Сделать бел.мову
бяроза і сасна
бяроза кпіла, пасміхалася з сасны:
— я прыгажэйшая, у час ранняе вясны
ўсе любуюцца адною толькі мной.
— чакай да восені! - сасна сказала ёй.
падзьмуў асенні вецер, абарваў лісты,
не стала ў той бярозы пекнаты.
стаиць, самотна голле звесила яна.
- хто ж прыгажэйшы з нас? - спыталася сасна.
выпишыце з верша словазлучэнни
прыметник+ назоуник
У кожнага сваи меркаванни да пуцеу вызвалення бацькаушчыны. У творы янки Купалы "Раскиданае гнядо" аписваюцца найбольш распаусюджаныя барадзьбы з няпраудай. У гэтым творы больш за усе я згодна з Сымонам. Ен дабивауся прауда праз суд и николи не просиу дапамагчы пана.Геты быу горды, упэуняны у сабе малады чалавек, яки канчау справу бацька, якая заключалась у тым, каб праудай вярнуць сабе зямлю. Мне так здаецц, што яго найбольш эфектыуны за инших. Вось напрыклад Зоська дабивалась прауды праз каханне да панича. На гэтым шлху яна быццам бы аддавала сабе у жертву, ккб вярнуць жылле, родную зямлю и дапамагчы сваей сямье. Яче свой шлях вызваленняБацькаушчыны мей Данилка. Ен личыу, што трэба зрабиць скрыпачку. Яна дапаможаяго сямьи забыцца пра гора и исци далей па сваим жыцци. гэты мне падабаецца. Музыка зайседы дапамагае чалавеку у складаных абставинах. Няхай яна и не рашае самоа гора, але дапамагае забыцца пра яо на нейки час.
Янка Купала зауседы личый, што итаратура гэта казаць людзям усю прауду. Я згодна з Янки Купалам. Мне вельми падабаюцца яго творы, бо у их можна дазнацца усю прауду, што адбывалася у той час. Янка Купала быу адным з самых ярких письменникй таго часу, яго паважали нават усе селянины, нават, и зараз яго паважае увесь беларуски народ, у тым лику и я.
— Добры дзень,Таня.
— Добры дзень, Руслан.
— А гэта мой малодшы брат Віктар. Рады вас пазнаёміць. Віця, гэта Таня, мая сяброўка па тэатральнай студыі.
— Вельмі прыемна, Віктар. Руслан часта вас ўспамінае.
— І мне вельмі прыемна, Танечка. Пра вас ён ніколі не расказваў, а зараз я разумею, чаму. Ён хацеў схаваць, што знаёмы з такой прыгожай дзяўчынай!
— Што вы, не трэба такіх кампліментаў.
— Так, Таня, мой брат умее ліслівіць. Я ж добра ведаю яго звычкі.
— Руслан, а чаму ты ніколі не запрашаеш мяне, свайго роднага брата, на свае рэпетыцыі? Можа, сёння я прыйду?
— Можна падумаць, Віця, ты раней цікавіўся маім тэатрам. Так трыста гадоў ты мне там патрэбны!
— Каб браты не сварыліся, давайце я сама запрашу Віктара на рэпетыцыю. Яна будзе ў шэсць.
— Я вельмі ўдзячны, Таня. Вам я не магу адмовіць і абавязкова прыйду. Убачымся!
- Убачымся, Віктар.
- Ды ну цябе, брат! Напрасіўся ж!
- І з табой убачымся, Руслан! Да пабачэння!