Пад навесам даху нашага дому было ластаўчына гняздо, злепленае з глею, прынесенага ў дзюбах з берага маленькага капанага стаўка. Яно вісела рукавіцай і, калі вылупіліся птушаняты, стала паціхеньку пішчаць. Калі птушаняты падраслі, то адзін з іх, самы моцны і абжорысты, пачаў высоўвацца з цёмнае адтуліны. Рот у яго з жоўтым абадочкам здаваўся непемерна вялікім. Галава птушаняці была афарбаваная ў чорны колер, а на грудцы з'явіўся цёмна-карычневы фартушок. Птушаня здавалася нават большым за сваіх бацькоў, якія няспынна насілі яму ўсялякіх казюрак. Ішоў час, і настаў дзень, калі я ўбачыў у небе над нашым дахам пяць ластавак. Яны лёталі ў зружавелым вячэрнім паветры. Я заўважыў, што дзве з іх лётаюць больш жвава і лёгка, чым тры астатнія. Ластаўкі-бацькі вучылі лётаць сваіх птушанят. Увосень ластаўкі зніклі, і наш дом як быццам нешта страціў.
Сёння ў мяне Дзень нараджэння - мне споўніцца восем год. Я так доўга чакала гэты дзень! Не паспела я ўстаць з ложка, як мяне павіншавалі мама і тата і падаравалі (вставь сама). У школе мяне ў першую чаргу павіншавала настаўніца. Потым кожны з маіх аднакласнікаў падышоў да мяне і сказаў некалькі добрых слоў. Гэта было вельмі прыемна! Пасля школы я з маімі сяброўкамі пайшла ў кінатэатр. Мы паглядзелі цікавы мульцік пра вясёлых міньёнаў. А пасля мульціка нас чакала мая мама ў кафэ з вялікім тортам! Гэта быў мой лепшы дзень нараджэння.
Ішоў час, і настаў дзень, калі я ўбачыў у небе над нашым дахам пяць ластавак. Яны лёталі ў зружавелым вячэрнім паветры. Я заўважыў, што дзве з іх лётаюць больш жвава і лёгка, чым тры астатнія. Ластаўкі-бацькі вучылі лётаць сваіх птушанят.
Увосень ластаўкі зніклі, і наш дом як быццам нешта страціў.