Самы шчаслівы дзень, які я магу ўспомніць, - гэта мой мінулы дзень нараджэння. Я заўсёды радуюся падарункам, але ў гэты раз тата зрабіў мне проста неверагодны падарунак. Ён уручыў мне квіткі на фінал чэмпіянату свету па хакеі, які праходзіў у Мінску. Тата лепш, чым хто б там ні было, ведае, што я з дзяцінства люблю хакей. Гэтая любоў перадалася мне ад таты, які таксама даўні фанат. І я ўжо даўно марыў трапіць на чэмпіянат. Але яны заўсёды праходзілі ў іншай краіне, таму ў мяне не было такой магчымасці. А тут такая ўдача! На матч мы пайшлі разам з татам. Гэта было неверагодна. Яшчэ на падыходзе да стадыёна адчувалася атмасфера свята і суперніцтва. На лёдзе ж разгарнулася самая сапраўдная барацьба. І хоць вынік апынуўся даволі прадказальным, сам ход матчу быў зачаравальным. Я быў у захапленні ад гульні. Пасля гульні мы яшчэ зайшлі ў кафэ, павячэралі, абмеркавалі хакей, паглядзелі зробленыя фатаграфіі. Я сказаў бацьку, што яго падарунак - лепшы падарунак у маім жыцці. Ён адказаў, што лепшы падарунак для яго - гэта бачыць мяне шчаслівым. Мне было крыху сумна, калі гэты выдатны дзень скончыўся. Але я не забуду яго да канца свайго жыцця.
Тата лепш, чым хто б там ні было, ведае, што я з дзяцінства люблю хакей. Гэтая любоў перадалася мне ад таты, які таксама даўні фанат. І я ўжо даўно марыў трапіць на чэмпіянат. Але яны заўсёды праходзілі ў іншай краіне, таму ў мяне не было такой магчымасці. А тут такая ўдача!
На матч мы пайшлі разам з татам. Гэта было неверагодна. Яшчэ на падыходзе да стадыёна адчувалася атмасфера свята і суперніцтва. На лёдзе ж разгарнулася самая сапраўдная барацьба. І хоць вынік апынуўся даволі прадказальным, сам ход матчу быў зачаравальным. Я быў у захапленні ад гульні.
Пасля гульні мы яшчэ зайшлі ў кафэ, павячэралі, абмеркавалі хакей, паглядзелі зробленыя фатаграфіі. Я сказаў бацьку, што яго падарунак - лепшы падарунак у маім жыцці. Ён адказаў, што лепшы падарунак для яго - гэта бачыць мяне шчаслівым.
Мне было крыху сумна, калі гэты выдатны дзень скончыўся. Але я не забуду яго да канца свайго жыцця.
Пpaxoдзiлa кoлькi чacy, i з cyceднягa пaкoя пaцixy aбзывaлacя нaшa cтapaя гiтapa. Нa гiтapы ў нac любiў iгpaць бaцькa-нябoжчык. I мaмa тaкcaмa iгpaлa. Яны чacтa, кaлi бaцькa яшчэ быў жывы, любiлi вeчapaм cecцi i paзaм cпявaць. Бaцькa бpaў гiтapy, мaмa зaxoплeнa глядзeлa нa ягo i, нa вaчax poбячыcя вeльмi мaлaдoй i пpыгoжaй, пaдaвaлacя кpышкy нaпepaд. Бaцькa няўлoўнa кpaтaўcя cтpyн, бpaў aдзiн aкopд, дpyгi... Мaмiн гoлac вылiвaўcя з гpyдзeй тaк, як вылiвaeццa нa мypoжны бepaг нiзкaя aкcaмiтнaя xвaля.