сделать анализ верша .бел.лит Чарнобыль

Прайшоў па душах людзей!
Ты сэрцы павырваў нам з кроў‘ю
Пазбавіў нас мар і надзей!
Як жыць нам цяпер?
Ці выжыць?
Ці можна ўсе расказаць?!
Як дзетак адвезці к бабулі?
Крынічку як ім паказаць?
І сцежачку, тую, што ў школу
Раніцою вяла між дубоў…
Чарнобыль, нядобрым словам
Цябе ўспамінаю ізноў
Няма на Радзіме нічога
Ні хаты старой,
ні двара…
Даўно апусцела аблога,
Што за агародам была
Няма ўжо той лаўкі пад
кленам
Дзе з любым сядзелі да дня
Няма таго поля што з лёнам
Нічога, нічога няма…
Успаміны адны засталіся
Ды і ўспомніць няможна без
слёз,
Ды І слёзы раней ліліся,
а зараз няма ўжо і слез!

Наталля Дзямідава

Владимир Семёнович Короткевич — белорусский советский писатель, поэт, драматург, сценарист и публицист, классик белорусской литературы.

Родился в г. Орша Витебской области в семье бухгалтера.

Во время Великой отечественной войны с семьёй находился в эвакуации в Пермской области, позже в Оренбурге.

В 1944 году Владимир Короткевич вернулся в Оршу, где и получил среднее образование.

В 1949—1954 годах учился на филологическом факультете Киевского государственного университета. Затем в нём же закончил аспирантуру.

Работал учителем в сельской школе в Киевской области Украины, а затем в родном городе, Орше. Позже учился на Высших литературных курсах и Институте кинематографии, и стал профессиональным писателем.

За его первой публикацией, стихотворением 1951 года, последовали три книги поэзии. Позже он стал прозаиком, сначала были выпущены несколько сборников рассказов. Творчество Короткевича отличается яркой образностью, исторической точностью, писатель был награждён несколькими государственными литературными премиями.

«жыція ефрасінні полацкай» («аповесці жыцця і смерці святой і блажэннай і найпадобнейшай еўфрасінні, ігуменні манастыра святога спаса і найсвяцейшай ягонай маці, што ў горадзе полацку»): пачынаецца «жыці» зваротам: « ўважлі памякчыўшы нівы сэрцаў вашых, і прыміце ў іх насенне ўратавальнага жыцця найпадобнейшай той, яе подзвігі і працу святую і любоў да бога».князь усяслаў меў многа сыноў. у меншага яго сына георгія нарадзілася дзяўчынка, якую назвалі прадславай. была яна вельмі здольнай да кніжнай навукі. шырока разышлася слава пра яе мудрасць і прыгажосць. князі пачалі пасылаць да бацькі прадславы сватоў. даведаўшыся, што яе збіраюцца выдаць замуж, юная князёўна сказала сабе: «што ж учынілі нашыя роды, якія былі да нас? жаніліся і выходзілі замуж і княжылі, але не вечна жылі; жыццё іх праплыло, і загінула іхняя слава, быццам прах, горай за павуцінне». прадслава пайшла ў манастыр і пастрыглася ў манашкі пад імем ефрасіння. бацька, даведаўшыся, што зрабіла яго любая дачка, моцна перажываў.спачатку ефрасіння жыла ў мураванай келлі ў царкве святой сафіі. потым епіскап ілья па божаму знаку адправіў маладую манашку ў сяльцо, дзе стаяла царква святога спаса. стаўшы ігуменняй, ефрасіння пострыгу сясцёр гарыславы і звеніславы.за 30 тыдняў ефрасінняй была пабудавана каменная царква святога спаса і створаны пры ёй манастыр. у другую збудаваную царкву ефрасіння унесла, з дазволу царградскіх цара мануіла і патрыярха лукі, абраз божай маці, напісаны пры жыцці яе.сабрала ефрасіння ўсіх сваіх братоў і аб'явіла аб рашэнні ісці ў іерусалім. перад загадала епіскапу дыянісію пастрыгчы пляменніц кірыяну і волыу, назваўшы адну агаф'яй, другую — яўфіміяй.дайшоўшы з братам даві і сястрой еўпраксіяй да іерусаліма, ефрасіння цалавала гроб госпадаў, прасіла ў малітве бога, каб прыняў яе дух у святым горадзе. калі«божым занядужыла і пачала хварэць», то паслала купіць сабе іну ў камры святой багародзіцы. праз 24 дні ефрасіння «аддала душу ў рукі бога і ўвайшла ў пакоі нябесныя». твор заканчваецца пахвалой ефрасінні полацкай.держи: )