Знаёмства з чалавекам — гэта не проста сустрэча людзей, гэта з’яднанне двух лёсаў, наканаваныя лёсам. Знаёмыя нам людзі часта становяцца сябрамі, сяброўкамі — больш ці менш блізкімі людзьмі. У нас ёсць сябры — дрэнныя і добрыя. Усім заўсёды жадаецца мець добрага сябра, якога ты павінен не выбіраць, а знайсці. І не ўсе так проста, як здаецца. Няпраўда ці што? Няўжо мы лічым сябрам чалавека, які нам проста сустрэўся на шляху? Вядома няма! Усе людзі валодаюць рознымі каштоўнымі якасцямі і, безумоўна, і мы, і нашы сябры звяртаюць на гэта ўвагу ў першую чаргу. Знешні выгляд — якасць чалавека, арыгінальна, хутчэй за ўсе ім мы кіруемся ледзь ці не ў першую чаргу. Але знешнасць зманлівая — гэта факт! Вядома, ёсць людзі, якія вельмі міла выглядаюць ці наадварот. Напрыклад, чалавек, які носіць акуляры, можа здацца выдатнікам, днямі вучышчым ўрокі, а у рэчаіснасці ўсе можа апынуцца інакш — простыя праблемы са зрокам, ніякага дачынення да вучобы. Вядома, пры знаёмстве з чалавекам мала яго ўбачыць, — трэба пазнаць яго нашмат бліжэй, даведацца, што хаваецца за яго душой. Вось менавіта тут і мы пачынаем ацэньваць іншыя якасці чалавека і вывучаць іх, калі такія маюцца. Размаўляючы з чалавекам, мы слухаем яго, вызначаем узровень яго ведаў, даведаемся яго інтарэсы. Менавіта калі чалавек вам спадабаўся вонкава і сэрца кажа вам, што ён не дрэнны, а добры, тады, вядома, трэба працягваць мець зносіны з чалавекам. Я заўсёды звяртаю увагу на паводзіны чалавека ў грамадстве, яго розум, адкрытасць, дабрыню. Бо, напэўна, чалавек, будучы злым, прагным, якія імкнуцца пасябраваць толькі дзеля сваіх пэўных мэтаў, зусім не сябар. Адным трэба шанаваць! Бо не заўсёды можна знайсці чалавека, які будзе валодаць пачуццямі ўзаемнай дружбы, шанаваць чалавека, як аднаго, разумець, паважаць, дапамагаць, спачуваць. Хіба гэта не есць той самы сябар, якога кожнаму хочацца знайсці? ! Безумоўна, гэта так. Але кожны разумее гэта? ! Не кожны. Вядома, дзеці малога ўзросту сябруюць адзін з адным дзеля весялосці, забавы, — але проста яны яшчэ настолькі малыя, што ім разумець усіх загадак, праблем нашага і іх будучага жыцця яшчэ проста рана. Безумоўна, зараз ніхто за рэдкімі выключэннямі не сябруе “з кім патрапіла”. Ва ўсіх ёсць свае вартасці і недахопы. Менавіта зыходзячы з гэтага мы вызначаем чалавека як добрага сябра, ці сябра-суседа. Я лічу, што пры знаёмстве з чалавекам і наступным з ім сяброўстве трэба ставіцца сур’ёзна і думаць аб тым, што можа адбыцца заўтра. Гэта ў нашых жа інтарэсах. Вядома, бываюць выпадкі, калі адзін балбатун, ці любіць пахваліцца, або сціпла сябе паводзіць, але калі ён вам сапраўдны сябар і ўсе дробныя недахопы нічога сур’ёзнага не зробяць, так і дрэннага, зрэшты, таксама, то на гэта трэба проста зачыніць вочы. Вядома, гэта можа здацца дзіўным, але зразумець усе любаты сапраўднай дружбы можна пасля таго, калі пасля доўгага растання з адным, разумееш, што адзін гэта не той, каго можна назваць адным за “прыгожыя вочкі”, а той, хто будзе шанаваць і разумець аднаго, быць лепш для сябе і свайго сябра. Я лічу, што ў добрых сяброў павінны быць падобныя інтарэсы. Самае галоўнае памятаць, што добры сябар — гэта больш, чым чалавек, з якім можна пасябраваць і потым мець зносіны, маючы падобныя інтарэсы.
На мой погляд, сапраўднае сяброўства, гэта моцная сувязь паміж людзей, якая праверана гадамі. Гэта значыць, што чалавек заўсёды прыйдзе цябе на дапамогу, і выручыць з бяды.
чалавек, які разумее цябе з полу слова, які можа перадаць цябе свой добры настрой у тваю цяжкую хвіліну. Той хто можа казаць тябе прайду ў вочы.
Самое галоўнае ў тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам
не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну.
Даволі часта я чую прыкладна такія словы: « Якімі злымі зрабіліся людзі. Дый увогуле, – пра сяброў усе забываюць». я мяркую так: не важна бачыцца кожны дзень, галоўнае – прыйшоў да сябра са сваёю радасцю ці бядою, а сапраўдны сябар зробіць усё магчымае, каб дапамагчытабе, хоць словам, хоць справай.
Знаёмства з чалавекам — гэта не проста сустрэча людзей, гэта з’яднанне двух лёсаў, наканаваныя лёсам. Знаёмыя нам людзі часта становяцца сябрамі, сяброўкамі — больш ці менш блізкімі людзьмі. У нас ёсць сябры — дрэнныя і добрыя. Усім заўсёды жадаецца мець добрага сябра, якога ты павінен не выбіраць, а знайсці. І не ўсе так проста, як здаецца. Няпраўда ці што? Няўжо мы лічым сябрам чалавека, які нам проста сустрэўся на шляху? Вядома няма! Усе людзі валодаюць рознымі каштоўнымі якасцямі і, безумоўна, і мы, і нашы сябры звяртаюць на гэта ўвагу ў першую чаргу. Знешні выгляд — якасць чалавека, арыгінальна, хутчэй за ўсе ім мы кіруемся ледзь ці не ў першую чаргу. Але знешнасць зманлівая — гэта факт! Вядома, ёсць людзі, якія вельмі міла выглядаюць ці наадварот. Напрыклад, чалавек, які носіць акуляры, можа здацца выдатнікам, днямі вучышчым ўрокі, а у рэчаіснасці ўсе можа апынуцца інакш — простыя праблемы са зрокам, ніякага дачынення да вучобы. Вядома, пры знаёмстве з чалавекам мала яго ўбачыць, — трэба пазнаць яго нашмат бліжэй, даведацца, што хаваецца за яго душой. Вось менавіта тут і мы пачынаем ацэньваць іншыя якасці чалавека і вывучаць іх, калі такія маюцца. Размаўляючы з чалавекам, мы слухаем яго, вызначаем узровень яго ведаў, даведаемся яго інтарэсы. Менавіта калі чалавек вам спадабаўся вонкава і сэрца кажа вам, што ён не дрэнны, а добры, тады, вядома, трэба працягваць мець зносіны з чалавекам. Я заўсёды звяртаю увагу на паводзіны чалавека ў грамадстве, яго розум, адкрытасць, дабрыню. Бо, напэўна, чалавек, будучы злым, прагным, якія імкнуцца пасябраваць толькі дзеля сваіх пэўных мэтаў, зусім не сябар. Адным трэба шанаваць! Бо не заўсёды можна знайсці чалавека, які будзе валодаць пачуццямі ўзаемнай дружбы, шанаваць чалавека, як аднаго, разумець, паважаць, дапамагаць, спачуваць. Хіба гэта не есць той самы сябар, якога кожнаму хочацца знайсці? ! Безумоўна, гэта так. Але кожны разумее гэта? ! Не кожны. Вядома, дзеці малога ўзросту сябруюць адзін з адным дзеля весялосці, забавы, — але проста яны яшчэ настолькі малыя, што ім разумець усіх загадак, праблем нашага і іх будучага жыцця яшчэ проста рана. Безумоўна, зараз ніхто за рэдкімі выключэннямі не сябруе “з кім патрапіла”. Ва ўсіх ёсць свае вартасці і недахопы. Менавіта зыходзячы з гэтага мы вызначаем чалавека як добрага сябра, ці сябра-суседа. Я лічу, што пры знаёмстве з чалавекам і наступным з ім сяброўстве трэба ставіцца сур’ёзна і думаць аб тым, што можа адбыцца заўтра. Гэта ў нашых жа інтарэсах. Вядома, бываюць выпадкі, калі адзін балбатун, ці любіць пахваліцца, або сціпла сябе паводзіць, але калі ён вам сапраўдны сябар і ўсе дробныя недахопы нічога сур’ёзнага не зробяць, так і дрэннага, зрэшты, таксама, то на гэта трэба проста зачыніць вочы. Вядома, гэта можа здацца дзіўным, але зразумець усе любаты сапраўднай дружбы можна пасля таго, калі пасля доўгага растання з адным, разумееш, што адзін гэта не той, каго можна назваць адным за “прыгожыя вочкі”, а той, хто будзе шанаваць і разумець аднаго, быць лепш для сябе і свайго сябра. Я лічу, што ў добрых сяброў павінны быць падобныя інтарэсы. Самае галоўнае памятаць, што добры сябар — гэта больш, чым чалавек, з якім можна пасябраваць і потым мець зносіны, маючы падобныя інтарэсы.
Объяснение:
Каго ж можна назваць сапраўдным сябрам?
На мой погляд, сапраўднае сяброўства, гэта моцная сувязь паміж людзей, якая праверана гадамі. Гэта значыць, што чалавек заўсёды прыйдзе цябе на дапамогу, і выручыць з бяды.
чалавек, які разумее цябе з полу слова, які можа перадаць цябе свой добры настрой у тваю цяжкую хвіліну. Той хто можа казаць тябе прайду ў вочы.
Самое галоўнае ў тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам
не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну.
Даволі часта я чую прыкладна такія словы: « Якімі злымі зрабіліся людзі. Дый увогуле, – пра сяброў усе забываюць». я мяркую так: не важна бачыцца кожны дзень, галоўнае – прыйшоў да сябра са сваёю радасцю ці бядою, а сапраўдны сябар зробіць усё магчымае, каб дапамагчытабе, хоць словам, хоць справай.