Расстаўце знакі прыпынку. Словы аўтара выдзелены курсівам.
1) Кажа ён старэйшаму сыну ,Сцяпану: “Ідзі ты сынку пільнаваць яблыкі”.
2) “Колькі людскім пакаленням свяцілі гэтыя зоркі?” - разважаў сам з сабою настаўнік.
3) Сонейка ,пабачыўшы Міхася, падумала:” Бедны хлопчык”.
4) “Ну дачушка,- бацька кажа. У шчаслівы пуць!”
5) Вясна ідзе, думае Міканор:” Пара рыхтавацца да сяўбы”.
6) “Што самае галоўнае было ў маім жыцці? - пытаецца сам у сябе Васіль Сухамлінскі і дае вычарпальны адказ: - Любоў да дзяцей”.
7) Ад правадніцы строгай чую стаіць наш поезд сем хвілін.
8) Хадзем заўтра ў лес прапанаваў мне нечакана Яшка (Г, г)рыбоў багата нарасло.
9) Хораша ў вас тут сказаў Федзя (М, м)ясцінка – любата.
10) Дадому пойдзеш ці ў бібліятэку спытаў Пецька.
7- ў. Расстаўце знакі прыпынку пры мове.
1) Іван Васільевіч ласкава спытаў і доўга мы з табой вось так стаяць будзем.
2) Але ж чакай прыгразіў я птушцы і выйшаў з-за куста (Я, я) цябе ўсё роўна прысачу.
3) Чаго сохнеш, як дзяўчына на выданні жартуе дзед і раіць (П, п)айдзі па вуліцы прабяжыся.
4) Калі аддзяляецца рой растлумачыў пчаляр (П, п)чолы бяруць з сабой у хабатках мёду на трое сутак. Таму яны ў гэты час і не жаляць.
) Мусіць, туман сёння невядома чаму падумаў Андрэй.
6) Не чапай ты лепш медыцыны заступіўся фельчар за сваю прафесію (Б, б)о нічога ты ў ёй не разумееш.
7) Чалавек заўжды спадзяецца сказала гаспадыня і дадала (Н, н)ават наперакор розуму.
8) Прысядзь мякка папрасіла Паўліна.
9) Дзед, прывітанне раптам пачуўся звонкі дзіцячы голас і тут жа дабавіў (М, м)ы ўсе прачнуліся даўно, а цябе няма.
10) Перастаньце абодва пачаў супакойваць тата і ўжо больш цвёрда сказаў (С, с)лязьмі гору не паможаш.
ў. Выпраўце памылкі ў сказах з мовай.
1) “Іван Карнеевіч!” – Нечакана гучна сказаў Забаўскі. – І я прашу прабачэння...
2) “Дзівак! Чаму я не прыехаў сюды раней? – Дакараў Пятро самога сябе”.
3) “Не чапай ты лепш медыцыны, – заступіўся фельчар за сваю прафесію, – Бо нічога ты ў ёй не разумееш”.
4) “Няўжо мы спалохалі бусла? – Спытаў Макар і, агледзеўшыся на лугавіну, тут жа ўсклікнуў. – Глядзі вунь туды, глядзі, Пятрусь!”
5) “Няўжо я не здолею – пытаецца сам у сябе Алег і сам жа сабе адказвае, – Не, не змагу”.
6) Маці незадаволена паглядзела на дзяўчыну і ледзь прыкметна прыжмурыла вока. “Сціхні, – гаварыў гэты яе знак: – Пераступі старому”.
7) “Пачакайце. Вось уселімся ў новую хату, – усміхнуўшыся, адказала Ганна Мікалаеўна – першым госцем будзеце”.
8) “Як гэта лётчыкі бачаць у цемнаце? – дзівіўся Мікола, – і прылятаюць дакладна туды, куды трэба”.
9) “Я – дваццаць трэці!” – закрычаў пілот у эфір. – Іду на пасадку”.
10) “Мяркуйце аб чалавеку па яго справах, а не па яго словах”, – Адказаў дзядзька.
ў. Запішыце дыялог, расстаўляючы знакі прыпынку (словы аўтара выдзелены курсівам).
Аўсееў глухаватым але рашучым голасам сказаў Карпенка бяры вінтоўку і на варту // Аўсееў крута павярнуўся на падлозе і запярэчыў // А чаго я // Што я горшы за ўсіх // Без размоў // Давай давай паніч загаварыў Свіст не бойся кашы не празяваеш // Пакінем
Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.
Найбольш цікавыя апавяданні "Плачка" і "Сын Буры". "Плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным.
У апавяданні "Сын Буры" сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння.
Вобразы Плачкі і Сына Буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.
Грачи громко кричали рылись в рыхлой земле искали червяков.Медведь подружился с собакой лазил к ней в будку отнимал кости и не давал ей проходу.Солнце встанет над землей но не осветит ее своими лучами.Больной зверек не отбивался а только жалобно пищал пчелка от глубокого сна протерла себе глазки и полетела будить своих подруг.Резкий ветер гонит крутит и вертит опавшие листочки над дорожками.Смотришь в окно но не видишь ничего.
Если нужен вариант на белорусском языке:
Гракі гучна крычалі рыліся ў друзлай зямлі шукалі червяков.Медведь пасябраваў з сабакам лазіў да яе ў будку адымаў косці і не даваў ёй проходу.Солнце ўстане над зямлёй але не асветліць яе сваімі лучами.Больной звярок ня адбіваўся а толькі жаласна пищал пчолка ад глыбокага сну працерла сабе вочкі і паляцела будзіць сваіх подруг.Резкий вецер гоніць круціць і круціць апалае лісточкі над дорожками.Смотришь ў акно але не бачыш нічога.
Объяснение: