Вулица выводзиць на рынак.Ён застауле.Н..ы вазами з паднятыми угору аглоблями.Шум и тлум стаиць навокал.Игнась глядзиць па бака.Х.. и дзивицца, як многа сабралася людзей.Вунь на возе сядзиць тоусты мужчына.Ён прымайстравау да аглобли вагу - стралу и гандлюе яблыками. Бацька увесь час трымае у руках лейцы и варочае беднага Гнядога и туды и сюды : гэта каб не зачапицца за чый-небудзь воз.А Гняды так стараецца дастаць канюшыну, або сена з чужога воза нибы не... ну тры дн.i.. Усю дарогу Алеся адольвали неспакойныя думки.Прывыкшы спаць у дарозе, ён заплюшчыу вочы, але яму усё мроилися дрэвы и сон зникау.Колы кацилися пациху, драбины рыпели пагражаючы, нибы вось- вось ра.сс..ыплюцца, и Алесем авалодала такая абыякавасць да усяго навакольнага,што ён нi.. разу н.е. падагнау каня. Адзинокия дрэвы у палях, нерухомыя и бязгучныя ,н.е.. кивали н..i. адной сваёй галинкай.Ноч насунулася знянацку. Алесь н.е. зауважыу як сцямнела.На захадзе як след ад сонца засталася тольки (жоута-чырвоная паласа и тая увачавидки ра...сплывалася у цемр.ы. Прыгадау даунину маладосць.Ды якую даунину! Хлопцам будучы таксама на заробки хадзиу,па Расе пл.ыты ганяу,вугаль палиу,лес рыхтавау. Працы перароблена не зличыць. А кольки пражыу? Глупства:только чацвёрты дз.е.сятак скончыуся,а старасць ужо сивизной у галаву ды бараду лезе.
Зіма - сапраўдная чараўніца! Ёй ўласціва зменьваць ўсё вакол. Ні жудасны холад, ні прабіраецца да самых костак хвосткім вецер не могуць адабраць у зімы яе чароўнага чараўніцтва. Яе белыя фарбы здольныя ператварыць нават самы пануры пейзаж у майстэрскую карціну, напісаную лепшым мастаком у свеце. А ў памагатых у зімы - непараўнальны знаўца мастацтва. Хто ж гэта? Вядома, мароз! Гэты гарэза выводзіць на вокнах сваёй магічнай пэндзлем непаўторныя ўзоры, адзіныя ў сваім родзе. Ён падбірае асаблівыя фарбы, якіх няма ні ў аднаго мастака. У марозу ў запасе мноства палотнаў, ні на адным з якіх малюнак не паўторыцца нават у самай маленькай дэталі.
Бацька увесь час трымае у руках лейцы и варочае беднага Гнядога и туды и сюды : гэта каб не зачапицца за чый-небудзь воз.А Гняды так стараецца дастаць канюшыну, або сена з чужога воза нибы не... ну тры дн.i..
Усю дарогу Алеся адольвали неспакойныя думки.Прывыкшы спаць у дарозе, ён заплюшчыу вочы, але яму усё мроилися дрэвы и сон зникау.Колы кацилися пациху, драбины рыпели пагражаючы, нибы вось- вось ра.сс..ыплюцца, и Алесем авалодала такая абыякавасць да усяго навакольнага,што ён нi.. разу н.е. падагнау каня.
Адзинокия дрэвы у палях, нерухомыя и бязгучныя ,н.е.. кивали н..i. адной сваёй галинкай.Ноч насунулася знянацку. Алесь н.е. зауважыу як сцямнела.На захадзе як след ад сонца засталася тольки (жоута-чырвоная паласа и тая увачавидки ра...сплывалася у цемр.ы.
Прыгадау даунину маладосць.Ды якую даунину! Хлопцам будучы таксама на заробки хадзиу,па Расе пл.ыты ганяу,вугаль палиу,лес рыхтавау. Працы перароблена не зличыць. А кольки пражыу? Глупства:только чацвёрты дз.е.сятак скончыуся,а старасць ужо сивизной у галаву ды бараду лезе.
Зіма - сапраўдная чараўніца! Ёй ўласціва зменьваць ўсё вакол. Ні жудасны холад, ні прабіраецца да самых костак хвосткім вецер не могуць адабраць у зімы яе чароўнага чараўніцтва. Яе белыя фарбы здольныя ператварыць нават самы пануры пейзаж у майстэрскую карціну, напісаную лепшым мастаком у свеце. А ў памагатых у зімы - непараўнальны знаўца мастацтва. Хто ж гэта? Вядома, мароз! Гэты гарэза выводзіць на вокнах сваёй магічнай пэндзлем непаўторныя ўзоры, адзіныя ў сваім родзе. Ён падбірае асаблівыя фарбы, якіх няма ні ў аднаго мастака. У марозу ў запасе мноства палотнаў, ні на адным з якіх малюнак не паўторыцца нават у самай маленькай дэталі.