ВЫСКАЗЫВАНИЕ - высказанное мнение, суждение (Высказывания белорусских писателей о языке) .
Выбирайте ваши пять: Не пакідайце ж мовы нашей беларускай, каб не умёрлі (Ф. Багушэвіч)
Бяссмертнае слова, ты роднае слова! Ты крыўды, няпраўды змагло (Я. Купала) .
Жывое ў вяках беларускае слова — Народа душа і народа хвала. Цябе абзывалі “мужыцкаю мовай”, А нам жа ты — матчынай мовай была ( А .Бачыла)
. Магутнае слова, ты, роднае слова! Са мной ты на яве і ў сне (Я. Купала) .
Як ты дорага мне, мая родная мова! Мілагучнае, звонкае, спеўнае слова! (Н. Гілевіч) .
На беларускай зямлі раней чым дзе ўварвалася ў свет праменнае і мудрае друкаванае слова (М. Гамолка) .
«Калі ласка! » - нашей роднай мовы Шчырыя і ветлівые словы (П. Броўка) Слова - радасць, слова - чары (Я. Колас) (из Слова – радасць, слова чары , Вобраз – вечна юных вёсен , Ёсць ты ўсюды: і ў сонцы, і ў хмары, Ты глядзіш праз неба просінь.
Лашчыш слых мой, слова-ззянне , Атуляеш сэрца ласкай, Ноч і вечар, дзень, світанне Абняло ты, слова-краска)
- Як гоман крынічны, як звон ручаёвы, Як плёскат бязмежных блакітных азёр, Тваё [Беларусь] зазвінела свабоднае слова, Хвалой узляцеўшы да сонца і зор (П. Броўка) .
- Імя кранае, свеціць, як бурштын, І, ўдзячны пералівістаму слову, Зямное, крэўнае знаходжу ў тым, Што вызначае корань і аснову (А. Пысін) .
Багата, родная ты мова, Цябе стварыў і ўзнёс народ. А вобразы якія ў словах, А параўнанняў што за ўзлёт!. . (П. Броўка) Хто забыў сваіх продкаў - сябе губляе. Хто забыў сваю мову - усё згубіў. (Ул. Караткевіч) Мова.. . Родная мова У марах, у песнях, у снах. Мае ў ёй кожнае слова Свой колер, і смак, і пах. Зліваюцца гукі ў словы І ў рэчышчы роднай мовы, Як рэкі ў мора, цякуць. ( А. Грачанікаў)Мова, Пявучая родная мова, Ты - уладарка нявызнаных скарбаў. Столькі значэнняў, гучанняў і фарбаў Мае ў сабе тваё кожнае слова.. . (А. Зарыцкі)
Дружба - вялікая справа. Без дружбы чалавеку цяжка жыць… Сапарўдны сябар - гэта чалавек, які ніколі не здрадзіць і не кіне ў цяжкую хвіліну. У кожнага чалавека павiнен быць сапраўдны сябар. На мой погляд сапраўдны сябар - добры чалавек з поглядамі, падобнымі на твае. Сапраўдным сябрам лiчыцца той, хто цябе разумее, хто заўжды гатовы дапамагчы ў бядзе, хто шчыра радуецца тваiм поспехам i, нарэшце, той, хто гатовы не толькi сказаць табе нешта прыемнае, але, калi трэба, то i справядлiва пакрытыкаваць, параiць, як выправiцца. Я шчаслiвая. У мяне ёсць сапраўдная сяброўка. Яе завуць Ксюша. 3 Ксюшай я магу падзялiцца i болем, i радасцю, i трывогай, i няўдачай. Упэўнена — яна са мною таксама. Не адзiн раз Ксюша дапамагала мне знайсцi выйсце з цяжкага становiiшча, заўсёды раiць, як зрабiць лепш. Асабліва добра, калі ёсць лепшы сябар. Але яшчэ вельмі важна ацэньваць і сябе. Часам варта задумвацца пра тое, ці з'яўляюся я сапраудным сябрам, што я магу зрабіць для свайго лепшага сябра. Не варта патрабаваць ад іншых, трэба патрабаваць ад сябе. Як ставіцца чалавек да людзей, так і да яго будуць адносіцца. Асабліва моцная дружба – гэта тая, што ўстанаўліваецца ў маленстве і ў маладыя гады. Аберагайце праз усё жыццё яе. Беражыце дружбу, гэта самае дарагое і важнае, што ёсць у чалавека.
Выбирайте ваши пять:
Не пакідайце ж мовы нашей беларускай, каб не умёрлі (Ф. Багушэвіч)
Бяссмертнае слова, ты роднае слова! Ты крыўды, няпраўды змагло (Я. Купала) .
Жывое ў вяках беларускае слова — Народа душа і народа хвала. Цябе абзывалі “мужыцкаю мовай”, А нам жа ты — матчынай мовай была ( А .Бачыла)
. Магутнае слова, ты, роднае слова! Са мной ты на яве і ў сне (Я. Купала) .
Як ты дорага мне, мая родная мова! Мілагучнае, звонкае, спеўнае слова! (Н. Гілевіч) .
На беларускай зямлі раней чым дзе ўварвалася ў свет праменнае і мудрае друкаванае слова (М. Гамолка) .
«Калі ласка! » - нашей роднай мовы Шчырыя і ветлівые словы (П. Броўка)
Слова - радасць, слова - чары (Я. Колас)
(из
Слова – радасць, слова чары ,
Вобраз – вечна юных вёсен ,
Ёсць ты ўсюды: і ў сонцы, і ў хмары,
Ты глядзіш праз неба просінь.
Лашчыш слых мой, слова-ззянне ,
Атуляеш сэрца ласкай,
Ноч і вечар, дзень, світанне
Абняло ты, слова-краска)
- Як гоман крынічны, як звон ручаёвы, Як плёскат бязмежных блакітных азёр, Тваё [Беларусь] зазвінела свабоднае слова, Хвалой узляцеўшы да сонца і зор (П. Броўка) .
- Імя кранае, свеціць, як бурштын, І, ўдзячны пералівістаму слову, Зямное, крэўнае знаходжу ў тым, Што вызначае корань і аснову (А. Пысін) .
Багата, родная ты мова, Цябе стварыў і ўзнёс народ. А вобразы якія ў словах, А параўнанняў што за ўзлёт!. . (П. Броўка) Хто забыў сваіх продкаў - сябе губляе. Хто забыў сваю мову - усё згубіў. (Ул. Караткевіч) Мова.. . Родная мова У марах, у песнях, у снах. Мае ў ёй кожнае слова Свой колер, і смак, і пах. Зліваюцца гукі ў словы І ў рэчышчы роднай мовы, Як рэкі ў мора, цякуць. ( А. Грачанікаў)Мова, Пявучая родная мова, Ты - уладарка нявызнаных скарбаў. Столькі значэнняў, гучанняў і фарбаў Мае ў сабе тваё кожнае слова.. . (А. Зарыцкі)