Часто в суматохе дней и повседневных проблем люди теряют свой человеческий облик и забывают о таком простом завете Лиса из "Маленького принца": "Мы в ответе за тех, кого приручили". Я думаю, что эти слова являются неким призывом к нашей совести нести ответственность за живое существо, которое тебе доверилось, и относится это и к людям , и к животным. Предать человека и прогнать животное - поступки в равное мере жестокие.
Для меня животные - друзья, которым я отдаю частичку себя, а поэтому всегда буду чувствовать за них ответственность.
Ёсць у лёсе любога чалавека падзея, якая ставіць яго перад праблемай маральнага выбару, якое вызначае ўсё яго жыццё, агаляе яго духоўную сутнасць. Для пакалення Васіля Быкава такой падзеяй стала вайна. Пісьменнік-франтавік зноў і зноў звяртаецца да гэтай тэмы, нібы баючыся не паспець распавесці чытачу пра самае галоўнае, што адкрыла яму гэта страшнае выпрабаванне. Быкаў даследуе логіку чалавечага паводзінаў у экстрэмальнай сітуацыі, агаляе яго ўнутранае душэўны проціборства. Прынцыпова важным для пісьменніка з'яўляецца погляд на вайну праз прызму асобнай чалавечага лёсу. Такі погляд пазбаўлены прыблізнасьці і фальшу. Праблема адказнасці чалавека - вось што хвалюе пісьменніка. Яго героі заўсёды знаходзяцца ў працэсе духоўнай эвалюцыі, маральнага росту, і кожны іх ўчынак прыадчыняе чытачу ўтрыманне іх унутранага свету. Асновай сюжэтаў твораў Быкава з'яўляецца сітуацыя выбару.
У аповесці «Сотнікаў» намаляваныя падзеі 1942 г., калі партызанскі атрад пасылае двух байцоў на заданне. Сотнікава і Рыбака трэба будзе расстарацца пражытак для сваіх баявых таварышаў, якія апынуліся ў цяжкім становішчы. Атрад акружаны, а ў ім жанчыны, дзеці, параненыя. Аўтар праводзіць сваіх герояў праз цэлы шэраг звычайных сітуацый, даючы магчымасць кожнаму праявіць сябе. У чытача можа скласціся ўражанне аб слабасці і непрыстасаванасці Сотнікава, які не адрозніваецца фізічнай сілай і моцным здароўем. Затое Рыбак спачатку здаецца чалавекам, здольным вырашыць любыя праблемы.
Выпрабаванне палонам па-новаму асвятляе характары герояў. Кожны з іх дзейнічае ў гэтай сітуацыі, зыходзячы з уласных маральных уяўленняў. Сотнікаў, кволы і слабы з выгляду, дзівіць чытача дзіўным самавалоданнем і мужнасцю. «Што ж, трэба было сабраць у сабе апошнія сілы, каб з годнасцю сустрэць смерць ... Інакш навошта тады жыццё? Занадта нялёгка дастаецца яна чалавеку, каб безразважна ставіцца да яго канца », - робіць ён свой маральны выбар. Інакш паводзіць сябе Рыбак. Ён хітруе, лоўчыя, уступае ў двайную гульню з немцамі, спрабуючы выгандляваць сабе жыццё. Ён не хоча станавіцца здраднікам і ўсімі сіламі імкнецца застацца ў жывых. Аўтар паказвае, што маральны правіну ў гэтым выпадку непазбежны, і Рыбак, сам не жадаючы таго, прыходзіць да здрады і становіцца катам свайго таварыша. Для Быкава вельмі важна ўбачыць вытокі маральнай перамогі і паразы герояў. Усё жыццё Сотнікаў прад'яўляў сабе суровы і сумленны рахунак. «І ён ні разу не схлусіў ні бацьку, ні каму-небудзь іншаму, за ўсё трымаў адказ, гледзячы людзям у вочы". Не на сваю хваробу, ён ідзе на цяжкае заданне, а патрапіўшы ў палон, годна і мужна прымае непазбежнае. У Рыбака ж заўсёды была некаторая маральная слабінку. Ён усё жыццё «умудраўся знайсці які-небудзь выхад».
Часто в суматохе дней и повседневных проблем люди теряют свой человеческий облик и забывают о таком простом завете Лиса из "Маленького принца": "Мы в ответе за тех, кого приручили". Я думаю, что эти слова являются неким призывом к нашей совести нести ответственность за живое существо, которое тебе доверилось, и относится это и к людям , и к животным. Предать человека и прогнать животное - поступки в равное мере жестокие.
Для меня животные - друзья, которым я отдаю частичку себя, а поэтому всегда буду чувствовать за них ответственность.
У аповесці «Сотнікаў» намаляваныя падзеі 1942 г., калі партызанскі атрад пасылае двух байцоў на заданне. Сотнікава і Рыбака трэба будзе расстарацца пражытак для сваіх баявых таварышаў, якія апынуліся ў цяжкім становішчы. Атрад акружаны, а ў ім жанчыны, дзеці, параненыя. Аўтар праводзіць сваіх герояў праз цэлы шэраг звычайных сітуацый, даючы магчымасць кожнаму праявіць сябе. У чытача можа скласціся ўражанне аб слабасці і непрыстасаванасці Сотнікава, які не адрозніваецца фізічнай сілай і моцным здароўем. Затое Рыбак спачатку здаецца чалавекам, здольным вырашыць любыя праблемы.
Выпрабаванне палонам па-новаму асвятляе характары герояў. Кожны з іх дзейнічае ў гэтай сітуацыі, зыходзячы з уласных маральных уяўленняў. Сотнікаў, кволы і слабы з выгляду, дзівіць чытача дзіўным самавалоданнем і мужнасцю. «Што ж, трэба было сабраць у сабе апошнія сілы, каб з годнасцю сустрэць смерць ... Інакш навошта тады жыццё? Занадта нялёгка дастаецца яна чалавеку, каб безразважна ставіцца да яго канца », - робіць ён свой маральны выбар. Інакш паводзіць сябе Рыбак. Ён хітруе, лоўчыя, уступае ў двайную гульню з немцамі, спрабуючы выгандляваць сабе жыццё. Ён не хоча станавіцца здраднікам і ўсімі сіламі імкнецца застацца ў жывых. Аўтар паказвае, што маральны правіну ў гэтым выпадку непазбежны, і Рыбак, сам не жадаючы таго, прыходзіць да здрады і становіцца катам свайго таварыша. Для Быкава вельмі важна ўбачыць вытокі маральнай перамогі і паразы герояў. Усё жыццё Сотнікаў прад'яўляў сабе суровы і сумленны рахунак. «І ён ні разу не схлусіў ні бацьку, ні каму-небудзь іншаму, за ўсё трымаў адказ, гледзячы людзям у вочы". Не на сваю хваробу, ён ідзе на цяжкае заданне, а патрапіўшы ў палон, годна і мужна прымае непазбежнае. У Рыбака ж заўсёды была некаторая маральная слабінку. Ён усё жыццё «умудраўся знайсці які-небудзь выхад».