У свеце чалавек не адзінокі, яго акружаць іншыя людзі. Ёсць бацькі, якія аб ім клапоцяцца, сваякі, браты і сёстры. А яшчэ ў чалавека ёсць сябры. І як выдатна, калі яны сапраўдныя! Каго ж можна назваць сапраўдным сябрам? Я лічу, што гэта чалавек, які заўсёды гатовы прыйсці табе на дапамогу, выручыць з любой бяды. Нездарма народная мудрасць абвяшчае: “Сябар пазнаецца ў бядзе”. Але я лічу, што сябар пазнаецца яшчэ і ў радасці. Сапраўдны сябар можа шчыра парадавацца тваім поспехам, дасягненням. Ён ніколі не будзе зайздросціць, бо зайздрасць – гэта вельмі дрэннае якасць характару. Зайздрасць не толькі разбурае самога чалавека, але і робіць балюча людзям, якія яго атачаюць. Я перакананы, што сапраўдная сяброўства можа быць толькі паміж роўнымі людзьмі. Гэта зусім не азначае, што ў іх павінна быць аднолькавая колькасць матэрыяльных даброт. Я кажу аб тым, што ў сяброўстве няма месца суперніцтва. Сапраўдны сябар заўседы паважае тваё меркаванне. Вядома ж, ён не павінен падзяляць усе твае погляды, бо кожны чалавек мае права на ўласны пункт гледжання. Мне здаецца, што сапраўдны сябар гэта той, хто можа адкрыта паказаць на твае недахопы, дапамагчы ад іх пазбавіцца. Сапраўдных сяброў не бывае шмат. Народная мудрасць гаворыць: “Няма сябра – шукай, а знайшоў – беражы”. Здараецца так, што за ўсе жыццё чалавек не знаходзіць сапраўдных сяброў. Я думаю, што вінаваты ён сам. Сябраваць трэба вучыцца з самага дзяцінства. Сяброўства – бясцэнная рэч на зямлі, яе нельга купіць, яе можна зарабіць сіламі сваей душы. Мая жыцце толькі пачынаецца. У мяне, вядома ж, ёсць знаемыя, з якімі я маю зносіны, але сапраўдны сябар ўсяго адзін. Яго клічуць Ілля. На жаль, ён пераехаў жыць у іншы горад, як гэта часта здараецца ў сем’ях вайскоўцаў. Але хоць мы далёка адзін ад аднаго, мы працягваем размаўляць. Бо для сапраўднага сяброўства няма межаў часу і прасторы, яно жыве ў нашым серцы.Каб не было сапраўднага сяброўства, то ва ўсім свеце панавалі пагром і вайна. Але сапраўднае сяброўства ў цяперашні час рэдкая з’ява. Можна здавацца лепшым сябрам, але не быць ім. Сапраўднае сяброўства – гэта, перш за ўсе, упэўненасць у тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам, не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну, будзе трымаць у таямніцы тое, што ты яму сказаў. Вось гэта самае галоўнае ў сапраўдным сяброўстве для мяне! Сапраўдны сябар ніколі не параіць нічога дрэннага, і будзе старацца зрабіць усе, каб табе было лепей. Так, на зямлі заўсёды знойдзецца той, каго можна будзе назваць сапраўдным сябрам. На ўсей працягласці твайго жыцця вы разам будзеце пераадольваць цяжкія перашкоды на вашым шляху, будзеце ўсе рабіць разам. Сапраўдны сябар – гэта назаўсёды, каб ні здарылася! Нават калі вас разлучыць лёс, то на сэрцы застануцца прыемныя ўспаміны аб гэтым чалавеку!
Не выключана, што паменшаная копія помніка Янку Купалу, які рыхтуюць да «пераезду» у Маскву, будзе ўстаноўлена і ў Мінску, у музеі імя вялікага паэта. Такое жаданне пакінуць на радзіме «дублікат» стварэння беларускіх майстроў цалкам вытлумачальна. Як адзначыў намеснік міністра культуры Рэспублікі Беларусь Уладзімір Рылатка, шлях, які давялося прайсці аўтарам манумента (рэспубліканскі конкурс на распрацоўку праекта адбыўся вясною 2002 году) Льву і Сяргею Гумілеўскім, безумоўна, нялёгкі. Асабліва ж доўга вырашалася пытанне аб месцы размяшчэння скульптуры. Называліся два асноўных адрасы - Міускі плошчу і сквер каля Кутузаўскага праспекта. У выніку спецыялісты спыніліся на апошнім варыянце. Мадэль помніка таксама змянялася некалькі разоў (дарэчы, Леў Гумілеўскі - адзін з суаўтараў мінскага манумента, прысвечанага Янку Купалу). У прыватнасці, першапачаткова меркавалася, што Пясняр будзе абапірацца на камень, цяпер - на «драўляную» агароджу з выявай папараць-кветкі. Размесціцца скульптура з надпісам «Мне сняцца сны аб Беларусі» на зялёным пагорку, весці да яе будуць прыступкі, з пагорка будзе сцякаць крынічка. Сквер каля Кутузаўскага праспекта Масквы (знаходзіцца ён у знакамітага дома, дзе жыў Брэжнеў) досыць ціхі, помнік будзе выдатна праглядацца. Дарэчы, фінансаваўся праект з бюджэту Саюзнай дзяржавы без якіх-небудзь збояў. Ідэя стварэння скульптуры была абвешчана ў 2002 годзе беларускімі грамадскімі арганізацыямі ў Расіі і адобрана Прэзідэнтам Рэспублікі Беларусь Аляксандрам Лукашэнкам і ўрадам Масквы Сёння скульптары чакаюць вяртання са сталіцы Расіі калегі - архітэктара Юрыя Грыгор'ева. Пасля ўзгаднення творчых пытанняў пачнецца адліўка помніка ў бронзе (цяпер праца гатовая ў мяккім варыянце ў поўную велічыню). Уладзімір Рылатка называе помнік цікавым і тонкім. Згодны з намміністра і Леў Гумілеўскі, які лічыць, што Янка Купала на гэты раз атрымаўся ня узнёсла-гераічным, а рамантычна-лірычным. У сваю чаргу старшыня рэспубліканскага мастацка-экспертнага савета па манументальным мастацтве Іван Міско запэўніў, што прайсці праз дзве «экспертызы» - беларускага савета і маскоўскага - справа нялёгкая. А гэта гаворыць пра тое, што помнік сапраўды атрымаўся. Дакладная дата ўстаноўкі тварэння Гумілеўскіх яшчэ не вызначана. У канцы траўня бронзавая статуя Янкі Купалы (у вышыню - амаль чатыры з паловай метра) ужо будзе гатова да адпраўкі ў первопрестольную. Не выключана, што ўрачыстая цырымонія адкрыцця помніка адбудзецца ў верасні - у Дзень беларускага пісьменства або ў Дзень Масквы.
Не выключана, што паменшаная копія помніка Янку Купалу, які рыхтуюць да «пераезду» у Маскву, будзе ўстаноўлена і ў Мінску, у музеі імя вялікага паэта. Такое жаданне пакінуць на радзіме «дублікат» стварэння беларускіх майстроў цалкам вытлумачальна. Як адзначыў намеснік міністра культуры Рэспублікі Беларусь Уладзімір Рылатка, шлях, які давялося прайсці аўтарам манумента (рэспубліканскі конкурс на распрацоўку праекта адбыўся вясною 2002 году) Льву і Сяргею Гумілеўскім, безумоўна, нялёгкі. Асабліва ж доўга вырашалася пытанне аб месцы размяшчэння скульптуры. Называліся два асноўных адрасы - Міускі плошчу і сквер каля Кутузаўскага праспекта. У выніку спецыялісты спыніліся на апошнім варыянце. Мадэль помніка таксама змянялася некалькі разоў (дарэчы, Леў Гумілеўскі - адзін з суаўтараў мінскага манумента, прысвечанага Янку Купалу). У прыватнасці, першапачаткова меркавалася, што Пясняр будзе абапірацца на камень, цяпер - на «драўляную» агароджу з выявай папараць-кветкі. Размесціцца скульптура з надпісам «Мне сняцца сны аб Беларусі» на зялёным пагорку, весці да яе будуць прыступкі, з пагорка будзе сцякаць крынічка. Сквер каля Кутузаўскага праспекта Масквы (знаходзіцца ён у знакамітага дома, дзе жыў Брэжнеў) досыць ціхі, помнік будзе выдатна праглядацца. Дарэчы, фінансаваўся праект з бюджэту Саюзнай дзяржавы без якіх-небудзь збояў. Ідэя стварэння скульптуры была абвешчана ў 2002 годзе беларускімі грамадскімі арганізацыямі ў Расіі і адобрана Прэзідэнтам Рэспублікі Беларусь Аляксандрам Лукашэнкам і ўрадам Масквы Сёння скульптары чакаюць вяртання са сталіцы Расіі калегі - архітэктара Юрыя Грыгор'ева. Пасля ўзгаднення творчых пытанняў пачнецца адліўка помніка ў бронзе (цяпер праца гатовая ў мяккім варыянце ў поўную велічыню). Уладзімір Рылатка называе помнік цікавым і тонкім. Згодны з намміністра і Леў Гумілеўскі, які лічыць, што Янка Купала на гэты раз атрымаўся ня узнёсла-гераічным, а рамантычна-лірычным. У сваю чаргу старшыня рэспубліканскага мастацка-экспертнага савета па манументальным мастацтве Іван Міско запэўніў, што прайсці праз дзве «экспертызы» - беларускага савета і маскоўскага - справа нялёгкая. А гэта гаворыць пра тое, што помнік сапраўды атрымаўся. Дакладная дата ўстаноўкі тварэння Гумілеўскіх яшчэ не вызначана. У канцы траўня бронзавая статуя Янкі Купалы (у вышыню - амаль чатыры з паловай метра) ужо будзе гатова да адпраўкі ў первопрестольную. Не выключана, што ўрачыстая цырымонія адкрыцця помніка адбудзецца ў верасні - у Дзень беларускага пісьменства або ў Дзень Масквы.