сябар пазнаецца яшчэ і ў радасці. Сапраўдны сябар можа шчыра парадавацца тваім поспехам, дасягненням. Ён ніколі не будзе зайздросціць, бо зайздрасць – гэта вельмі дрэннае якасць характару. Зайздрасць не толькі разбурае самога чалавека, але і робіць балюча людзям, якія яго атачаюць. Я перакананы, што сапраўдная сяброўства можа быць толькі паміж роўнымі людзьмі. Гэта зусім не азначае, што ў іх павінна быць аднолькавая колькасць матэрыяльных даброт. Я кажу аб тым, што ў сяброўстве няма месца суперніцтва. Сапраўдны сябар заўседы паважае тваё меркаванне. Вядома ж, ён не павінен падзяляць усе твае погляды, бо кожны чалавек мае права на ўласны пункт гледжання. Мне здаецца, што сапраўдны сябар гэта той, хто можа адкрыта паказаць на твае недахопы, дапамагчы ад іх пазбавіцца. Сапраўдных сяброў не бывае шмат. Народная мудрасць гаворыць: “Няма сябра – шукай, а знайшоў – беражы”. Здараецца так, што за ўсе жыццё чалавек не знаходзіць сапраўдных сяброў. Я думаю, што вінаваты ён сам. Сябраваць трэба вучыцца з самага дзяцінства. Сяброўства – бясцэнная рэч на зямлі, яе нельга купіць, яе можна зарабіць сіламі сваей душы. Мая жыцце толькі пачынаецца. У мяне, вядома ж, ёсць знаемыя, з якімі я маю зносіны, але сапраўдны сябар ўсяго адзін. Яго клічуць Ілля. На жаль, ён пераехаў жыць у іншы горад, як гэта часта здараецца ў сем’ях вайскоўцаў. Але хоць мы далёка адзін ад аднаго, мы працягваем размаўляць. Бо для сапраўднага сяброўства няма межаў часу і прасторы, яно жыве ў нашым серцы.Каб не было сапраўднага сяброўства, то ва ўсім свеце панавалі пагром і вайна. Але сапраўднае сяброўства ў цяперашні час рэдкая з’ява. Можна здавацца лепшым сябрам, але не быць ім. Сапраўднае сяброўства – гэта, перш за ўсе, упэўненасць у тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам, не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну, будзе трымаць у таямніцы тое, што ты яму сказаў. Вось гэта самае галоўнае ў сапраўдным сяброўстве для мяне! Сапраўдны сябар ніколі не параіць нічога дрэннага, і будзе старацца зрабіць усе, каб табе было лепей. Так, на зямлі заўсёды знойдзецца той, каго можна будзе назваць сапраўдным сябрам. На ўсей працягласці твайго жыцця вы разам будзеце пераадольваць цяжкія перашкоды на вашым шляху, будзеце ўсе рабіць разам. Сапраўдны сябар – гэта назаўсёды, каб ні здарылася! Нават калі вас разлучыць лёс, то на сэрцы застануцца прыемныя ўспаміны аб гэтым чалавеку!
Звычайна людзі падзяляюцца на шчаслівых і тых, хто не бачыць свайго шчасця. А яно складаецца з дробязей, якія даступныя кожнаму, толькі трэба навучыцца іх заўважаць. Нам проста дадзена жыццё і ніякай інструкцыі да яго не існуе, мы самі яе ствараем. Мы творцы сваёй долі, свайго шчасця.
Людзі намагаюцца знайсці яго ў грошах, але чалавек хутка прывыкае да ўсяго. Няма нічога, што зрабіла б яго шчаслівым назаўсёды. Але кожны з нас можа ўспомніць хвіліны, калі без асаблівай прычыны на абліччы з’яўлялася ўсмешка сапраўды шчаслівага чалавека.
Зараз, калі сачыць за навінамі, можна пачуць страшныя рэчы: падлеткі, якія толькі пачынаюць сваё жыццё, вырашаюць закончыць яго самагубствам, бо лічаць сябе няшчаснымі з-за нейкіх дробязей, якія здарыліся з імі. Сучасная моладзь ранімая і песіместычная, а менавіта новае пакаленне — будучае краіны. Наш час дае шмат магчымасцей падлеткам знаходзіцца ў ідэальным стане душы: удасканальвацца, займацца той дзейнасцю, якая падабаецца. А калі ўявіць, што ўсе людзі, якія лічаць сябе няшчаснымі, закончаць жыццё самагубствам. Колькі тады шчаслівых застанецца на свеце? “Жыццё даецца, каб жыццё тварыць. Не марнаваць, не нішчыць, не бурыць”. А якое ж яно хуткаплыннае! Таму мы павінны пакінуць след пасля сябе. Жыццёвая мудрасць вучыць: калі ты з’явіўся на свет — ты плакаў, а вакол цябе ўсе радаваліся, зрабі ж так, каб, калі ты будзеш пакідаць свет, усе плакалі, а ты адзін усміхаўся. Трэба берагчы жыццё. Быць шчаслівым і рабіць такім увесь свет.
Шчасце нельга сарваць, злавіць, затрымаць, за яго трэба змагацца. І кожны чалавек змагаецца за нешта сваё, асаблівае. Але не ўсе бачаць, што шчасце — гэта яскравае сонейка, празрыстае і чыстае неба над галавой, цёплая ўсмешка матулі, падтрымка бацькі, каханне. Шчасце знаходзіцца побач. Паглядзіце на сваіх родных — вы маеце магчымасць бачыць, падыдзіце да іх — вы можаце хадзіць, скажыце, як вы іх любіце, — вы можаце гаварыць, абдыміце родных — вы умееце адчуваць. Вы шчаслівыя!
Каго ж можна назваць сапраўдным сябрам? Я лічу, што гэта чалавек, які заўсёды гатовы прыйсці табе на дапамогу, выручыць з любой бяды. Нездарма народная мудрасць абвяшчае: “Сябар пазнаецца ў бядзе”. Але я лічу, што сябар пазнаецца яшчэ і ў радасці. Сапраўдны сябар можа шчыра парадавацца тваім поспехам, дасягненням. Ён ніколі не будзе зайздросціць, бо зайздрасць – гэта вельмі дрэннае якасць характару. Зайздрасць не толькі разбурае самога чалавека, але і робіць балюча людзям, якія яго атачаюць.
Я перакананы, што сапраўдная сяброўства можа быць толькі паміж роўнымі людзьмі. Гэта зусім не азначае, што ў іх павінна быць аднолькавая колькасць матэрыяльных даброт. Я кажу аб тым, што ў сяброўстве няма месца суперніцтва. Сапраўдны сябар заўседы паважае тваё меркаванне. Вядома ж, ён не павінен падзяляць усе твае погляды, бо кожны чалавек мае права на ўласны пункт гледжання.
Мне здаецца, што сапраўдны сябар гэта той, хто можа адкрыта паказаць на твае недахопы, дапамагчы ад іх пазбавіцца. Сапраўдных сяброў не бывае шмат. Народная мудрасць гаворыць: “Няма сябра – шукай, а знайшоў – беражы”. Здараецца так, што за ўсе жыццё чалавек не знаходзіць сапраўдных сяброў. Я думаю, што вінаваты ён сам. Сябраваць трэба вучыцца з самага дзяцінства. Сяброўства – бясцэнная рэч на зямлі, яе нельга купіць, яе можна зарабіць сіламі сваей душы.
Мая жыцце толькі пачынаецца. У мяне, вядома ж, ёсць знаемыя, з якімі я маю зносіны, але сапраўдны сябар ўсяго адзін. Яго клічуць Ілля. На жаль, ён пераехаў жыць у іншы горад, як гэта часта здараецца ў сем’ях вайскоўцаў. Але хоць мы далёка адзін ад аднаго, мы працягваем размаўляць. Бо для сапраўднага сяброўства няма межаў часу і прасторы, яно жыве ў нашым серцы.Каб не было сапраўднага сяброўства, то ва ўсім свеце панавалі пагром і вайна. Але сапраўднае сяброўства ў цяперашні час рэдкая з’ява. Можна здавацца лепшым сябрам, але не быць ім. Сапраўднае сяброўства – гэта, перш за ўсе, упэўненасць у тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам, не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну, будзе трымаць у таямніцы тое, што ты яму сказаў. Вось гэта самае галоўнае ў сапраўдным сяброўстве для мяне! Сапраўдны сябар ніколі не параіць нічога дрэннага, і будзе старацца зрабіць усе, каб табе было лепей.
Так, на зямлі заўсёды знойдзецца той, каго можна будзе назваць сапраўдным сябрам. На ўсей працягласці твайго жыцця вы разам будзеце пераадольваць цяжкія перашкоды на вашым шляху, будзеце ўсе рабіць разам. Сапраўдны сябар – гэта назаўсёды, каб ні здарылася! Нават калі вас разлучыць лёс, то на сэрцы застануцца прыемныя ўспаміны аб гэтым чалавеку!