Патрэбна напiсаць сачыненне на тэму "каб каб прануць нас да слёз, сам зарыдай паэт" па ўрыўку "у яго быу свет " iз паэмы "сымон-музыка" якуба коласа (на старонку)

урывак з паэмы:

у яго быў свет цікавы,
свае вобрязы, жыццё,
і ў душы яго ўсе з’явы
сваё мелі адбі
так, і праўда: не падобны быў
сымонка на другіх:
гэта быў хлапчук асобны.
у яго вачах жывых
думка нейкая бліскала,
утаропіцца, глядзіцы
і на губках смех, бывала,
заблукае,
бедны хлопчык быў загнаны,
у бацькоў нялюбы сын,
бо відочныя заганы
і меў толькі ён адзін.
не такі, як усе дзеці,
нейкі вырадак, дзіўны,
нёс віну за ўсё на свеце,
вінаваты без віны.
з ім і дзеці не дружылі,
не прымалі да гульні,
і ў самоце прахадзілі
веснавыя яго дні.
і любіў ён адвіноту,
бо так лепей было жыць:
тут ён мог себе у ахвоту
песні пець і гаманіць.
вось улетку дык равдольна:
выйдзе з хаты ў поле, луг:
цёпла ўсюды і прывольна,
сонце многа, чысты дух.
на каменьчык сядзе ў збожжы
не схіснецца і маўчыць,
ловіць сэрцам спеў прыгожы‚
як жытцо загаманіць,
як эазвоняць, заіграюць
мушкі, конікі, жучкі
і галоўкай заківаюць,
засмяюцца васількі.
спеў у сэрцы адклікаўся,
і так добранька было,
што сымонка сам смяяўся,
усё смяялася, цвіло.
заміраў тады хлапчынка,
і здавалася яму,
што ён знае, як травінка
сваю думае думу,
што гаворыць жытні колас,
і аб чым шуміць ячмень,
і чаго спявае ўголас
мушка, конік, авадзень,
што ўгары над срэбрам жыта
пяе жаваранак той
так прыгожа-самавіта,
і зачым у высь блакіту
ідзе ветрык пехатой,
у высь тую, дзе хмурынкі
над зямлёй плятуць вянкі

50
​

Объяснение:

Складаныя прыметнікі пішуцца разам, калі ўтвораны ад:

1) складанага назоўніка, які пішацца разам (светлагорскі, днепрапятроўскі, калінінградскі);

2) словазлучэння (г. зн. спалучэння галоўнага слова з залежным). Пры гэтым галоўнае слова з’яўляецца назоўнікам. Напрыклад, беласнежны (ад белы снег), даўгарукі (ад доўгія рукі), светлавалосы (ад светлыя валасы);

3) спалучэння прыметніка з прыслоўем, якія абазначаюць адно паняцце (вечназялёны, высакарослы). Калі абазначаюцца два паняцці, то такое спалучэнне пішацца асобна (занадта плаксівы, асабліва прыгожы, рэзка адмоўны, прама прапарцыянальны і інш.).

Складаныя прыметнікі пішуцца праз злучок (дэфіс), калі ўтвораны ад:

1) назоўнікаў, якія пішуцца праз злучок (буда–кашалёўскі, івана–франкоўскі);

2) раўнапраўных па значэнні слоў (беспрацэнтна–выйгрышны, гісторыка–філалагічны). Паміж такімі словамі можна ўставіць злучнік і (руска–беларускі слоўнік, ці рускі і беларускі слоўнік);

3) слоў, якія абазначаюць якасць з дадатковым значэннем (адценне якасці). Напрыклад, светла–бурачковы, горка–салёны, кісла–салодкі;

4) прыметнікаў, якія паўтараюцца (шэры–шэры, цёмны–цёмны);

5) спалучэння назоўніка з прыметнікам, якія абазначаюць напрамкі свету (паўднёва–заходні, паўночна–ўсходні);

6) прыметнікаў з першай часткай усходне–, заходне–, паўднёва–, паўночна– (паўднёва–заходні вецер, Паўночна–Курыльскія астравы, Усходне–Кітайскае мора). Калі гэтыя часткі ўваходзяць у геаграфічную назву, то ўтвораны ад яе прыметнік (не геаграфічная назва) пішацца разам. Напрыклад, Заходняя Сібір і заходнесібірскі вецер (вецер з Заходняй Сібіры), але Заходне–Сібірская раўніна (Заходняя і Сібірская раўніна);

7) лічэбніка (запісаны лічбай) і прыметніка (9–метровы, 25–кіламетровы, але дзевяціметровы, дваццаціпяцікіламетровы);

8) імені і прозвішча (васіль–быкаўскі, іван–мележаўскі, леў–талстоўскі).

Пpaxoдзiлa кoлькi чacy, i з cyceднягa пaкoя пaцixy aбзывaлacя нaшa cтapaя гiтapa. Нa гiтapы ў нac любiў iгpaць бaцькa-нябoжчык. I мaмa тaкcaмa iгpaлa. Яны чacтa, кaлi бaцькa яшчэ быў жывы, любiлi вeчapaм cecцi i paзaм cпявaць. Бaцькa бpaў гiтapy, мaмa зaxoплeнa глядзeлa нa ягo i, нa вaчax poбячыcя вeльмi мaлaдoй i пpыгoжaй, пaдaвaлacя кpышкy нaпepaд. Бaцькa няўлoўнa кpaтaўcя cтpyн, бpaў aдзiн aкopд, дpyгi... Мaмiн гoлac вылiвaўcя з гpyдзeй тaк, як вылiвaeццa нa мypoжны бepaг нiзкaя aкcaмiтнaя xвaля.