По аповесці "Над поў мільярдным кіламытры " сочініць сочіненіе по плану
1 .Чаму мне спадабалася аповесць
2.Тэму каханне ў аповесці
3.Праблема дора і зла.

Люди часто говорят: «Я чувствую…». Например, я чувствую любовь к своей девушке, я чувствую злость на хама, чувствую грусть, когда друзья долго не звонят и не пишут. Это так, для примера – обычно друзья всегда звонят мне вовремя или я сам им звоню. Просто чувств так много, они настолько разнообразны! Что же такое чувства?

Чувство, как я вычитал в словаре, это эмоциональный процесс, это субъективное отношение человека к другому человеку, к предмету, к объекту. Чувства не управляются сознанием, разумом. Как часто мы сталкиваемся с тем, что разум подсказывает нам одно, а чувства – совсем другое. Например, видно, что эта девушка – самовлюбленная лгунья, которую интересуют только походы в рестораны и дискотеки, а парень все равно ее любит. Часто люди разрываются между логичными доводами разума и сильными чувствами.

До сих пор каждый выбирает сам, к чему прислушиваться – к чувствам или к логике. И нет универсального рецепта, как поступать.

Чувства бывают сильными и слабыми, бывают положительными, нейтральными и отрицательными. Любовь и ненависть – это самые сильные чувства, которые бывают у человека. Сильное чувство, которое кто-то испытывает, влияет даже на тело этого человека. От любви и радости сияют глаза, распрямляется осанка, светится лицо. От злости и гнева черты лица искривляются. Уныние опускает плечи. Тревога собирает на лбу морщины. Страх заставляет дрожать руки, гореть щеки.

За несколько дней радости и счастья человек будто преображается. А если взглянуть на человека, который долгое время испытывал ненависть, зависть, ревность – и какое жуткое впечатление он произведет. Будто душа у него скрючилась.

Как различить чувства и эмоции, ведь эти два эмоциональных процесса так тесно связаны между собой? Эмоции, в отличие от чувств, не имеют объекта. Например, я боюсь собаку – это чувство, а просто страх – это эмоция.

Наверное, поведение человека больше зависит от чувств, чем от его разумных соображений. Не зря так часто нам советуют не поддаваться своим чувствам и эмоциям. Мы стараемся подавить их, если они отрицательны, но они все равно прорываются на свет. То они управляют нами, то мы управляем ими, претворяя злость в раскаяние, ненависть в любовь, зависть в восхищение.

У свеце чалавек не адзінокі, яго акружаць іншыя людзі. Ёсць бацькі, якія аб ім клапоцяцца, сваякі, браты і сёстры. А яшчэ ў чалавека ёсць сябры. І як выдатна, калі яны сапраўдныя! Каго ж можна назваць сапраўдным сябрам? Я лічу, што гэта чалавек, які заўсёды гатовы прыйсці табе на дапамогу, выручыць з любой бяды. Нездарма народная мудрасць абвяшчае: “Сябар пазнаецца ў бядзе”. Але я лічу, што сябар пазнаецца яшчэ і ў радасці. Сапраўдны сябар можа шчыра парадавацца тваім поспехам, дасягненням. Ён ніколі не будзе зайздросціць, бо зайздрасць – гэта вельмі дрэннае якасць характару. Зайздрасць не толькі разбурае самога чалавека, але і робіць балюча людзям, якія яго атачаюць. Я перакананы, што сапраўдная сяброўства можа быць толькі паміж роўнымі людзьмі. Гэта зусім не азначае, што ў іх павінна быць аднолькавая колькасць матэрыяльных даброт. Я кажу аб тым, што ў сяброўстве няма месца суперніцтва. Сапраўдны сябар заўседы паважае тваё меркаванне. Вядома ж, ён не павінен падзяляць усе твае погляды, бо кожны чалавек мае права на ўласны пункт гледжання. Мне здаецца, што сапраўдны сябар гэта той, хто можа адкрыта паказаць на твае недахопы, дапамагчы ад іх пазбавіцца. Сапраўдных сяброў не бывае шмат. Народная мудрасць гаворыць: “Няма сябра – шукай, а знайшоў – беражы”. Здараецца так, што за ўсе жыццё чалавек не знаходзіць сапраўдных сяброў. Я думаю, што вінаваты ён сам. Сябраваць трэба вучыцца з самага дзяцінства. Сяброўства – бясцэнная рэч на зямлі, яе нельга купіць, яе можна зарабіць сіламі сваей душы. Мая жыцце толькі пачынаецца. У мяне, вядома ж, ёсць знаемыя, з якімі я маю зносіны, але сапраўдны сябар ўсяго адзін. Яго клічуць Ілля. На жаль, ён пераехаў жыць у іншы горад, як гэта часта здараецца ў сем’ях вайскоўцаў. Але хоць мы далёка адзін ад аднаго, мы працягваем размаўляць. Бо для сапраўднага сяброўства няма межаў часу і прасторы, яно жыве ў нашым серцы.Каб не было сапраўднага сяброўства, то ва ўсім свеце панавалі пагром і вайна. Але сапраўднае сяброўства ў цяперашні час рэдкая з’ява. Можна здавацца лепшым сябрам, але не быць ім. Сапраўднае сяброўства – гэта, перш за ўсе, упэўненасць у тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам, не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну, будзе трымаць у таямніцы тое, што ты яму сказаў. Вось гэта самае галоўнае ў сапраўдным сяброўстве для мяне! Сапраўдны сябар ніколі не параіць нічога дрэннага, і будзе старацца зрабіць усе, каб табе было лепей. Так, на зямлі заўсёды знойдзецца той, каго можна будзе назваць сапраўдным сябрам. На ўсей працягласці твайго жыцця вы разам будзеце пераадольваць цяжкія перашкоды на вашым шляху, будзеце ўсе рабіць разам. Сапраўдны сябар – гэта назаўсёды, каб ні здарылася! Нават калі вас разлучыць лёс, то на сэрцы застануцца прыемныя ўспаміны аб гэтым чалавеку!